Για 2η φορά μέσα σε τρία περίπου χρόνια οι Βρετανοί ηγέτες επισκέφθηκαν την πόλη μας στα πλαίσια της προώθησης του τελευταίου τους cd “Time Waits For No Slave”. Δυστυχώς, λόγω της ημέρας που έγινε το live -και εξαιτίας του γεγονότος ότι οι 2 ομάδες της πόλης έπαιζαν ποδόσφαιρο εκείνη την ώρα- η προσέλευση του κόσμου ίσως δεν ήταν αυτή που κάποιοι περίμεναν. Παρόλα αυτά, όμως, οι σύμφωνα με πρόχειρες εκτιμήσεις περίπου 800 παρευρισκόμενοι θα πρέπει να το ευχαριστήθηκαν αρκετά…

Και πώς να μην το διασκεδάσουν άλλωστε, καθώς οι SLAVEBREED με τους οποίους ξεκίνησε το live αποδείχτηκαν ένα νοστιμότατο ορεκτικό για το κυρίως πιάτο που θα ακολουθούσε αργότερα. Με πείσμα ,πάθος και επιμονή απέδωσαν το grindcore τους, αδιαφορώντας για το στρίμωγμά τους στη σκηνή λόγω του drumkit των NAPALM DEATH, αλλά και για το ότι το κοινό κατά κύριο λόγο παρακολουθούσε αμέτοχο στις πίσω σειρές. Με τον τραγουδιστή τους να σκίζει τα άντερά του και τους υπόλοιπους να grind-άρουν αξιοπρεπώς δημιούργησαν ένα ευχάριστο βουητό στα αυτιά μας το οποίο συνεχίστηκε και με τους επανακάμψαντες HOMO IRATUS.

Με νέα μέλη στη σύνθεσή τους και ένα νέο EP ως πολεμοφόδιο προσπαθούν να ξανακερδίσουν τους οπαδούς που ίσως έχασαν λόγω της μακράς αποχής τους από τα μουσικά δρώμενα .Ο τραγουδιστής τους φάνηκε αρχικά λίγο αγχωμένος, καθώς απ’ότι έμαθα αυτό ήταν το συναυλιακό του ντεμπούτο με τη μπάντα ,αλλά κατάφερε με τις ατάκες του και την απόδοσή του να ξεσηκώσει το κοινό και έτσι τα πρώτα pits σχηματίζονται. Όπως είναι λογικό στα «hits» “Human consumes Human” και “Tomahawk Cruise Messiah” γίνεται ο μεγαλύτερος χαμός, Οι HOMO IRATUS μπορεί να έχουν χάσει κάτι από την αίγλη του παρελθόντος αλλά η εμπειρία τους και οι πολύ καλές κυκλοφορίες τους είναι αυτά που θα τους οδηγήσουν στην νέα αρχή που κάνουν. Προσωπικά τους εύχομαι κάθε επιτυχία.

Μετά από ένα σύντομο διάλειμμα και αφού έχουμε ενημερωθεί για το σκόρ ημιχρόνου, έχει έρθει η ώρα για τους headliners. Βλέποντας τους ίδιους να κάνουν τις τελευταίες ρυθμίσεις στον ήχο τους πάνω στη σκηνή ένιωθες μια οικειότητα και ένα παρεϊστικο κλίμα. Αναλογιζόμενος, όμως, κυκλοφορίες όπως τα “Harmony Corruption, Diatribes” και το grind εικόνισμα “Scum” συνειδητοποιείς για ακόμη μια φορά το πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΑ μπάντα είναι οι NAPALM DEATH. O Barney, θέλοντας μάλλον να ξεπληρώσει τα χρωστούμενα από την προηγούμενη εμφάνισή τους όπου είχε εμφανιστεί με πατερίτσες λόγω τραυματισμού, ήταν πραγματικά αεικίνητος. Στη μικρή σκηνή του block33, πραγματικά έφερνε σε πεινασμένο θηρίο μέσα σε κλουβί. Η φωνητική του απόδοση και σκηνική του παρουσία είναι, φυσικά, υπεράνω κριτικής αλλά όλα τα λεφτά ήταν οι σύντομοι πρόλογοι πριν από κάθε κομμάτι, όπου επεξηγούσε τους στίχους ή εξέφραζε κάποιες απόψεις του και απέδειξε περίτρανα το πόσο ειλικρινής και συνειδητοποιημένη μπάντα είναι.

Τα pits κάνουν την εμφάνισή τους από το πρώτο κιόλας κομμάτι, όπως επίσης και το stagediving με το μεγαλύτερο χαμό να γίνεται στα “Suffer the Children”,”Scum”και “Nazi Punks Fuck Off” που πρέπει πλέον να θεωρείται δικό τους κομμάτι. Παράθεση ακριβούς setlist και σειράς κομματιών δεν έχει και τόσο σημασία, αφού το να βλέπεις πάνω στη σκηνή 4 ηγετικές μορφές του grind είναι υπεράνω οποιουδήποτε «καθώς πρέπει» πολιτικά ορθού σχολιασμού. Επικεντρώθηκαν κυρίως στα τελευταία τους cd δείχνοντας ότι εκτός από το ένδοξο παρελθόν έχουν και παρόν και μέλλον. Έτσι και αλλιώς, όποιον και αν ρωτούσες, καθένας θα σου έλεγε διαφορετικό setlist που θα ήθελε να ακούσει σύμφωνα με τις προτιμήσεις του. Μετά από περίπου 70 λεπτά το live λαμβάνει τέλος και οι NAPALM DEATH μας αποχαιρετούν υποσχόμενοι να μας ξαναεπισκεφθούν και οι πάντες αποχωρούν μέσα σε κλίμα ευφορίας, με το προαναφερθέν ευχάριστο βουητό στα αυτιά…