Οι PARADISE LOST είναι δικά μας παιδιά. Μιλάνε κατευθείαν στη ψυχή μας, όπως και κάποιες άλλες “περίεργες” μπάντες που απολαμβάνουν τεράστιας αποδοχής από το ελληνικό κοινό.

Η επανακυκλοφορία του “Draconian Times” album και το mini tour που περνάει από τη χώρα είναι τρανή απόδειξη ότι η μουσική βιομηχανία βρίσκεται σε κρίση. Ο Nick Holmes, η φωνή των Lost, το αποδέχεται και μάλιστα δηλώνει παρών στο “παιχνίδι επιβίωσης” που έχει στηθεί στο διεθνές μουσικό στερέωμα. Απολαύστε τον...

Οι Έλληνες φίλοι σας είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι που θα τραγουδήσουν μαζί σας έναν προς έναν τους στίχους του “Draconian Times”, στα shows που θα δώσετε στην χώρα μας; Πώς αισθάνεσαι που επιστρέφεις εδώ για να παίξετε κάποια από τα πιο αγαπημένα τραγούδια των ελλήνων metalheads;

Είναι υπέροχα. Δεν καταφέραμε ποτέ να παίξουμε ολόκληρο το album ζωντανά και είναι υπέροχο ότι το κάνουμε πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το περιμένουμε με ανυπομονησία.

Με το “Draconian Times” οι PARADISE LOST έγιναν τεράστιο όνομα εδώ στην Ελλάδα. Ειλικρινά πιστεύω ότι η μουσική που γράψατε το 1995 επηρέασε σε τεράστιο βαθμό την ελληνική metal κοινότητα. Ποια στοιχεία που υπάρχουν στο album, πιστεύεις ότι άγγιξαν τον Έλληνα ακροατή;

Δύσκολο να απαντήσω...Ίσως ήταν το κατάλληλο album την κατάλληλη στιγμή. Σίγουρα ήταν κάτι διαφορετικό από την υπόλοιπη σκηνή εκείνη την εποχή και εμείς παράλληλα είχαμε τεράστιο ενθουσιασμό. Βρισκόμασταν σε συνεχείς περιοδείες για την προώθηση του “Icon” album και γράφαμε παράλληλα τον επόμενο δίσκο μας. Σίγουρα και η στήριξη του τύπου έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο, διότι πολύς κόσμος μας γνώρισε με την κυκλοφορία του “Draconian Times”.

Τσέκαρα ότι στο υπόλοιπο tour έχετε μαζί σας τους GHOST για support σχήμα. Ξέρεις μήπως τον λόγο για τον οποίο αυτή η νέα, καταπληκτική μπάντα θα απουσιάζει από τις εμφανίσεις σας στην Ελλάδα;

Δεν έχω ιδέα. Το πιθανότερο είναι να έχουν κάποια άλλα κλεισμένα shows για την ίδια περίοδο. Δεν γνωρίζω κάποιον άλλο λόγο, άρα μάλλον θα συνέπεσαν οι ημερομηνίες με κάποια άλλη υποχρέωση τους.

Μετά την κυκλοφορία του “Draconian Times”, αλλάξατε δραστικά το μουσικό σας στυλ. Σε πολλές συνεντεύξεις σου υποστήριζες ότι δεν θέλατε να συνεχίσετε στα πρότυπα μιας ακόμη “παραδοσιακής” heavy metal μπάντας. Πόσο μακριά πιστεύεις ότι βρίσκεστε αυτή τη στιγμή από αυτό το πρότυπο;

Αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ποιος μας κρίνει. Σίγουρα έχουμε απομακρυνθεί αρκετά από τον παραδοσιακό heavy metal ήχο. Παρότι προσωπικά παραμένω οπαδός του κλασικού metal, πάντα ήθελα να κάνω διαφορετικά πράγματα με τους PARADISE LOST και να επιδιώκουμε να αλλάζουμε συνέχεια χαρακτήρα. Θέλαμε να διαφέρουμε από τις υπόλοιπες heavy metal μπάντες και φτάσαμε στο να συνθέσουμε μέχρι και ένα μη metal δίσκο (“Host”).

