Στα παρασκήνια του φετινού Rockwave Festival, ανάμεσα σε συγκροτήματα, managers και διαφόρους παρατρεχάμενους, 3 συντάκτες (Avopolis συν Rock On και Metal Hammer) βρίσκονται απέναντι από τους Geoff Tate και Scott Rockenfield. Ελαφρώς ανορθόδοξη η εξέλιξη της κοινής συνέντευξης τύπου…
Λοιπόν, περιοδεύετε μαζί με τη Pamela Moore και παίζετε όλο το Operation: Mindcrime όπου και αν πάτε…
G: Όχι παντού, στα περισσότερα μέρη ναι…
Γιατί όμως, γιατί αυτή τη φορά, μετά από τόσα χρόνια;
G: Η Pamela παντρεύεται σε λίγο καιρό, και ήθελε να περιοδεύσουμε. Είχε λίγο ελεύθερο χρόνο μέχρι τον Αύγουστο οπότε και παντρεύεται. Είχε το χρόνο, και εμείς ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε (για την περιοδεία) οπότε σκεφτήκαμε ότι θα είχε πλάκα.
Γιατί όμως δεν έγινε νωρίτερα;
G: Πότε νωρίτερα δηλαδή;
Έχουν περάσει 15χρόνια…
G: Σοβαρά; Χεχε…15 χρόνια από το ‘Operation: Mindcrime’ ; (γέλια)
Κάποιου είδους επέτειος ίσως;
S: Απλά είναι κάτι που θέλαμε να κάνουμε. Όπως είπε και ο Geoff, το αλλάζουμε κάθε βράδυ. Σε κάποια μέρη το παίζουμε ολόκληρο, σε κάποια άλλα όχι. Εξαρτάται από το πού είμαστε και από το χρόνο σε αυτή τη περιοδεία. Πιστέψαμε ότι ήταν κάτι καλό για μας αυτή τη περίοδο, και η Pamela ήταν διαθέσιμη, οπότε ήρθαμε εδώ για να το παίξουμε.
G: Επίσης πιστεύω ότι είναι καλό να το φέρνουμε στη επιφάνεια ξεσκονίζουμε κάθε λίγο και λιγάκι και να υπενθυμίζουμε στο κόσμο πως ήταν…
Ακούστηκαν κάτι φήμες πάντως ότι θέλατε να έρθετε να παίξετε πάλι εδώ γιατί είχατε κάποιες «εκκρεμότητες» από τη περσινή συναυλία…
G: Τί είδους εκκρεμότητες;
Απλά σε ορισμένους δεν άρεσε το show και υπήρχαν παράπονα που δεν παίξατε τελικά το “Queen of the reich” και το “Take hold of the flame”…
G: Δε ξέρω…δεν τα παίζουμε συχνά αυτά τα κομμάτια.
Το λέω επειδή τα είχαμε ακούσει στο soundcheck, υπήρχαν και στο setlist…
G: Έχει περάσει πολύς καιρός…
Νιώθετε ότι το στιχουργικό περιεχόμενο του Operation: Mindcrime είναι επίκαιρο στις μέρες μας;
G: Ω ναι είναι. Πάρα πολύ. Και οι καιροί που ζούμε τώρα είναι κάπως ανησυχητικοί. Πραγματικά υπάρχει πλέον το ίδιο cast χαρακτήρων. Τουλάχιστον στην Αμερική, το κόμμα των συντηρητικών είναι στην εξουσία και καταπλακώνει τα πολιτικά δικαιώματα του κόσμου...είναι το ίδιο πράγμα, απλά είναι η νέα γενιά του. Όλα φαίνονται να γυρίζουν σε ένα κύκλο. Η μόδα, τα γούστα…και αν κάτσει και το παρακολουθήσεις αρκετό καιρό βλέπεις ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά.
Υπάρχουν κάποιες νέες ηχογραφήσεις σχετικά με το Operation: Mindcrime;
G: Όχι, όχι, δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο (γέλια).
Εννοώ αν θα υπάρξει ένα δεύτερο μέρος…
S: Λίγο πολύ είναι αυτό που εννοούσε ο Geoff προηγουμένως, ότι δεν κανονίζουμε κάτι μέχρι ουσιαστικά να το κάνουμε. Δε μπορούμε να προβλέψουμε τους εαυτούς μας.
Δηλαδή δεν έχετε κάποια απάντηση…Δε ξέρετε;
G: Πρέπει να πάμε μέρα με τη μέρα. Γενικά προτιμούμε να μένουμε στο «τώρα», να ζούμε το «τώρα» παρά να ασχολούμαστε με το τι θα κάνουμε «μετά». Είναι δύσκολο και κάτι τέτοιο.
