Θα μπορούσα να ξεκινήσω να γράφω πομπώδη πράγματα για τους Νορβηγούς black metalers DODHEIMSGARD, να εξάρω την τεράστια καλλιτεχνική υπόσταση του εγκεφάλου της μπάντας Vicotnik ή να εξυμνήσω τον πρωτοποριακό χαρακτήρα του “666 International”, αλλά φοβάμαι μην καταντήσω γραφικός. Τα αφήνω στην άκρη όλα αυτά και αναλαμβάνω το δύσκολο έργο να ανακρίνω εκ μέρους του Avopolis Metal, τον ιθύνοντα νου των Νορβηγών, Yusaf Parvez (aka Vicotnik), λίγες μέρες πριν την εμφάνισή τους μπροστά στο Αθηναϊκό κοινό. Πάρτε βαθιά ανάσα και προετοιμαστείτε για μια συνέντευξη ποταμό…
Καλησπέρα Vicotnik. Είμαι ο Θανάσης από το AVOPOLIS METAL. Την τελευταία φορά που επισκεφτήκατε τη χώρα μας, πριν τρία χρόνια, είχατε πει πως η Ελλάδα είναι το “πνευματικό” σας σπίτι. Πως νιώθετε που επιστρέφετε σπίτι…?
Είναι θαυμάσιο το συναίσθημα. Το 2007, όταν κάναμε την προώθηση του “Supervillain Outcast”, τα δύο shows που δώσαμε στη χώρα σας, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ήταν βασικά και τα καλύτερα που δώσαμε εκείνη τη χρονιά, όχι μόνο επειδή εσείς μείνατε ικανοποιημένοι με την απόδοση της μπάντας, αλλά επειδή μείναμε και εμείς πολύ ευχαριστημένοι με την εξέλιξη της συναυλίας, το κοινό και την ανταπόκριση που είχαμε. Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία αυτή η στενή αλληλεπίδραση που είχαμε με το κοινό, πράγμα που δεν το έχουμε εδώ στα μέρη μας και γενικώς στη Βόρεια Ευρώπη, όπου υπάρχει μεγαλύτερη απόσταση μεταξύ της μπάντας και των οπαδών. Δεν υπάρχει αυτό που λέμε στενή σχέση.
Μόλις ανακοινώσατε στη σελίδα σας στο MySpace την εμφάνισή σας στην Αθήνα, σημειώσατε πως το setlist θα είναι ελαφρώς αλλαγμένο σε σχέση με την προηγούμενή σας εμφάνιση. Τι πρέπει να περιμένουμε από τους DODHEIMSGARD αυτή τη φορά;
Δουλεύουμε σκληρά εδώ και καιρό, για να στήσουμε ένα show και ερχόμενοι στην Ελλάδα μετά από αρκετό καιρό, θα θέλαμε να σας προσφέρουμε κάτι ξεχωριστό. Δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση να επαναλάβουμε τους εαυτούς μας και να παίξουμε τα ίδια που είχαμε παίξει την πρώτη φορά. Έτσι αφού ρωτήσαμε πολλούς οπαδούς, τι θα ήθελαν να ακούσουν σε ένα DHG show και μας απάντησαν πολλοί, λάβαμε πολύ σοβαρά υπόψη μας τις απαντήσεις τους και τότε λαμβάνοντας επίσης σοβαρά το τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα σαν μπάντα και το γεγονός πως θέλουμε να παίξουμε παλιό υλικό, καταλήξαμε σε μια πολύ καλή λίστα τραγουδιών, που είτε σε κάποιον αρέσουν όλα όσα έχουμε κάνει, είτε συγκεκριμένα albums ή περίοδοι των DHG, θα μείνει οπωσδήποτε ικανοποιημένος. Σχεδιάζω να δώσουμε μια μεγάλη σε διάρκεια συναυλία και ευελπιστώ το κοινό να αντέξει και να συμβάλλει με την ενέργειά του.
Να ελπίζουμε πως μπορεί να παίξετε και κάποιο καινούργιο κομμάτι;
Ναι, βέβαια. Το σκέφτομαι πολύ σοβαρά, αλλά πρώτα πρέπει να δώσουμε στους οπαδούς μας αυτό που θέλουν να ακούσουν, μιας και θα είμαστε στη σκηνή επειδή αυτοί που θα έρθουν, θα πληρώσουν κάποια χρήματα και θέλουμε οπωσδήποτε αυτά τα λεφτά να τα κάνουμε να αξίζουν. Αν μετά το τέλος του setlist το κοινό αντέχει και θέλει να ακούσει κι άλλα κομμάτια, τότε θα ξαναβγούμε και θα παίξουμε και καινούργιο υλικό.
