Οι νέες ελληνικές metal μπάντες φαίνεται να είναι από άλλη "πάστα"...οι INSIDEAD κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους "Chaos Elecdead" και με έκαναν να αναρωτιέμαι. Ρε, μήπως, επιτέλους ξυπνήσαμε; Την ψυχή την έχουμε, τα ούμπαλα τα έχουμε, τα riffs τα έχουμε...γιατί αργήσαμε τόσο να βγάλουμε μια τέτοια δισκάρα...;; Μάλλον ήρθαν οι καιροί, οι δύσκολοι...αυτοί που είναι μόνο για άντρες...Ο George T. (Γιώργος Τσαντίλας), mainman του group μας διαφωτίζει...

Καταρχήν, η προφανής ερώτηση...πώς προέκυψε το συμβόλαιο με την Massacre;;

Με την βοήθεια του παραγωγού μας, του Δημήτρη Λιαπάκη, ο οποίος μας έδωσε τις απαραίτητες οδηγίες και κατευθύνσεις έτσι ώστε να στήσουμε σωστά όλο το πακέτο του δίσκου και να τον δειγματίσουμε σωστά στις δισκογραφικές εταιρείες. Είχαμε 2-3 προτάσεις και τελικά επιλέξαμε την MASSACRE RECORDS, η οποία έκανε και την καλύτερη πρόταση.

Γιατί αποτελεί είδηση, το να υπογράψει συμβόλαιο με μια τέτοιας δυναμικότητας εταιρεία, μια ελληνική μπάντα; Υπάρχει δυσπιστία προς τις ελληνικές μπάντες;;;

Μα ακριβώς, το ότι είμαστε Έλληνες, ήταν και το δικό μας πρόβλημα μέχρι να υπογράψουμε. Ενώ πολλές εταιρείες δείχνουν ενδιαφέρον, όταν μάθουν ότι τα μέλη των groups κατάγονται από την Ελλάδα, τότε έχουν σοβαρές ενστάσεις. Αυτό συνέβει και με εμάς και την Massacre. Όλη αυτή η κατάσταση οφείλεται στις άσχημες εμπειρίες που έχουν οι εταιρείες από τις ελληνικές μπάντες, λόγω της έλλειψης επαγγελματισμού και γενικότερων προδιαγραφών. Βέβαια, για να υπογράψουμε σε μια εταιρεία σαν τη Massacre, έπρεπε να δεσμευτούμε στο ότι θα είμαστε εντάξει στις υποχρεώσεις μας.

Ποιος είναι υπεύθυνος για τις συνθέσεις ;

Κατά κύριο λόγο εγώ. Σκελετούς των τραγουδιών και κεντρικά riffs κατά 80% τα γράφω εγώ και το 20% οι υπόλοιποι. Επίσης οι στίχοι είναι όλοι δικοί μου. Τις ενορχηστρώσεις τις γράφουμε όλοι μαζί και γενικά ό,τι συνθέτουμε βελτιώνεται μέσα από την ομάδα. Λειτουργούμε αρκετά δημοκρατικά, μπορώ να πω...

Δεν ξέρω εάν διαβάσατε την κριτική μου, αλλά συνδέω την παρουσία σας στο thrash στερέωμα με την κρίση που περνά η ελληνική κοινωνία.

Και πολύ καλά έκανες γιατί υπάρχουν πολλά κοινά...

Πιστεύεις ότι το όλο κλίμα σας έχει προσφέρει την απαιτούμενη έμπνευση ;

Αν και σε καμιά περίπτωση δεν θέλουμε να υπάρχει αυτή η κατάσταση στη χώρα μας ή να πεινάσουμε για να αντλούμε εμείς έμπνευση και να γράφουμε στίχους, οφείλω να ομολογήσω ότι όλο αυτό που γίνεται προκαλεί έντονα συναισθήματα και μοιραία μας επηρέασε. Θυμός, αγανάκτηση, στεναχώρια, μελαγχολία...στους στίχους αποτύπωσα όλα αυτά που νιώθω και πιστεύω εγώ, όπως και η υπόλοιπη μπάντα, αλλά και πολλοί φίλοι των INSIDEAD.

