Για δεύτερη φορά οι WOTAN μας ανάγκασαν να ταξιδέψουμε στη βόρεια Ελλάδα για να τους απολαύσουμε. Φυσικά δεν εμφανίστηκαν μόνοι τους, αφού το παρών σε αυτή τη συναυλία έδωσαν μπάντες που αντιπροσωπεύουν το παρελθόν και το μέλλον της ελληνικής σκηνής. Ύστερα από πολύωρο οδικό ταξίδι μέχρι την Ξάνθη, ο Μορφέας αποφάσισε ότι δεν θα παρακολουθήσω τους SENTINEL. Από ότι πληροφορήθηκα, το set-list τους περιελάμβανε διασκευές σε κλασικά 80’s heavy κομμάτια. Μικρή η απώλεια.

Λίγο μετά το ξεκίνημα των DARK NIGHTMARE έφτασα στο club για να απολαύσω ίσως την καλύτερη εμφάνιση του συγκροτήματος. Μια μπάντα που έχει πολλά να δώσει, αν το θελήσει. Φυσικά δεν νομίζω ποτέ η μουσική τους να «μιλήσει» σε πλήθη, αλλά όποιους αγγίζει είναι κατευθείαν στην καρδιά. Αν και ότι έχουν κυκλοφορήσει είναι υπέροχο, τα live τους θέλουν πολύ δουλειά ακόμα και το κυριότερο όρεξη από το ίδιο το συγκρότημα…

Τα demo των NEMESIS μικρά, ανεκτίμητα διαμάντια της ελληνικής (και όχι μόνο) σκηνής και καθώς δεν τους είχα παρακολουθήσει στο παρελθόν τους περίμενα με μεγάλη αγωνία. Το γεγονός ότι στη θέση της φωνής θα βρισκόταν νέο μέλος και μάλιστα γένους θηλυκού, δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Δεν ήταν τόσο το φύλο που με απογοήτευσε, όσο η απουσία της ιδιαίτερα χαρισματικής φωνής του Καραπαπάζογλου, ο οποίος βέβαια συνεχίζει με το συγκρότημα, αλλά κυρίως ως μπασίστας. Συμπαθητικά τα νέα τραγούδια, όπως και η τραγουδίστρια, αλλά τίποτα το ιδιαίτερο. Όταν αποφάσισαν να τιμήσουν το παρελθόν τους με έκπληξη διαπίστωσα ότι η φωνή του Καραπαπάζογλου εξακολουθεί να τα σπάει και πραγματικά είναι να απορείς γιατί δεν συνεχίζει ως τραγουδιστής.

Χωρίς πολλές καθυστερήσεις και ύστερα από την επική εισαγωγή του Conan του Πολυδούρη, το συγκρότημα που μας χάρισε έναν από τους καλύτερους δίσκους της δεκαετίας, δίνοντας νέα πνοή στο epic metal, εμφανίστηκε με το ''Wrath Of North''. Ο ήχος ικανοποιητικότατος, ειδικά για ένα μέρος που δεν ξέρω αν έχει φιλοξενήσει άλλες συναυλίες, αλλά σίγουρα δεν είναι φτιαγμένο για αυτό.

Παρ’ ότι ο δεύτερος δίσκος τους είναι ωραιότατος, απέχει αρκετά από το μεγαλείο του ντεμπούτου, κάτι που έγινε εμφανές και στο live αφού κομμάτια όπως τα ''Under The Sign Of Odin's Raven'', ''Lord Of The Wind'' και ''Thermopiles'' ξεχωρίζουν. Όχι ότι τα απίστευτα έπη ''Drink In The Skull'' και ''Vae Victis'' πάνε πίσω φυσικά.

Τελειώνοντας το set-list τους και ύστερα από πολεμικές ιαχές-απαιτήσεις από το κοινό για MANOWAR, μας στέλνουν στη Valhalla με τέσσερεις παντοτινούς ύμνους: ''Battle Hymn'', ''Blood Of My Enemies'', ''Army Of Immortals'' και ''Thor''. Είναι αμαρτία που ευχαριστήθηκα αυτές τις διασκευές περισσότερο από τα δικά τους (έπη κατά τα άλλα) τραγούδια; Το θέμα είναι ότι αν υπάρχει ένα συγκρότημα από το οποίο θα μπορούσα να ακούσω MANOWAR, αυτοί είναι οι WOTAN. Πολύ περισσότερο από τους ίδιους τους MANOWAR πλέον. Μια πολύ ωραία βραδιά, από αυτές που δεν θα έπρεπε να είναι μία φορά την πενταετία, και μιλάω φυσικά για την φτωχή σε live βόρεια Ελλάδα. Τώρα αν 170 άτομα είναι πολλά ή λίγα, το κρίνει ο καθένας μόνος του.