Τόσο εσύ όσο και ο Kvohst, έχετε δηλώσει πως έχετε έτοιμα περίπου 30 κομμάτια. Όπως και την προηγούμενη φορά, είσαι εσύ υπεύθυνος για τη μουσική και ο Kvohst για τους στίχους;
Οι στίχοι γενικώς δεν είναι η δουλειά μου. Στίχοι και μουσική είναι πάντα ξεχωριστές αρμοδιότητες μέσα στη μπάντα, παρόλο που υπήρξαν περίοδοι που ασχολήθηκα με τους στίχους, αν και δεν το ήθελα. Το να δουλεύεις με κάποιον άλλο παρέα, έχει μια δυναμική, όσον αφορά τη δημιουργικότητα. Αν δεν αφήνεις και κάποιον άλλο να συμμετέχει στη δημιουργική διαδικασία, αυτή η φάση καταλήγει σε μια μοναχική εμπειρία. Πάντα χρειάζεσαι κάποιον να γράφει στίχους για τη μουσική σου, όπως και αυτός έναν συνθέτη που να γράφει μουσική για τους στίχους του, είναι μια συνεργασία. Ακριβώς όπως είπες, εγώ γράφω τη μουσική, ο Kvohst τους στίχους και απευθυνόμαστε ο ένας στον άλλο για συμβουλές και γνώμες…
Δηλαδή ο Kvohst στο επόμενο album σας θα έχει περισσότερη ελευθερία με τη θεματολογία των στίχων ή πάλι θα του δίνεις κατευθύνσεις, όπως έκανες στο “Supervillain Outcast”, μέσα στις οποίες θα μπορεί να κινηθεί;
Θα είναι λίγο-πολύ όπως την προηγούμενη φορά. Βέβαια, είναι και αυτός μέρος της δημιουργίας του concept του δίσκου, μιας και “χτίζουμε αυτό το σπίτι” παρέα και είναι σημαντικό το γεγονός πως λαμβάνω σοβαρά υπόψη μου τις ιδέες του. Υποθέτω πως το συλλογικό κέρδος από αυτή τη διαδικασία είναι ένα μεγάλο σύνολο ιδεών και κομματιών, από τα οποία επιλέγουμε τα καλύτερα, τα δουλεύουμε επιπλέον και μετά ηχογραφούμε από αυτά. Έχω γράψει 30 κομμάτια, αλλά είναι προφανές πως 30 κομμάτια δεν μπορείς να τα βάλεις σε ένα album, είναι πάρα πολλά. Έτσι πρέπει να πετάξω καμιά 15αριά έξω, αλλά επειδή είναι ακόμα αρκετά θα καταλήξουμε λογικά σε 12-13 τραγούδια, τα οποία θα είναι και τα καλύτερα από το σύνολο αυτών που έχουμε γράψει. Το ίδιο ισχύει και για τους στίχους, τη θεματολογία του δίσκου, τις ιδέες του artwork, αλλά και για όλα τα υπόλοιπα. Όπως καταλαβαίνεις έχει μαζευτεί ένας πολύ μεγάλος όγκος ιδεών, που μόνο όταν αρχίσει να ‘‘ξεσκαρτάρεται’’ θα έχουμε σαφή εικόνα πως θα είναι το επόμενο DHG album.
