MARK SHELTON (MANILLA ROAD)Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διέμενε με υποδέχτηκε ο θρύλος του epic metal, Mark Shelton. Ήταν ιδιαίτερα κεφάτος, ομιλητικός και ειλικρινής, ζήτησε συγγνώμη για την ακαταστασία, κορόιδευε με το νέο μπασίστα τη σκωτσέζικη προφορά και σχολίασαν τη South park τσάντα μου. Ύστερα ο μπασίστας αποχώρησε για να ξεκινήσει η συνέντευξη που με έχρισε την πρώτη γυναίκα ιππότη!

Το ‘’Voyager’’ είναι concept album. Δώσε μας λίγες πληροφορίες για την υπόθεση.
Αφηγείται την ιστορία μιας ομάδας Σουηδών, Νορβηγών και Γερμανών βίκινγκς, οι οποίοι προσπαθούν να αποφύγουν τη μεταστροφή της θρησκείας τους στο χριστιανισμό. Έτσι, καταφεύγουν σε άλλες αποικίες των βίκινγκς. Όταν συνειδητοποιούν ότι η μεταστροφή γίνεται παντού, πλέουν για την Αμερική, όπου γίνονται φίλοι με τους ινδιάνους, οι οποίοι λατρεύουν ακόμα τους αρχαίους θεούς. Αυτή είναι η βάση του concept. Γίνονται επίσης και μερικές μάχες μεταξύ των χριστιανών και των ινδιάνων, τους οποίους τους βοηθούν οι Βίκινγκς.

Τι σας ενέπνευσε στους Βικινγκς?
Πρωτίστως, έχω να δηλώσω ότι οι Βίκινγκς είναι cool!!(γέλια). Ήταν οι καλύτεροι, είχαν δικό τους τρόπο ζωής, έκαναν ότι ήθελαν. Πιστεύω ότι ήταν ιδιαίτερα ‘’έντιμη’’ φυλή και ότι η επαφή τους με το χριστιανισμό άλλαξε την κουλτούρα τους, τους έκανε ...pussies!!(αμετάφραστο) Είναι και τμήμα των προγόνων μου οι Βίκινγκς. Η μητέρα της μητέρας μου ήταν Σουηδή και ο πατέρας της μητέρας μου ήταν βόρειος επίσης. Από την άλλη πλευρά, ο πατέρας του πατέρα μου ήταν Ιρλανδός.

Το ‘’αίμα’’ είναι ισχυρός δεσμός...
Όντως είναι. Η οικογένεια μου είναι πολύ περήφανη για την κληρονομιά της. Είναι πατριώτες. Κι αυτό είναι το δεύτερο πράγμα που με εμπνέει στους Βίκινγκς.

Το ‘’Voyager’’ μοιάζει περισσότερο στα ‘’πρώτα χρόνια’’ της μπάντας. Το έκανες με κάποια πρόθεση ή βγήκε αυθόρμητα?Η πορεία των Manilla Road όλα αυτά τα χρόνια είναι μια φυσική διαδικασία για μένα. Είναι τα γούστα μου στη μουσική και είμαι προοδευτικός όσον αφορά τη μουσική. Αρχίσαμε ως rock μπάντα, μετά γίναμε βαρύτεροι και πιο σκοτεινοί. Ήταν μια φυσική εξέλιξη για μένα επειδή , όπως εξελίχθηκε η μουσική βιομηχανία, υπήρχε μια πρόθεση να κοιτάξω πίσω και να κάνω τον ήχο μας παρόμοιο με αυτόν που είχαμε στη ‘’μέση περίοδο’’, δηλαδή στα ‘’Open The Gates’’, ‘’The Deluge’’ και ιδιαίτερα στο ‘’Mystification’’.

Η μουσική και οι στίχοι είναι δική σου δουλειά?
Ναι. Εγώ έγραψα τα riffs και τις μελωδίες, αλλά η διευθέτηση και η προσαρμογή τους στο album είναι ομαδική δουλειά.

Ο Hellroadie είναι στη μπάντα?Ναι, είναι ακόμα στη μπάντα. Είχε, όμως, κάποια οικογενειακά προβλήματα και έπρεπε να λείψει για κάποιο διάστημα, γι’ αυτό δεν τραγουδάει στο ‘’Voyager’’. Είναι μαζί μου από το 1991 και έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι. Είναι περισσότερο σαν αδερφός για μένα. Πιο αδερφός και από κανονικό αδερφό. Με βοηθάει στα φωνητικά, γιατί ‘’ουρλιάζοντας’’ τόσα χρόνια η φωνή μου έχει γίνει ‘’froggy’’ (βατραχίσια!!). Πιστεύω ότι η φωνή του Bryan (=Hellroadie) είναι παρόμοια με τη δική μου, το οποίο είναι φυσιολογικό αφού έχει υπάρξει οπαδός των Manilla Road και άκουγε τη φωνή μου.

Όλο το διάστημα μεταξύ του ‘’Gates Of Fire’’ και του ‘’Voyager’’ δούλευες το νέο album? Σε απασχόλησε κάτι άλλο?
Ήταν μια δύσκολη περίοδος με αλλαγές στο line up. Πρώτον, ο Bryan δεν τραγουδούσε στην ηχογράφηση, όπως ανέφερα. Ωστόσο, ήταν συνεχώς στο studio και βοηθούσε στο engineering. Δε μπορούσαμε, επίσης, να περιοδεύσουμε, λόγω των οικογενειακών προβλημάτων που είχε. Τώρα, όμως, είναι πίσω και είναι όλα καλά. Δεύτερον, υπογράψαμε στη Black Lotus αλλά έκλεισε. Τότε αποφάσισα ότι η μίξη δεν ήταν καλή και επέστρεψα στο studio να την κάνουμε πάλι. O Harvey, όμως, δεν μπορούσε να είναι πλέον ο μπασίστας μας και τότε βρήκα τον παλιό μου φίλο, Vince Golemon. Υπογράψαμε στη My Graveyard Productions και το remix ολοκληρώθηκε. Σε όλο αυτό το διάστημα η εταιρία ρωτούσε τι θα γίνει με το νέο μας album μπλα μπλα μπλα... (γέλια). Εγώ τους απάντησα ότι μέχρι να τελειώσει δε θα κάνω τίποτα. Θα πάρει όσο χρόνο χρειαστεί χωρίς να πιεστώ. Είναι ωραίο που έχω πλέον δικό μου studio και μπορώ όποτε θέλω να ηχογραφήσω τις ιδέες μου χωρίς να σκέφτομαι πόσα χρήματα θα ξοδέψω.

Μαρία Μερίκα