Έπειτα από το τέλος κάθε συναυλίας αν κρυφακούσεις τα πηγαδάκια, θα ακούσεις για το αν ήταν καλύτερη αυτή η συναυλία του group, σε σχέση με την προηγούμενη φορά που μας είχε επισκεφθεί και άλλα τέτοια συναφή. Μετά το πέρας του United Darkness Festival, το μόνο που άκουγες στα πηγαδάκια ήταν το πόσες μέρες ή ώρες μετράει ο Simon O Laoghaire στις τάξεις των PRIMORDIAL… Πριν όμως αναφερθούμε στο τι συνέβη στο φινάλε της βραδιάς, ας αναφερθούμε στα ενδιάμεσα.

Την βραδιά άνοιξαν οι Έλληνες DODSFERD και για 45 περίπου λεπτά μας κράτησαν συντροφιά με το black metal τους. Αν και σε γενικές γραμμές έπαιξαν καλά και είχαν αρκετά καλά μέρη στα κομμάτια τους, δεν με ενθουσίασε καθόλου το παρουσιαστικό τους επί σκηνής. Τίγκα στα καρφιά, τις αλυσίδες και το corpsepainting, τα παλικάρια φάνταζαν στα μάτια μου τουλάχιστον γραφικοί.

Γραφικότητας συνέχεια με τους Φιλανδούς BEHEXEN. Κατά τη διάρκεια του soundcheck τους, ένα τραπεζάκι στήθηκε επί σκηνής με κεριά, κόκκαλα και θυμιατά επάνω του!!! Εν έτη 2010 και μετά από 20 σχεδόν χρόνια από το ξεπέταγμα του black metal, όλα αυτά τα πράγματα εγώ προσωπικά τα θεωρώ γελοία, μιας και ο κόσμος έρχεται να ακούσει μουσική. Αν ήθελε θυμιάτισμα, Κυριακή ήταν η επόμενη μέρα, θα πήγαινε στον παπά-Κυριάκο στην ενορία του… Τέλος πάντων, αφού τα παλικάρια τελείωσαν το soundcheck, επέστρεψαν μετά από κανα δεκάλεπτο και 10 κιλά βαρύτεροι, από την μπογιά στις μούρες τους και μας φιλοδώρησαν με βαρετό και χιλιοπαιγμένο black metal.

Μετά από μισή ώρα αναμονής, το σανίδι πάτησαν οι Αυστραλοί DESTROYER 666 εν μέσω γενικού ενθουσιασμού. Ιδανικό ξεκίνημα με το “Rise of the Predator” με το κοινό να ζεσταίνεται από το πρώτο δευτερόλεπτο. Ιδανικό, επίσης και το στήσιμο της μπάντας επί σκηνής, η οποία σαν παλιά καραβάνα που είναι ξεσηκώνει τον κόσμο με καινούργια και παλιά κομμάτια όπως τα “Blood for Blood”, “I Am not Deceived”, “Australian and Antichrist”, με το κοπάνημα και τα moshpits να παίρνουν και να δίνουν. Μετά από γεμάτα 45 λεπτά χωρίς να έχουμε πάρει ανάσα, η μπάντα της βραδιάς μας αποχαιρετεί και περιμένουμε να δούμε αν και πότε θα βγουν οι headliners στη σκηνή…

Ευτυχώς βλέπουμε τον MacUiliam και άλλον ένα κιθαρίστα να ξεκινούν το soundcheck. Μέχρι όμως να τελειώσουν, όλοι στο club είναι ανήσυχοι και αυτό διότι ο Simon O Laoghaire, drummer των PRIMORDIAL, περιφερόταν ανάμεσα στο κοινό από την ώρα που οι BEHEXEN έπαιζαν το set τους, κάνοντας διαφόρων είδους τανζανιές, εμφανέστατα μεθυσμένος. Οφείλω να ομολογήσω πως φοβόμουν για το χειρότερο, δηλαδή για ακύρωση της εμφάνισης των Ιρλανδών, από την ώρα που τον είδα να συμπεριφέρεται έτσι. Η έναρξη, όμως, του soundcheck με καθησύχασε ως ένα βαθμό. Δυστυχώς το drumkit στήθηκε από άλλους και όχι από τον O Laoghaire, ο οποίος ήταν λίαν επιεικώς ‘‘κόκκαλο’’ και μετά βίας καθόταν στο σκαμπό των drums, χωρίς να πέσει…