Έχετε ετοιμάσει μια νέα διπλή «ζωντανή» κυκλοφορία (σε CD και DVD), το ‘Art of Live’. Είναι κάτι που είχατε σχεδιάσει πριν από την περσινή περιοδεία, ή προέκυψε κατά τη διάρκειά της;
S: Ήταν κάτι που κάναμε τον προηγούμενο χρόνο, τα γυρίσματα (και οι ηχογραφήσεις) έγιναν κατά τη διάρκεια της περιοδείας το προηγούμενο καλοκαίρι στις ΗΠΑ με τους Dream Theater και ουσιαστικά ήταν ένας συνδυασμός των δύο. Αυτό που έγινε είναι ότι όταν είμασταν στη περιοδεία, είχαμε οθόνες που χρησιμοποιούσαμε για να προβάλλουμε εικόνες, είχαμε κάμερες πάνω σε κάθε άτομο για το show και στα πρώτα στάδια της περιοδείας συνειδητοποιήσαμε ότι αυτές οι κάμερες μπορούσαν να «γράψουν» αυτά που προβάλλαμε, ώστε να τα χρησιμοποιήσουμε αργότερα. Έτσι το καλοκαίρι, είχαμε μαζέψει πολύ υλικό, και κάτσαμε κάτω και διαπιστώσαμε ότι υπήρχε διαφορετικό υλικό μας από αυτό που έχει συνηθίσει να βλέπει ο κόσμος . Το υλικό δείχνει πως είναι οι Queensryche ζωντανά, και πως είμαστε οι ίδιοι ως άνθρωποι, πως παίζουμε στη σκηνή. Το μαζέψαμε λοιπόν, το βρήκαμε πολύ ενδιαφέρον, και αποφασίσαμε να το δώσουμε στους οπαδούς.
Το ακουστικό μέρος μοιάζει κάπως «τραχύ». Πόσο «ζωντανό» είναι; Είναι 100% live;
S: Είναι τραχύ και είναι 100% live. Αυτό είναι και το άλλο που θέλαμε να κάνουμε όταν αποφασίσαμε να το «κολλήσουμε» όλο μαζί και να βγάλουμε ένα project που δε μοιάζει με κάτι που έχουμε ξανακάνει παλαιότερα. Δεν υπάρχει κανονισμένη παραγωγή. Είπαμε να δείξουμε πως είμαστε live. Ας το κάνουμε σαν ένα bootleg…είμαστε εμείς, εδώ και τώρα.
Το setlist έχει πολλά κομμάτια από το Tribe, αλλά και παλαιότερες στιγμές…
G: Αν το κάναμε επίτηδες; Ναι...
S: Ναι, και πάλι, πιστεύω ότι η επιλογή κομματιών που κάναμε, η περιοδεία ήταν για το Tribe, και ο τρόπος που «γυρίστηκε» και ηχογραφήθηκε ήταν για να «πιάσουμε τη στιγμή» και η «στιγμή» για μας πρέπει πάντα να δείχνει μαυρόασπρη (σ.σ. έτσι είναι γυρισμένο), συνολικά έπρεπε να είναι ωμός και να «πιάνει» τους Queensryche ζωντανά. Το να το κάναμε έγχρωμο, θα απαιτούσε πολύ χρόνο, πολύ παραγωγή, ξέρεις είναι σαν να φτιάχνεις μια ταινία. Εμείς δε θέλαμε ταινία. Αυτό που θέλαμε είναι να «πιάσουμε» τους εαυτούς μας, και να το δώσουμε στους οπαδούς μας για να δούμε τι νομίζουν…
Πώς ήταν οι σχέση σας με τις υπόλοιπες μπάντες που περιοδεύσατε;
S: Ήταν πολύ καλά. Ήταν με το πακέτο του περσινού καλοκαιριού με τους Dream Theater και ήταν φοβερό. Περάσαμε πολύ καλά και οι δύο μπάντες. Και οι οπαδοί περάσανε πολύ καλά. Διασκεδάσαμε πολύ, κάναμε και μερικά κομμάτια μαζί, δε ξέρω αν έχετε δει το DVD, αλλά στο τέλος του υπάρχουν δύο τραγούδια που βρισκόμαστε όλοι (σ.σ και οι δύο μπάντες) πάνω στη σκηνή παίζοντας μαζί την ίδια στιγμή, άρα ήταν κάτι που δεν είχαμε ξανακάνει παλαιότερα, ούτε εκείνοι νομίζω. Ήταν μεγάλη πρόκληση.
