Είναι κοινό μυστικό πως οι Amon Amarth είναι μια από τις αγαπημένες μπάντες του ελληνικού κοινού. Οι ίδιοι μάλιστα το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά.  Έτσι, δύο χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους, οι Σουηδοί επέστρεψαν με στόχο να σαρώσουν τα πάντα στο πέρασμά τους με τις επικές τους ωδές για τους Βόρειους Θεούς, τους Βίκινγκς και άλλων συναφών θεμάτων από τη Σκανδιναβική μυθολογία. Όπως και την προηγούμενη φορά, με τους δικούς μας Karma Violens, να ανοίγουν τη βραδιά, το πακέτο ήταν “λουκούμι” για να ξεσκουριάσουμε τους σβέρκους μας.

Θανάσης Μπόγρης

Χωρίς αμφιβολία, η πιτσιρικαρία που κατέκλυσε το Fuzz, το βράδυ της Παρασκευής, είχε πολύ κέφι. Και οι Karma Violens φάνηκαν έτοιμοι να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία αυτή, ώστε όχι απλά να ζεστάνουν το κοινό, αλλά κυρίως να το εκτροχιάσουν. Το υλικό του “Dormancy” αποτελεί κατάλληλη τροφή για μεταλλικό παροξυσμό και όταν, μάλιστα, προσθέτεις στη μέση του set σου μια διασκευή στο “Raining Blood”, ο κόσμος θα ανταποκριθεί σε κάθε πρόκληση για moshing. Εάν οι Karma Violens είχαν καταφέρει να διατηρήσουν καλό ήχο σε όλη την διάρκεια του setlist (πλήρης απουσία διαύγειας στα κιθαριστικά μέρη και πολύ ψηλά τα φωνητικά του Μάριου) αποφεύγοντας ταυτόχρονα κάποια λαθάκια στις κιθάρες εδώ και κει, τότε θα μου έδιναν την δυνατότητα να μιλήσω για θρίαμβο. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, η δουλειά έγινε σωστά…

Αλέξανδρος Τοπιντζής

Τηρώντας ακριβώς το πρόγραμμα που είχαν ανακοινώσει οι διοργανωτές, οι Amon Amarth πάτησαν σκηνή στις 22:10 και στο σχεδόν ασφυκτικά γεμάτο Fuzz επικρατεί ήδη πανικός. Μετά τη θερμή υποδοχή του αθηναϊκού κοινού που κράδαινε στον αέρα σφυριά και τσεκούρια (νταξ, πλαστικά ήταν…) το πρώτο μισό του σετ των Σουηδών μονοπωλήθηκε, πλην τριών εξαιρέσεων, από κομμάτια του τελευταίου δίσκου τους, μιας και έπαιξαν 6 από τα 10 κομμάτια του “Deceiver of the Gods”. Το κοινό φαίνεται υπέρ το δέον εξοικειωμένο με το καινούργιο υλικό, με το κέφι του να μένει αμείωτο κατά τη διάρκεια των πιο φρέσκων κομματιών και να απογειώνεται κατά τα “Death in Fire”, “Live for the Kill” και ιδιαίτερα στο “Guardians of Asgaard” (οι τρεις εξαιρέσεις που λέγαμε…).

Οι Σουηδοί σκίζουν επί σκηνής. Έχουν σύμμαχο έναν τρομερό, καθαρό και ογκώδη ήχο, που ωσάν ούριος άνεμος αβαντάρει την πορεία του… drakkar τους. Ευτυχώς δεν επιβεβαιώθηκαν ούτε στο ελάχιστο οι φόβοι που μου δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του σετ των Karma Violens, όπου δύσκολα άκουγες την lead κιθάρα, με αποτέλεσμα να ακούσουμε ευκρινώς και να απολαύσουμε τις χαρακτηριστικές μελωδίες/ σόλο/ δισολίες των Σουηδών, αλλά και να ξεχωρίζουμε με άνεση το τι έπαιζε το κάθε όργανο. Η αυτοπεποίθηση του group περισσεύει, έχοντας γράψει πολλά συναυλιακά χιλιόμετρα στην καριέρα τους, ενώ περιττά είναι τα σχόλια για τον θηριώδη και επιβλητικό Johan Hegg, ο οποίος όχι μόνο αποδίδει ιδανικά τις φωνητικές του γραμμές, αλλά αποδεικνύεται και μεγάλος frontman. Έκανε ότι ήθελε το κοινό, μεταδίδοντάς του το πάθος με το οποίο ερμήνευε, ενώ δεν παρέλειπε να το ευχαριστεί συνεχώς στα ελληνικά, με το «Εφκαριστώ Ατήνα» να πηγαίνει και να ‘ρχεται. 

Η συνέχεια ήταν εκρηκτική, με άσματα από το παρελθόν των Σουηδών να παρελαύνουν. Βέβαια όταν λέμε παρελθόν δεν το εννοούμε με την ακριβή του έννοια, μιας και δεν ακούστηκε τίποτα από τα τρία πρώτα album, πράγμα που συνιστά και προσωπική μου ένσταση. Θα προτιμούσα να άκουγα δύο λιγότερα κομμάτια από τον τελευταίο δίσκο και τη θέση τους να την έπαιρναν ένα “Victorious March” ή ένα “Bleed For Ancient Gods” ας πούμε. Τέσπα, το κοινό γούσταρε, οπότε το τι θα ήθελα εγώ προσωπικά, περισσεύει. Highlight μέχρι το τέλος ήταν αναμφισβήτητα το πρώτο τραγούδι του encore, το “Twilight of the Thunder God”. Κατά τη διάρκειά του η πιτσιρικαρία του Fuzz τραγουδούσε παρέα με τον Hegg, κάθε στίχο από το ρεφραίν του κομματιού, κάνοντας τη μπάντα να πωρώνεται ακόμα περισσότερο.

Μετά από 90+ λεπτά και μια ισοπεδωτική εμφάνιση, η μπάντα -και αφού έβγαλε και μια φωτογραφιούλα με το κοινό πίσω της- αποχώρησε θριαμβευτικά, καταχειροκροτούμενη. Μελωδίες, ριφς, επικούρα, «μειντενικά» sing-alongs, μπόλικο χτύπημα και κάργα κέφι ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά εκείνης της βραδιάς που μας χάρισαν οι Amon Amarth. Τους ξαναπεριμένουμε με ανυπομονησία!

Θανάσης Μπόγρης

Amon Amarth setlist:
Father of the Wolf
Deceiver of the Gods
Death in Fire
Live for the Kill
As Loke Falls
Coming of the Tide
Guardians of Asgaard
Shape Shifter
Warriors of the North
Runes to My Memory
Varyags of Miklagaard
The Last Stand of Frej
Destroyer of the Universe
Cry of the Black Birds
War of the Gods
Encore:
Twilight of the Thunder God
The Pursuit of Vikings