Φανταστική αρχή για την “Spit Like a Man Promotions”, με ένα ιστορικό group που ποτέ πριν δεν είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε στη χώρα μας. Κρίμα που τελικά δεν εμφανίστηκαν οι VIOLET VORTEX όπως είχε ακουστεί αρχικά.

Με ένα τέταρτο καθυστέρηση εμφανίστηκαν οι UNIVERSE 217. Πολύ καλοί, χωρίς όμως να με ενθουσιάσουν ιδιαίτερα, με την τραγουδίστρια πάντως να κλέβει την παράσταση με μια άκρως θεατρική εμφάνιση και με μια φανταστική φωνή που live ακούγεται τουλάχιστον το ίδιο καλή με το studio album τους. Γεγονός όμως είναι ότι όπου τους έχω δει support το επόμενο όνομα σπέρνει…(βλ. SPICE).

Γύρω στις 21.55 βγαίνουν οι υπέρτατοι SAINT VITUS και… 10 λεπτά αργότερα άρχισαν να παίζουν. Άσχημα αρχίσαμε, με τεχνικά προβλήματα στα τύμπανα. Μόλις όμως οι πρώτες νότες του “Living Backwards” ήχησαν όλα ξεχάστηκαν. Κόλαση. Πρώτη φορά βλέπω τέτοια ανταπόκριση από τη πρώτη μέχρι την τελευταία σειρά (...10 μέτρα απόσταση δηλαδή).

Φανταστική συνέχεια με “I Bleed Black” και την παρανοϊκή φωνή του Wino να μας τρελαίνει. Ένα set-list που δεν περιλάμβανε ούτε μια “απλά” καλή στιγμή, με τραγούδια ογκόλιθους που ξεσήκωναν με την κάθε νότα τους. Πραγματικά αδύνατο να ξεχωρίσω highlights. Βέβαια έλειπαν κομμάτια από τα “Children of Doom” και “Die Healing”, όπως ήταν αναμενόμενο, αφού από τα εν λόγω albums απουσίαζε ο Wino… Προσωπικό απωθημένο που έμεινε απέξω, το “War Is Our Destiny”...

Αρκετές καταστάσεις θα μπορούσαν να σπιλώσουν τη συναυλία, όπως το γεγονός ότι το group ήταν πάνω στη σκηνή για περίπου 1 ώρα και 50 λεπτά και έπαιξαν καθαρά κάτι λιγότερο από μιάμιση ώρα (...πραγματικά τόσα προβλήματα με τα μηχανήματα δεν έχω ξαναπετύχει), ή ότι στα ενδιάμεσα των τραγουδιών ακουγόταν ο χαρακτηριστικός εκνευριστικότατος μικροφωνισμός του κινητού δίπλα από ηχείο, όμως τίποτα από αυτά δεν ήταν αρκετό για να μειώσει έστω και ελάχιστα την αξία αυτού που παρακολουθούσαμε. 4 τεράστιες μορφές μας πρόσφεραν ύμνο μετά τον ύμνο, ίσως τη συναυλία της χρονιάς.

Στα πολλά που ειπώθηκαν από τον Chadler ξεχωρίζουμε την αφιέρωσή του “Clear Windowpane” στον εκλιπόντα Dickie Peterson τραγουδιστή και μπασίστα των BLUE CHEER που πέθανε τον Οκτώβριο, και πριν το “Dying Inside” μάθαμε επιτέλους γιατί ένας από τους καλύτερους Doom δίσκους έχει ροζ εξώφυλλο: «this one is from the album in pink colour that supposed to be purple, but pink is the colour of clitoris!! ΘΕΟΣ!!!

Mε το τέλος του κανονικού set, σαν κερασάκι σε μια γευστικότατη τούρτα εμφανίστηκαν οι VIOLET VORTEX για δύο διασκευές σε PENTAGRAM και OBSESSED με τον Wino στα φωνητικά. Καύλα...

SET-LIST
Living Backwards
I Bleed Black
Clear Windowpane
Warstarter
Look Behind U
The Troll
White Stallions (της πουτάνας)
Mystic Lady
St Vitus
Dying Inside
Burial at Sea
Born Too Late