Σκοπεύετε να κυκλοφορήσετε σε DVD αποσπάσματα και από τις τρεις μπάντες; Εννοώ από όλη τη περιοδεία μαζί με Dream Theater και Fates Warning;
S: Το πρόβλημα είναι πως οι Fates Warning δεν ήταν ουσιαστικά στο «πακέτο», ήταν το opening act απλά. Ήταν μια co-headline περιοδεία των Queensryche/Dream Theater, γι’αυτό δεν ανέβηκαν μαζί μας στη σκηνή οι Fates Warning, ούτε και μαγνητοσκοπήθηκαν. Άρα όχι, νομίζω ότι πήρατε ότι ήταν να πάρετε…
Υπάρχει μια διαφοροποίηση μεταξύ των εποχών των Queensryche; Ρωτάω επειδή στο ‘Art of Live’ υπάρχουν κομμάτια ανακατεμένα από διαφορετικές περιόδους…
G: Κάτι τέτοιο ισχύει ξεχωριστά για κάθε άτομο, πως το βλέπει κανείς. Η μουσική δεν είναι αθλητικό γεγονός, είναι μέσο έκφρασης, είναι κάτι που απλώς κάνεις, δεν είναι για κάποιον, αλλά για τον εαυτό σου, ξέρεις, είναι προσωπικό. Η γνώμη σου είναι η γνώμη σου, η γνώμη του είναι η γνώμη του, η γνώμη της είναι η γνώμη της (σ.σ απευθύνεται σε συναδέλφους), η γνώμη μου είναι η γνώμη μου, και καμία από αυτές τις γνώμες δε σημαίνει τίποτα. Δεν υπάρχει καλύτερο και χειρότερο, είναι απλά απόψεις.
S: Ξέρεις, όταν ξεκινάγαμε τη μπάντα πριν από 25 χρόνια, στόχος μας ήταν να αυτό που μας άρεσε και δεν μας ενδιέφερε αν άρεσε σε άλλους. Πότε δεν μας ενδιέφερε, ούτε και τώρα, αν αρέσει αυτό που κάνουμε στο κόσμο, και αυτό επειδή πρέπει εμείς να το ευχαριστιόμαστε, αλλιώς δεν έχει πλάκα για μας και δεν θα το κάνουμε άλλο. Πιστεύω ότι το καταλαβαίνετε. Αυτό το project είναι το ίδιο πράγμα. Ξέρετε, αφού είμαστε 25 χρόνια μαζί, έχουμε κάνει τόσα πολλά διαφορετικά πράγματα. Ας πούμε το Operation: Livecrime στις αρχές των 90’s, εκατομμύρια δολάρια ξοδεύτηκαν, τεράστια παραγωγή, και μετά το Live Evolution πριν λίγα χρόνια και τεράστια ποσά χρημάτων και αυτό, μεγάλη παραγωγή…αυτά από ζωντανούς δίσκους, και μέσα από τη δισκογραφία μας έχουμε κάνει ένα σωρό διαφορετικά πράγματα. Άρα το τωρινό είναι απλώς άλλο ένα γεγονός, που διασκεδάζουμε κάνοντάς το χωρίς να επαναλαμβανόμαστε.
Στο DVD παίζετε (μαζί με τους DT) το “Won’t get fooled again” από τους Who. Πως και αποφασίσατε κάτι τέτοιο;
G: Συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε κομμάτια που μας άρεσε να παίζουμε ενώ υπήρχαν και άλλα κομμάτι που εκείνοι (σ.σ. Dream Theater) θα ήθελαν να παίξουν. Έτσι τους στείλαμε ένα email με αυτά που σκεφτόμασταν να παίξουμε και τους ρωτήσαμε τι θα ήθελαν εκείνοι να παίξουν. Έτσι έβγαλαν και εκείνοι τη δική τους λίστα, οπότε βρήκαμε τα κομμάτια που ταίριαζαν και με τους δύο μας. Έτσι διαλέξαμε ποια άρεσαν και στους δύο μας και τα κάναμε.
Ναι, αλλά μήπως είναι και μια δήλωση;
G: Ω ναι…
S: Το θέμα είναι ότι γινόμαστε μέρος σε κάτι που όλοι πιστεύουμε. Ξέρετε, σε ότι αφορά το περιεχόμενο, ταίριαζε στο show.
G: Ναι, ταίριαζε πολύ καλά στο show.
Υπάρχει και κάποιο νόημα πίσω από το κομμάτι;
G: Ναι βέβαια…
…και αυτό είναι;
G: Και αυτό είναι να κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά, να μην αφήνεις την ιστορία να επαναληφθεί, να αλλάξεις τα πράγματα, να κάνεις κάτι διαφορετικό.
S: Είχαμε και αυτό το really fuckin’ cool σκηνικό με τα δύο τύμπανα, με τον Mike και μένα…
Πιστεύετε ότι η μουσική και η πολιτική πρέπει να συνδυάζονται, γιατί από τη μία όψη, έχετε και μια πολιτική μεριά..