Σίγουρα οι ασταμάτητες περιοδείες που ακολούθησαν μετά τις κυκλοφορίες των “Icon” και “Draconian Times” albums μας έκαναν να μπουχτίσουμε την heavy metal ιδέα και να αναζητήσουμε την αλλαγή. Βέβαια, όλο αυτό βρίσκεται στο αίμα σου. Στο τέλος της μέρας, παραμένεις metalhead και συνεχίζεις να το αγαπάς. Απλά όχι με τον τρόπο που το έκανες όταν ήσουν 18 χρονών.

Όταν κυκλοφόρησε το “Draconian Times” ήμουν έφηβος, οπότε στο μυαλό μου φαντάζεστε σαν μια “παραδοσιακή heavy metal” μπάντα, οπότε καταλαβαίνεις τώρα γιατί σου κάνω αυτή την ερώτηση...

Ναι, έχεις δίκιο. Στην Ευρώπη η εντύπωση που είχαν για εμάς ήταν εντελώς διαφορετική με αυτή που επικρατούσε στην Αγγλία και στις Η.Π.Α. Εκεί το glam metal ήταν στα πάνω του και μπάντες όπως εμείς ή π.χ οι METALLICA δεν θέλαμε με τίποτα να εντασσόμαστε ηχητικά μαζί με groups όπως οι MOTLEY CRUE.

Θεωρώ τον εαυτό μου, ως απόφοιτο της Μουσικής Σχολής των PARADISE LOST, υπό την έννοια ότι με αφορμή τη μουσική σας γνώρισα τους CURE, τους DEPECHE MODE, τους SISTERS OF MERCY και άλλους πολλούς...Είστε εξοικειωμένοι με την ιδέα ότι βοηθήσατε σκληροπυρηνικούς metalheads να ανοίξουν το μυαλό τους και να αποδεκτούν άλλα είδη μουσικής;

Ειλικρινά δεν έχω ιδέα για το αν βοηθήσαμε ή όχι. Όταν είσαι έφηβος ακούς μουσική για να είσαι cool. Αφού μεγαλώσεις και δεν χρειάζεται πια να είσαι συνέχεια cool, τότε ακούς και άλλα πράγματα και έτσι έρχεσαι σε επαφή με άλλα μουσικά είδη. Από την πλευρά μας, πάντα μας άρεσε να “κλέβουμε” στοιχεία και από άλλα είδη όπως το gothic rock και το folk και να τα εντάσσουμε στην μουσική μας.

Ίσως το γεγονός ότι ενώσαμε την gothic μουσική με το metal και φτιάξαμε ένα νέο είδος (σ.σ ο περίφημος gothic metal όρος), προκαλεί έντονα αυτή την εντύπωση. Αλλά αυτό απλά έτυχε να το κάνουμε εμείς πρώτοι. Επειδή ακριβώς δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα μουσικά είδη, κάποιος άλλος θα το έκανε σίγουρα, εάν δεν υπήρχαμε εμείς.

Ποιος βρίσκεται πίσω από την απόφαση της επανακυκλοφορίας του “Drakonian Times”;

Πάντα μου άρεσε να ακούω παλιότερα albums με remastered ήχο. Έχω πολλά παλιά βινύλια και μπορώ να πω ότι ο νέος ήχος που αποκτούν, μετά το remastering είναι πολύ καλύτερος. Η παραγωγή στα σύγχρονα albums είναι πολύ πιο δυνατή σε σχέση με τις αντίστοιχες κυκλοφορίες στα 80's και 90's. Είναι κρίμα, εφόσον υπάρχει η δυνατότητα να μην βελτιώνεται ο ήχος τους.

Επειδή δεν βρήκα πολλές πληροφορίες στο internet σχετικά με την επανακυκλοφορία, μπορείς να μας δώσεις κάποιες επιπλέον πληροφορίες ;

O Jens Borgen, ο παραγωγός του τελευταίου μας album (“Faith Divides Us – Death Unites Us), έκανε το remastering. Ήταν μεγάλος οπαδός του album και είμαστε πολύ χαρούμενοι που συνεργαστήκαμε μαζί του και σε αυτή τη περίπτωση. Επίσης θα υπάρχει νέο booklet, με liner notes από όλους μας, δηλαδή από όσους ήταν στην μπάντα και κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων του album.