Το καταλαβαίνω πως ούτε εσύ έχεις σαφή αντίληψη, αλλά θα ήθελα να επιμείνω στο πως θα ηχεί το επόμενο album…
Είναι πολύ δύσκολο να πω κάτι με σιγουριά. Όπως σου είπα και πριν έχουμε 30 κομμάτια συνολικά, και το πώς θα ηχεί ο επόμενος δίσκος εξαρτάται από ποια κομμάτια θα βρεθούν στο album, ποια δε θα βρεθούν, σε ποια σειρά θα είναι, καθώς και από μια σειρά παραμέτρων που μπορεί να επηρεάσουν το τελικό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, σημαντικό ρόλο παίζει η τεχνική πλευρά της όλης διαδικασίας, όταν παίρνεις τη μουσική σου από τη φάση της πρόβας, την πας στο studio και αποφασίζεις πως θα την αναπαράγεις, ποια όργανα ή ενισχυτές θα χρησιμοποιήσεις, αν θα χρησιμοποιήσεις triggers, αν θα έχεις επιθετικά μέρη ή αργά και ατμοσφαιρικά κτλ. Μέχρι το studio έχει διαμορφωθεί κατά 90% το υλικό σου, αλλά εκεί μέσα υπάρχει ένα ποσοστό της τάξης του 10%, για αυθόρμητες αλλαγές, οι οποίες προσθέτουν μια δόση μαγείας στο τελικό αποτέλεσμα, που δεν ήταν σχεδιασμένη αρχικά. Επειδή όμως επιμένεις, θα σου πω πως υπάρχουν έτοιμα αρκετά επιθετικά και γρήγορα κομμάτια, αρκετά αργά και ατμοσφαιρικά, κάποια που δεν είναι καν metal ή το υπόβαθρό τους προέρχεται από διαφορετικά είδη μουσικής. Το τελικό αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από το ποια κομμάτια θα συμπεριληφθούν στο album, αλλά μπορώ να προβλέψω πως θα είναι πολύ ενδιαφέρον και αρκετά διαφορετικό στη βάση πως όλα τα κομμάτια θα έχουν το καθένα τη δική τους δυνατή ταυτότητα. Άλλωστε δεν ταιριάζει η επανάληψη στο προσωπικό μου στυλ σύνθεσης. Θέλω το κάθε κομμάτι να είναι μοναδικό και να μην παρομοιάζεται με κάποιο άλλο.
Θα πρέπει να περιμένουμε κάτι πιο κοντά στο “Supervillain Outcast” και πιο εστιασμένο στις metal δομές ή κάτι πιο πειραματικό που να παραπέμπει στο “666 International”;
Και αυτό είναι δύσκολο να το πω. Εξαρτάται! Θα είναι ένα βήμα μπροστά από το “Supervillain Outcast”, αλλά όχι ένα βήμα πίσω προς το “666 International”. Η συνθετική μου φιλοσοφία παραμένει αναλλοίωτη εδώ και χρόνια, μη θέλοντας να γράφω το ίδιο album δύο φορές. Δεν βλέπω άλλωστε νόημα στην αντίθετη περίπτωση. Το “Kronet Til Konge” ήταν τόσο ξεχωριστό μιας και δεν γράφηκε κάτι ανάλογο μετά από αυτό, με αποτέλεσμα να υπάρχει μόνο ένα album στη δισκογραφία μας, με το συγκεκριμένο στυλ και τη συγκεκριμένη ατμόσφαιρα…
Βασικά με την προηγούμενη ερώτηση δεν εννοούσα αν μουσικά θα φέρνει σε κάποιο από τα δύο προαναφερθέντα albums. Αυτό που ήθελα να εκτιμήσεις, ήταν αν θα μπορούσε να προκαλέσει την ίδια αντίδραση στους ακροατές που είχε προκαλέσει το “666 International”, όταν είχε ψαρώσει όλο το σύμπαν, ή πιο αναμενόμενες αντιδράσεις όπως στη περίπτωση του “Supervillain Outcast”;
Κατ’ αρχήν, θυμήσου πως μεσολάβησαν 8 χρόνια από το ένα album στο άλλο και εκ τούτου είναι λίγο άδικο να τα συγκρίνεις μεταξύ τους. Το “666 International” μάλιστα αμφισβητήθηκε αρκετά τη χρονική στιγμή που κυκλοφόρησε και σόκαρε πολύ κόσμο. Το “Supervillain Outcast” όταν είδε το φώς της μέρας, είχαν περάσει 8 χρόνια από το σοκ του “666…”, με αποτέλεσμα ο κόσμος να είναι υποψιασμένος πια. Άλλωστε δεν είναι καθόλου εύκολο να σοκάρεις ξανά και ξανά τους ακροατές και δεν θα πρέπει να γίνεται και μουσικός στόχος μιας μπάντας, μιας και σε τέτοιες περιπτώσεις, η έκπτωση στη ποιότητα του υλικού είναι αναπόφευκτη. Βέβαια αν εντρυφήσεις σε βάθος και στα δύο albums, θα δεις πως ο πυρήνας του καθενός είναι αρκετά κοντά με τον άλλο. Αυτό που αλλάζει είναι το “περιτύλιγμα” και τα “εργαλεία” που χρησιμοποίησα, μιας και στη περίπτωση του “Supervillain…” ήθελα να βγει κάτι πιο σκοτεινό…
Σε παλαιότερη συνέντευξή σου είχες πει πως για το “Supervillain Outcast” είχες εμπνευστεί από το περίεργο ταξίδι και διαμονή σου στη Μάλαγα της Ισπανίας. Αυτή τη φορά από πού άντλησες έμπνευση;
Αυτή τη φορά άντλησα έμπνευση από συγγράμματα που διάβασα, σχετικά με τη δημιουργία των πάντων και μελέτησα εκτεταμένα αστρολογία επίσης. Δεν ξέρω κατά πόσον οι πηγές της έμπνευσής μου θα είναι εμφανείς στο album, αλλά αυτή τη φορά είναι πράγματα που έχουν να κάνουν λιγότερο με cartoons και περισσότερο με φιλοσοφικά ζητήματα που άπτονται της επιστήμης, όπως τα άστρα, οι αριθμοί, τα ταξίδια στο χρόνο κτλ.