Η σήψη της κοινωνίας ήταν πάντα ένα από τα αγαπημένα μου σημαντικά κομμάτια της thrash θεματολογίας. Οι Γερμανοί είχαν το τοίχος, οι Αμερικάνοι είχαν τον συντηρητισμό και την φιλοπολεμική πολιτική τους. Νιώθετε ότι τα τελευταία χρόνια το Ευρωπαϊκό thrash έχει χάσει τον τσαμπουκά του, γιατί έχει χάσει τα ερεθίσματα του...;

Ωραία ερώτηση...κοίτα έχει αλλάξει πολύ ο τρόπος που συνθέτεται η μουσική τα τελευταία χρόνια. Έχουν δώσει ιδιαίτερη προσοχή σε άλλους τομείς όπως στην παραγωγή και στο να είναι αρεστοί στην μουσική βιομηχανία. Μέχρι τα μέσα των 90s οι μπάντες ήταν πιο κοντά στις πραγματικές τους απόψεις σχετικά με όλα αυτά τα κοινωνικά ζητήματα. Μετά δεν άλλαξαν πιστεύω και απόψεις, απλά έστρεψαν αλλού την προσοχή τους. Απλά, πιο παλιά, έμπαιναν στο studio, ηχογραφούσαν ό,τι τους έβγαινε από την ψυχή τους, χωρίς να τους ενδιαφέρει εάν θα πουλήσει ή όχι...Αυτό έχει χαθεί αρκετά...Δεν είμαι εναντίον σε αυτό, απλά να υπάρχει πάντα ένα μέτρο...όχι μόνο καλογυαλισμένες παραγωγές...

Οι INSIDEAD έχουν ένα τρομερό χάρισμα. Απίστευτος ο τρόπος που συνδυάσατε μελωδία και κοπάνημα. Μου θύμισε 3ο ή 4ο album μιας ήδη αναγνωρισμένης μπάντας...Πώς ακριβώς διαχειρίζεστε τις συνθέσεις σας;

Θα ήθελα να σου πω ότι ο λόγος για τον οποίο μας σχολιάζεις θετικά και σε ευχαριστώ γι'αυτό, είναι και ο λόγος για τον οποίο μας έχουν κατακρίνει. Όλα τα αρνητικά σχόλια που δεχτήκαμε κινούνται γύρω από αυτό το στοιχείο, το οποίο εσύ έκρινες θετικά. Εμείς θέλαμε ο δίσκος να ακούγεται ακριβώς όπως ακούγεται. Να έχει την ορμή και την επιθετικότητα του thrash, αλλά και την μελωδία ταυτόχρονα. Θέλαμε να εκφράσουμε κάθε πτυχή του μουσικού εαυτού μας, ο οποίος έχει επιρροές από διαφορετικά μουσικά είδη.

Υπάρχουν σχέδια για tours ή μεμονωμένα live;;

Θέλουμε να κινηθούμε με πρόγραμμα και μεθοδικότητα πάνω σε αυτό το κομμάτι. Μας θεωρώ δεμένη μπάντα και δεν χρειάζεται να κάνουμε μικρά lives για να δεθούμε. Κυνηγάμε support θέσεις σε μεγάλες μπάντες, όπως π.χ το live με DARK TRANQUILITY, αλλά και θέση στα billings των festivals. Οι εποχές είναι δύσκολες, όμως, και όπως καταλαβαίνεις δεν μπορούν να καλυφθούν τα έξοδα που απαιτεί μια θέση σε ένα festival. Στα βραχυπρόθεσμα σχέδια μας είναι και η συμμετοχή μας σε κάποιο tour στο εξωτερικό. Δεν έχει νόημα να κάνουμε live-ακια στην Ελλάδα και να το παίζουμε εγχώριοι rock-stars. Σημασία έχει να ακούσουν το album και στο εξωτερικό...

Πες μου τα 5 αγαπημένα σου thrash albums...

Metallica - ...and Justise For All
Megadeth - Rust In Peace
Sepultura - Chaos A.D.
Slayer - Seasons In The Abyss
Machine Head – όλα...δεν μπορώ να διαλέξω...

Εάν είχες διαθέσιμη μια χρονομηχανή, ως μουσικός, που και σε ποια χρονιά θα ήθελες να σε ταξιδέψει;;

Τι να πρωτοσκεφτείς;;;
Λοιπόν...το βρήκα...26 Σεπτεμβρίου 1986, στην Σουηδία, στην τελευταία συναυλία των METALLICA με τον Cliff Burton.