Δεν πιστεύω να αφαιρέσατε τους στίχους, όπως κάνουν τελευταία σε κάποιες επανακυκλοφορίες;

Όχι βέβαια. Μάλιστα ξαναέγραψα πολλούς από αυτούς, διότι υπήρχαν τραγικά λάθη στο booklet της πρώτης κυκλοφορίας.

Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια οι επανακυκλοφορίες κλασικών albums είναι κάτι παραπάνω από συχνή. Πιστεύεις ότι τελικά αυτό λειτουργεί εναντίον των νέων groups που προσπαθούν να ξεφύγουν από την ανωνυμία;

Είναι δύσκολη ερώτηση. Όταν ήμουν νεότερος, υπήρχαν επτά metal μπάντες και ήξερες ότι θα ήσουν ο όγδοος, εάν έφτιαχνες ένα δικό σου metal group. Τώρα υπάρχουν εκατομμύρια μπάντες και είναι φυσικό να υπάρχουν δυσκολίες για όλους μας. Πρέπει να προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο, αλλά και να έχεις κάτι συνέχεια να προσφέρεις στους ακροατές. Πια δεν γίνεται να ξεπουλήσεις με ένα album, οπότε καταλαβαίνεις ότι υπάρχει ένα ένστικτο επιβίωσης που το προκαλεί όλο αυτό.

Εάν στήσετε μικρά exit polls στις συναυλίες σας, με ερώτηση ποιο είναι το αγαπημένο σας PARADISE LOST album, τα αποτελέσματα, πιστεύω ότι θα έχουν τεράστια διαφοροποιήση. Ποιο είναι το μυστικό που σας δίνει την δυνατότητα να αλλάζετε δραματικά τον ήχο σας και οι fans σας, απλά, να ακολουθούν;

Ποιοι ακολουθούν; (Γέλια)
Μόνο οι Έλληνες ακολουθούν...

Ναί, υπάρχει μια αλήθεια σε αυτό. Εδώ στην Ελλάδα και “μπουζούκια” να παίξετε, θα το γεμίζετε το μαγαζί.

(Γεμάτος απορία) Επειδή δεν κατάλαβα σωστά, τι είναι αυτό που είπες;

Τα “μπουζούκια” εννοείς; Είναι ελληνική παραδοσιακή μουσική, που όταν την ακούν οι Έλληνες σπάνε πιάτα, πετάνε λουλούδια και χορεύουν κάτι περίεργους χορούς.

Α...ξέρω. Έχω βρεθεί μπροστά σε “μπουζούκια” μια φορά. Σε ένα ελληνικό εστιατόριο στην Florida. Ήταν ωραία, είχε πλάκα...

Πίσω στην ερώτηση, τώρα. Πώς καταφέρνετε να μην χάνετε σε ποιότητα, παρά τις τεράστιες αλλαγές που προκαλείτε στον ήχο σας;

Πιστεύω ότι σαν group συνεχίζουμε να είμαστε πεινασμένοι για αυτό που κάνουμε. Είναι φυσικό η επιτυχία, τα χρήματα, η αναγνώριση να σε κάνει να χάνεις την απαιτούμενη αυτοσυγκέντρωση και να ασχολείσαι με άλλα πράγματα, πέρα από την μουσική σου.

Εμείς αντίθετα νιώθουμε ακόμα αυτή την πείνα. Ίσως όχι τόσο, όσο όταν ηχογραφήσαμε τα δύο πρώτα albums μας, αλλά σίγουρα δεν την έχουμε χάσει. Ακόμα βλέπουμε το κάθε τραγούδι σαν μια νέα πρόκληση. Σίγουρα το metal δεν σου δίνει περιθώρια να κάνεις τεράστιες αλλαγές και μπορώ να σου πω ότι στα τελευταία μας albums, δεν υπάρχουν τεράστιες αλλαγές. Βλέπουμε το κάθε κομμάτι σαν ένα τεράστιο παζλ και με γνώμονα την προσπάθεια για επανεφεύρεση του εαυτού μας, οι αλλαγές έρχονται από μόνες τους. Είναι, απλά, ένα μεγάλο παζλ με διαφορετικούς τρόπους να λυθεί.

Αυτά από εμένα, Nick. Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου.

Και εγώ σε ευχαριστώ. Τα λέμε σε λίγες μέρες...