Πόσο πιστεύεις πως έχεις προοδεύσει στην ικανότητά σου να συνθέτεις μουσική όλα αυτά τα χρόνια;
Όταν κάνεις τα πρώτα σου βήματα στη σύνθεση μουσικής, είσαι αρκετά εξαρτώμενος από άλλους μουσικούς. Ειδικά όταν φτιάχνεις τα πρώτα σου demos ή το πρώτο σου album, η έμπνευσή σου πηγάζει εν πολλοίς, από τη μουσική που ακούς. Από κάποια στιγμή και μετά, αρχίζεις και ωριμάζεις σαν συνθέτης και βρίσκεις τη μουσική σου ταυτότητα ή το δικό σου στυλ στο να παίζεις για παράδειγμα κιθάρα. Αυτός που είμαι σήμερα σαν συνθέτης, ξεκίνησε επίσημα να διαμορφώνεται στο “Satanic Art”. Σήμερα γνωρίζω καλύτερα τα εργαλεία που πρέπει να χρησιμοποιήσω σε μια παραγωγή, πώς να “πακετάρω” τη μουσική που συνθέτω σε κομμάτια και πώς να τη δομώ. Όταν συνθέτεις τα πρώτα σου κομμάτια, συνήθως έχεις κάποια riffs που το ένα διαδέχεται το άλλο περιοδικά, αλλά όταν ωριμάζεις μουσικά, μπορείς πλέον να κατασκευάζεις μουσική σαν έναν “ουρανοξύστη”, με τη σημαντική διαφορά πως μπορείς να ‘‘χτίσεις’’ τόσο καθ’ ύψος, όσο και κατά πλάτος.
Έχοντας πλέον αποκτήσει την δική σας ξεχωριστή και ιδιαίτερη μουσική ταυτότητα σαν μπάντα, ο άνθρωπος Vicotnik πως νιώθει όταν άλλοι νεότεροι καλλιτέχνες τον ονομάζουν σαν επιρροή τους;
Νομίζω πως αυτό είναι το καλύτερο επίτευγμα που μπορεί να πετύχει ένας καλλιτέχνης. Το να αναφέρεται το όνομά σου και η μπάντα σου σαν σημείο αναφοράς από νεότερους καλλιτέχνες, είναι τεράστιο κομπλιμέντο για μένα, τόσο σαν καλλιτέχνης όσο και σαν μουσικός. Σαφώς είναι σημαντικό να καταφέρνεις να βγάζεις τα προς το ζην από τη μουσική που συνθέτεις, αλλά είναι ακόμα σημαντικότερο να σε ξεχωρίζουν σαν καλλιτέχνη. Είναι κάτι που πολλοί καλλιτέχνες φιλοδοξούν να επιτύχουν, κάτι που “ταΐζει” περισσότερο το πνεύμα, από τη σάρκα…
Αυτή η ικανοποίηση που παίρνεις από τέτοιου είδους αναφορές, ωθούν παραπέρα τα μουσικά σου και προσωπικά σου όρια;
Ναι, απόλυτα! Αν και ακούω τις ίδιες μπάντες που άκουγα 10-15 χρόνια πριν, καταλαβαίνεις πως ο ανταγωνισμός στη μουσική βιομηχανία έχει ανέβει και έχει γίνει πολύ σκληρός. Αυτό το γεγονός από μόνο του σε κάνει να ωθήσεις τα προσωπικά σου και τα μουσικά σου όρια παραπέρα και να προσπαθήσεις να φτιάξεις κάτι ανέγγιχτο. Καλώς ή κακώς, δεν μπορούν πολλές μπάντες να παίξουν σαν τους DHG και αυτό είναι κάτι που ήθελα πάντα να επιτύχω. Να έχω γράψει κομμάτια που να έχουν τόσο δυνατή ταυτότητα που ακούγοντας τα πρώτα δέκα δευτερόλεπτα να καταλαβαίνεις αμέσως πως ακούς DHG.
