Στη συγκεκριμένη συναυλία είχαμε την ευκαιρία να γίνουμε μάρτυρες σε μια άτυπη US power «μάχη» ανάμεσα στο ένδοξο παρελθόν και το αιχμηρό παρόν του (ακόμα και αν αυτό εδρεύει στην απέναντι όχθη του ατλαντικού). Οφείλω να ομολογήσω ότι από πριν περίμενα την επικράτηση του σήμερα, αλλά σίγουρα όχι στο βαθμό που τελικά, τουλάχιστον εγώ, το βίωσα.
Από τη μία λοιπόν είχαμε τους Sacral Rage που μόλις κυκλοφόρησαν έναν τεράστιο δίσκο, από αυτούς που πλέον δεν ακούμε, και εδώ δεν μιλάμε για ποιότητα (εννοείται ότι ακόμα βγαίνουν εκπληκτικοί δίσκοι), αλλά για την προσέγγιση ενός ήχου που τείνει να εκλείψει. Με πολύ καλό ήχο και ακόμα καλύτερη απόδοση, χωρίς φαφλατισμούς και περιττά λογύδρια, έδωσαν μια πολύ δυνατή σφαλιάρα σε όσους αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι τέτοιες μουσικές και εμφανίσεις, μόνο από νέα συγκροτήματα θα πάρεις. Για όσους άκουσαν τον δίσκο και είχαν αμφιβολίες για το αν θα μπορούσε να αποδοθεί εξίσου πιστά και σε live, μάλλον έφυγαν εφησυχασμένοι, με μοναδική ενστασούλα την έλλειψη δεύτερης κιθάρας, που μπορεί να μην αλλοίωσε το αποτέλεσμα, αλλά είναι γεγονός ότι σε τόσο απαιτητικά τραγούδια, σίγουρα θα προσέθετε όγκο και βάθος.
Μπορεί η πολυπλοκότητα των κομματιών να μην άφησε τον κόσμο που δεν είχε προηγούμενη επαφή μαζί τους να χαθεί στη μουσική τους από το πρώτο λεπτό, το ιδιαιτέρως θερμό χειροκρότημα που εισέπρατταν με το πέρας κάθε κομματιού όμως, έδειξε ένα κοινό που αντιλαμβάνεται τι ακριβώς παρακολουθούσε. Το ότι έπαιξαν μόνο ένα κομμάτι από το Ep τους δείχνει τη πίστη τους στο νέο υλικό, με την εκπληκτική διασκευή σε Watchtower να αποτελεί και ένα είδος άτυπης δήλωσης τόσο για τη στροφή στον ήχο τους όσο και των δυνατοτήτων τους. Μην αφήσετε αυτή τη μπάντα να σας προσπεράσει.
Set-list
Harbringer (intro)
En Cima Del Mal
Panic In Urals
Lost Chapter E: Sutratma
A Tyrannous Revolt
Lost Chapter E: Amarna’s Reign
Asylum (Watchtower)
Master Of A Darker Light.
Δυστυχώς οι Sanctuary ήταν ιδιαιτέρως απογοητευτικοί για εμένα. Ενώ στη πρώτη τους εμφάνιση μου δημιούργησαν τα εντελώς ανάποδα συναισθήματα, εκεί που περίμενα ένα συγκρότημα σκιά του εαυτού του, αυτοί γκρέμισαν πανυγυρικά τους φόβους μου, τώρα βασιζόμενος σε αυτή ακριβώς την εμφάνιση, είδα ένα εντελώς διαφορετικό συγκρότημα. Από τη μία είχαμε τον Dane που δεν μπορούσε με τίποτα να πιάσει λίγο ψηλότερες νότες, και από την άλλη το υπόλοιπο συγκρότημα έδειχνε να βρίσκετε εκεί μόνο για το μεροκάματο. Περιέργως προς το τέλος του set η φωνή του Warrel μπόρεσε να ανταπεξέλθει και ακούσαμε μερικά από τα καλύτερά τους κομμάτια, αν όχι ακριβώς έτσι όπως έπρεπε, τότε σίγουρα πολύ κοντά σε αυτό που ευελπιστούσαμε στις παρούσες συνθήκες.
Ακόμα και ο ήχος στάθηκε εμπόδιο, που με τη σταδιακή βελτίωσή του έφτασε τελικά σε ικανοποιητικά επίπεδα. Η αποκαρδιωτική προσέλευση του κόσμου σε συνδυασμό με τη μέτρια εμφάνιση του συγκροτήματος είχε αντίκτυπο και στις μετριοπαθέστατες αντιδράσεις του κοινού. Τα καινούργια κομμάτια βέβαια ακούγονταν μια χαρά live, αλλά τι να το κάνεις, όταν φυσικό είναι το βάρος να πέφτει στο παρελθόν. Ότι και να γίνει βέβαια, είναι πολύ δύσκολο συνθέσεις όπως τα “Future Tense”, “Taste Revenge”, “The Mirror Black” και “Battle Angels” να μην σε παρασύρουν σε ένοχες μεταλικές απολαύσεις.
Set-list
Arise And Purify
Let The Serpent Follow Me
Seasons Of Destruction
Die For My Sins
White Rabbit (διασκευή Jefferson Airplane)
The Mirror Black
Battle Angels
Exitium (Anthem Of The Leaving)
The Year The Sun Died
Question Existence Fading
Frozen
Soldiers Of Steel
Sanctuary
Future Tense
Encore:
Taste Revenge