G: (διακόπτοντας) Νομίζω ότι πρέπει να το κάνεις όποτε μπορείς να την βγάλεις καθαρή. Αν μπορείς να μιλήσεις για τη πολιτική και να το κάνεις έξυπνα, με ενδιαφέρον, τότε κάντο. Αν θέλεις να μιλήσεις για σεξ κρατώντας straight face και το κάνεις ενδιαφέρον, τότε κάντο.
S: Αν θέλεις να μιλήσεις για σεξ και πολιτική στο ίδιο κομμάτι, τότε κάντο (γέλια). Αυτό θα είναι το πιο δύσκολο.
Υπάρχει μια επιστροφή των Queensryche με το Tribe προς την πολιτική τους πλευρά που είχαν κρύψει στις τρεις δίσκους πριν από αυτό; Υπάρχει μια επιστροφή στο στυλ του Rage For Order, υπάρχουν κάποια τέτοια στοιχεία στο Tribe νομίζω…
G: Νομίζω ότι αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι με τους δίσκους μας είναι….κάθε δίσκος μας είναι και μια δήλωση για το που βρισκόμαστε τη δεδομένη στιγμή, και η μπάντα σκεφτότανε σε αυτό το μοτίβο όταν συνθέταμε το Tribe για την κυβέρνηση Bush, τη κατάσταση της 11ης Σεπτεμβρίου, το πόλεμο, το πόλεμο στο Iraq…Μεγάλα πράγματα, και αρκετά σημαντικές επιρροές όταν κάθεσαι να γράψεις μουσική, άρα επηρεαστήκαμε από τους καιρούς στους οποίους ζούσαμε. Rage For Order, Operation Mindcrime, Promised Land, όλοι αυτοί είναι δίσκοι που είχαν εμπνευστεί από τους καιρούς που ζούσαμε. Άρα δεν είναι θέμα του γυρνάς κάπου πίσω, απλά είναι θέμα του να γράψεις γι’αυτά που συμβαίνουν.
Θα ήθελα ρωτήσω σχετικά με το Tribe, πως πήγε η προώθησή του, πόσο πούλησε…
G: Δεν μας ενδιαφέρει, δεν έχουμε ιδέα…
Παλαιότερα είχες δηλώσει (προς τον Geoff Tate απευθύνεται) ότι δεν ήξερες και δεν είχες γνωριστεί με τους Dream Theater. Τώρα μετά από τη περιοδεία, ποια είναι η γνώμη σου γι’αυτούς;
G: Δεν είναι μουσική που θα αγόραζα, δε είναι μουσική που θα αφιέρωνα το χρόνο μου στο να την ακούσω, αλλά ευχαριστήθηκα πολύ το να παίζω μαζί τους τα κομμάτια που παίξαμε, και είχα και τη χαρά να γνωρίσω μερικούς από αυτούς πολύ καλά, και κάναμε και τις πλάκες μας και θα είναι πάντα στη μνήμη μου σαν κάτι που θα φυλάω και το απήλαυσα.
Υπάρχουν πιθανότητες να δούμε αυτό το «πακέτο» στην Ευρώπη;
G: Ποτέ δεν σου αρέσει να λες ποτέ σε αυτή τη δουλειά (σ.σ. in this business είπε) (γέλια).
S: Πιστεύω ότι κάτι που είναι σημαντικό για εμάς, είναι σίγουρα για μένα, και μάλλον μπορώ να μιλήσω για όλους μας αφού είμαστε μαζί τόσο πολύ καιρό σε περιοδείες και όλα όσα έχουμε κάνει τα τελευταία 25 χρόνια, είναι ότι κάθε φορά που κάνουμε κάτι -σαν μια περιοδεία, σαν αυτό που κάναμε με τους Dream Theater το περασμένο καλοκαίρι- πάμε έξω χωρίς να ξέροντας τι να περιμένουμε και απλώς ελπίζουμε ότι με το τέλος του θα λέμε ότι ήταν cool. Έχω μια μνήμη στη οποία κοιτάω πίσω, και δεν έχω κάτι για το οποίο να μετανιώνω για ό,τι έγινε. Και πιστεύω ότι αυτό είναι σημαντικό για μας. Δε ξέρεις τι μπορεί να σου τύχει αύριο.
G: Ήμασταν στην Κωνσταντινούπολη χτες το βράδυ, ήταν η πρώτη μας φορά εκεί (σ.σ. η συνέντευξη έγινε στις 20 Ιουνίου), Θέε μου, τι παράξενη εμπειρία. Πολύ παράξενα, πολύ διαφορετικά για εμάς, δε ξέραμε τι να περιμένουμε. Πήγαμε με ανοιχτά μυαλά, υπήρχαν στιγμές που ήταν πολύ cool, πολύ fun, αλλά και άλλες που ήταν εφιάλτης. Άρα παίρνεις ότι μπορείς από όποια δεδομένη κατάσταση…