O Kvohst δήλωνε μεγάλος οπαδός των DHG πολύ πριν γίνει μέλος της μπάντας. Πόσο σημαντικό είναι για εσένα και για το όραμα που έχεις για τη μπάντα να συμμετέχουν μέλη τα οποία είναι πρωτίστως οπαδοί της και μετά συνοδοιπόροι στη μουσική σας πορεία;
Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, είναι κάτι που λειτουργεί υπέρ της μπάντας, μιας και έχουν πλήρη ιδέα της μουσικής και της πορείας του γκρουπ, πριν ακόμα μπουν σε αυτό. Παλαιότερα υπήρχαν μέλη του συγκροτήματος οι οποίοι είχαν προσληφθεί λόγω του γεγονότος πως ήταν άριστοι μουσικοί, αλλά ποτέ δεν είχαμε κάποια ιδιαίτερη προσωπική σχέση. Έχω κάνει πολλά πράγματα στην μουσική μου πορεία και πραγματικά νιώθω πλέον πολύ άβολα να είμαι πάνω στη σκηνή με άτομα τα οποία, μπορεί να είναι καλοί μουσικοί εκτελεστικά, αλλά δεν έχουν σχέση με τη μουσική του γκρουπ ή με το black metal εν γένει. Οπότε όπως καταλαβαίνεις, είναι σημαντικό να έχεις μουσικούς που να μοιράζονται το ίδιο πάθος για τη μουσική σου, με εσένα. Βέβαια δεν γίνεται να είσαι μόνο οπαδός και να είσαι μέλος της μπάντας. Είναι ζωτικής σημασίας να προσφέρεις στη μπάντα από κάποιο πόστο. Μόλις γνώρισα τον Kvohst, ήξερα πως ήταν οπαδός των DHG για 8-10 χρόνια περίπου και πως είχε μεγάλο ταλέντο, αλλά δεν ήταν ώριμος αρκετά έτσι ώστε να συνεργαστούμε και να αντικαταστήσει τον Aldrahn. Όταν μπήκαμε στο studio για να ηχογραφήσουμε το πρώτο δίσκο των και είδα τις δυνατότητές του, ένιωσα πως ήταν πλέον η σωστή χρονική στιγμή να συνεργαστούμε. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τον νέο κιθαρίστα μας τον Blargh, τον οποίο γνώρισα σε ανάλογη περίπτωση, άκουσα το album που έβγαλε με τους NIDINGR, το οποίο θυμίζει σε αρκετά σημεία τη μουσική μου και στην πορεία προέκυψε η συνεργασία μας.
Η μουσική των DHG έχει χαρακτηριστεί πλειστάκις σαν “intelligent black metal”. Πιστεύεις πως έχετε αφήσει το σημάδι σας στη σύγχρονη black metal μουσική;
Αυτός ο χαρακτηρισμός είναι κάτι που ταιριάζει στη προσωπικότητά μου. Είναι κάτι που θα ήθελα να έχω κάνει 15 χρόνια νωρίτερα, αλλά προφανώς δεν είχα αρκετό θάρρος για να αποτολμήσω κάποια συγκεκριμένα πράγματα. Είναι γοητευτικό πράγμα στη τέχνη όταν συμβαίνει να υπάρχει ένας καλλιτέχνης που να έχει μια μοναδικότητα στο είδος του. Δες τον Picasso ή τον Monet, είναι μοναδικοί σε αυτό που έκαναν. Μουσικά πιστεύω πως και οι DHG έχουν μια μοναδικότητα και ένα ύφος που κανείς δεν μπορεί να αναπαράγει εύκολα. Είναι σημαντικό πράγμα, τη στιγμή που υπάρχουν στη σκηνή 10000 μπάντες τα τελευταία 20 χρόνια, να ανήκεις στις 100 που θυμάται ο κόσμος μετά από τόσο καιρό, και αν είναι και τόσες όσες είπα. Περνώντας ο καιρός, όντας μέρος ενός συνόλου, είτε είσαι μουσικός, είτε ξυλουργός, είτε οτιδήποτε άλλο, είναι τρομερό συναίσθημα ο κόσμος να σε θυμάται για τη συνεισφορά σου σε αυτό το σύνολο…
Υπάρχουν ελπίδες να δούμε στο μέλλον μια επανένωση των VED BUENS ENDE, ή πλέον τραβάς εσύ το δικό σου μονοπάτι και ο Carl Michael το δικό του;
Δεν δίνω πολλές πιθανότητες στην προοπτική μιας επανένωσης. Είμαστε και οι δύο χαρούμενοι με αυτό που κάνουμε αυτή τη στιγμή. Να ξέρεις πως πάντα δημιουργείται πρόβλημα όταν βάζεις δύο δημιουργικούς ανθρώπους να συνυπάρξουν σε έναν μικρό χώρο. Στην αρχή δουλεύει…
…αλλά περιοριζόσαστε και οι δύο στη συνέχεια...