Μετά από ελάχιστα λεπτά ξεκίνησε η πιο σουρεαλιστική εμφάνιση συγκροτήματος που έχω δει ποτέ μου. “The Golden Spiral” για αρχή, το οποίο σταμάτησε μετά από ελάχιστα δευτερόλεπτα και ξανάρχισε, γιατί ο φίλτατος O Laoghaire δεν μπορούσε να πιάσει ρυθμό. Με τα χίλια ζόρια το κομμάτι τελείωσε και ο Alan εμφανώς εκνευρισμένος, όπως και οι υπόλοιποι, ζητούσε συγνώμη για αυτή την κατάσταση. “Sons of the Morrigan” ήταν το επόμενο κομμάτι που ξεκίνησε, με τον Alan να γίνεται “turbo”, όταν ο drummer αρνιόταν να αλλάξει ρυθμό, έτσι ώστε να μπει το κομμάτι στο κυρίως μέρος του, να του πετάει το μικρόφωνο και να φεύγει από τη σκηνή έξαλλος. Πίστεψα ότι η σεμνή τελετή είχε λάβει τέλος, αλλά ευτυχώς το παλικάρι άλλαξε ρυθμό και ο Alan ξανανέβηκε στη σκηνή και συνέχισε να τραγουδάει γνέφοντας σε όλο το κοινό πως ζητά συγνώμη και λυπάται για την όλη κατάσταση. Όλη η μπάντα κοιτούσε συνέχεια προς το μέρος του drummer, ελέγχοντας αν μπορεί να συνεχίσει και ότι δεν θα συνεχιστούν τα παρατράγουδα.

Δυστυχώς, αυτά συνεχίστηκαν με τον Alan να αναλαμβάνει το babysitting του O Laoghaire, φωνάζοντας του “next verse” ή “stop” όταν έπρεπε να αλλάξει ρυθμό ή όταν τελείωνε ένα κομμάτι αντίστοιχα. Ο κόσμος εμφανώς μουδιασμένος δεν έχασε την υπομονή του και συνέχισε να χειροκροτεί το group, να φωνάζει ρυθμικά το όνομά του και να πνίγει τον Alan στις αγκαλιές. Για την ιστορία της υπόθεσης, ακούστηκαν στη συνέχεια τα “As Rome Burns”, “The Coffin Ships”, “Gods To The Godless”, “Empire Falls” και το “To Enter Pagan” κουτσουρεμένο σε διάρκεια. Επίσης, αγνοώ ποιος ήταν ο δεύτερος κιθαρίστας που έπαιζε στη θέση του O’Floinn και το λόγο της (προσωρινής;) αντικατάστασής του. Τέλος, να αναφέρω πως το συγκρότημα έπαιξε στην πλειονότητά του με τον εξοπλισμό των DESTROYER 666, μιας και ο δικός του χάθηκε σε κάποια πτήση…

Στην μια ώρα σταμάτησε η εμφάνιση των PRIMORDIAL, μιας και ο drummer δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο. Όλη η μπάντα με κύριο εκφραστή τον Alan, απολογήθηκε για αυτή τους την εμφάνιση και την αντιεπαγγελματική συμπεριφορά του O Laoghaire, υποσχέθηκε πως μας χρωστούν κάτι και πως θα επιστρέψουν για μια ‘‘κανονική’’ εμφάνιση. Όσον αφορά την ‘‘κανονική’’ εμφάνιση, το αυτί μου έπιασε τον Alan να λέει σε έναν οπαδό, πως μάλλον θα είναι το φθινόπωρο, με καινούργιο album και drummer…

Οφείλω να σχολιάσω πως από τη μια απογοητεύτηκα, γιατί οι PRIMORDIAL είναι μια από τις πολύ αγαπημένες μου μπάντες και περίμενα πως και πως αυτή την εμφάνιση. Από την άλλη όμως, λίγες θα ήταν οι μπάντες που θα έκαναν κάτι τέτοιο, μιας και θέλει πολλά κιλά ‘‘γόνατα’’ να βγεις και να αντιμετωπίσεις υπό αυτές τις συνθήκες τον κόσμο που έχει πληρώσει εισιτήριο ενώ θα μπορούσες να επιλέξεις την εύκολη οδό της ακύρωσης. Στα μάτια μου οι PRIMORDIAL δεν έπεσαν μετά από αυτή την τραγική εμφάνιση, αλλά ανέβηκαν ακόμα περισσότερο μιας και απέδειξαν πως τόσα χρόνια δεν έδειχναν μόνο ‘‘αληθινοί’’, αλλά είναι κιόλας. Τώρα, το πόσο ικανή μπάντα είναι ζωντανά, πόσο μεγάλος performer είναι o Alan, πόσο θεατρικός και επιβλητικός επίσης, θα τα πούμε από φθινόπωρο…