Απόλυτα! Είναι πολύ δύσκολο και για τους δύο μας να συνεργαστούμε, γιατί ο καθένας έχει της δικές του φιλοδοξίες και καμιά φορά το όλο ζήτημα δεν λειτουργεί. Αν θα μπορούσα να πω κάτι, είναι πως εύχομαι κάποια στιγμή στο μέλλον… κάποια στιγμή…, χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω το πότε, θα μπορούσαμε να βάλουμε τις διαφορές μας στη άκρη, έστω και για λίγο και να επισκεφτούμε μερικές χώρες που μας έχουν υποστηρίξει τόσα χρόνια και να γιορτάσουμε μαζί τους το γεγονός πως έχουμε γράψει κάποια σπουδαία κομμάτια. Ειδικά η Ελλάδα είναι ένα μέρος όπου υπάρχουν άνθρωποι που μας αγαπούν και θα θέλαμε να σας ανταποδώσουμε την αγάπη που μας έχετε δείξει, παίζοντας ζωντανά εκεί.
Προσωπικά θα πούλαγα και το σπίτι μου να δω τους VED BUENS ENDE ζωντανά…
(Γέλια) Αλήθεια; Βασικά, να ξέρεις πως είναι μεγάλη υπόθεση και για μένα. Έχουμε παίξει σαν μπάντα μόνο δύο φορές ζωντανά και πρέπει να σταματήσουμε κάποια στιγμή να είμαστε εγωιστές, έτσι ώστε να δώσουμε την ευκαιρία σε κάποιους ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά τη μουσική μας, να την ακούσουν ζωντανά, πριν σταματήσουμε οριστικά να ασχολούμαστε με τους VBE…
Γνωρίζω πως ο Aldrahn είναι στενός σου φίλος. Υπάρχουν καθόλου νέα από τις δραστηριότητές του με τους THE DEATHTRIP ή με τους THORNS;
Ο Aldrahn είναι πολύ κορεσμένος με το να ασχολείται με τη metal μουσική γενικά, από την οποία και κάνει ένα διάλειμμα αυτή την περίοδο. Δεν είμαι απολύτως σίγουρος, αλλά όσον αφορά τους THORNS, έχει ολοκληρώσει τα φωνητικά για το επόμενο album, αλλά και αυτοί βρίσκονται σε φάση διαλείμματος. Θα επιστρέψει σύντομα στις μουσικές του ασχολίες. Είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητη η διάθεσή του…
Κλείνοντας θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα στους Έλληνες οπαδούς σας;
Πραγματικά ανυπομονούμε να επιστρέψουμε στην Ελλάδα. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους Έλληνες. Από το 2007 και έπειτα και ιδίως μετά τα δύο μεγάλα shows που είχαμε δώσει τότε, έχω έρθει στη χώρα σας πάνω από 10 φορές, είτε για διακοπές, είτε για να περάσω χρόνο με τους καλούς μου φίλους στους NAER MATARON. Στην Ελλάδα έχουμε ίσως τον μεγαλύτερο πυρήνα οπαδών παγκοσμίως και ίσως τον πιο αυστηρό κριτή για τη μουσική μας, οπότε σας ευχαριστούμε. Να είσαστε καλά…
Συνέντευξη: Θανάσης Μπόγρης
