Οι Θεσσαλονικείς ακόμη θα καταριούνται τις εκλογές που τους στέρησαν αυτό το θανατερό συναυλιακό πακετάκι. Στην έναρξη του doom μεγαλείου που ζήσαμε οι MEMORY GARDEN απέδειξαν ότι είναι επαρκείς για support σχήμα, αλλά η συγκεκριμένη εμφάνιση της ήταν κατώτερη αυτής στο Up The hammers, όπου βρίσκονταν ανάμεσα σε οπαδούς και είχαν αποδώσει στο μέγιστο μέσα σε ένα θερμό κλίμα. Δεν συγκράτησα setlist, αλλά το τελευταίο τους πόνημα, “Carnival Bizarre”, από το οποίο εκτέλεσαν κάποια κομμάτια, είναι αξιόλογο.

Η σκυτάλη στους GRAND MAGUS, για τους οποίους καημό έχω να τους απολαύσω μια φορά με ολοκληρωμένο σετ και καλό ήχο. Μόνο 45’ είχαν παίξει το 2006, 50’ τώρα (θα προτιμούσα να διαρκούσε αυτών η εμφάνιση μία ώρα αντί των Memory Garden). “Like the Oar Strikes the Water” πρώτο τραγούδι και ο τσαμπουκάς του κόπηκε από τη βουβαμάρα στην κιθάρα. Πάλι καλά διορθώθηκαν τα πράγματα στη συνέχεια…

Ο JB (με t shirt Rainbow και μενταγιόν Venom- yeeeaah!) έχει μια υπέροχη φωνή live(όσοι τον είχαν δει με Spiritual Beggars θα το ήξεραν ήδη), αλλά φαίνεται να έχει σαν αγγαρεία το πόστο του ως τραγουδιστή ή ίσως είναι συγκρατημένος από το χαρακτήρα του. Παρά τα άνω κωλύματα τους ευχαριστήθηκα, γιατί, αφενός το setlist τους ήταν super, και αφετέρου γιατί όταν έχεις στο ενεργητικό σου συνθέσεις με αρχ**** ακόμα και στα μπουζούκια θα σε προσκυνήσουν.

Setlist: “Like the oar strikes the water”, “Blood oath”, “Lodbrok”, “Wolf’s return”, “The shadow knows”, “Ulvaskull (vargr)”, “Iron will”, “I am the north”, “Baptised in fire”, “Kingslayer”.

Αυτό το περιβόητο «the CANDLEMASS performance will be filmed foe an upcoming DVD» είχε διογκώσει τις προσδοκίες όλων γι αυτό το live, έχοντας πάντα μια επιφύλαξη, γιατί στην Ελλάδα είμαστε… έχουν οι κλειστοί χώροι την υποδομή για μια αξιοπρεπή βιντεοσκόπηση; ;

Όλα ξεκίνησαν εκρηκτικά με τρία top τραγούδια των CANDLEMASS (“Mirror mirror”, “Samarithan”, “At the gallows end”). Ο χορωδιακός μας οίστρος θα κάλυπτε και τη Maria Callas. Η διαίσθησή μου λέει, όμως, ότι αν ήταν ο Messiah στο μικρόφωνο, οι περισσότεροι θα το είχαμε βουλώσει και θα χαζεύαμε τα γυρίσματα του. O Robert Lowe, αξιοσέβαστος από τη σταδιοδρομία του στους Solitude Aeturnus, ερμήνευσε στο μέγιστο τα «δικά» του τραγούδια και δεν είναι από τους τραγουδιστές- κακέκτυπα αναγνωρισμένων λαρυγγιών.

Έχει δικό του στυλ, αδιαμφισβήτητες φωνητικές ικανότητες και έκανε το κατά δύναμιν στα κομμένα και ραμμένα για τη φωνή του Messiah τραγούδια, αν και ήταν ελαφρώς “παιδιάστικες” οι γκριμάτσες του για μένα… Ο ακούραστος Leif Edling παραμένει η ψυχή της μπάντας- κεφάτος και προσγειωμένος, λες και χθες βγήκε σε περιοδεία. Οι δύο ώρες (με ένα διάλειμμα λόγω τεχνικών προβλημάτων που καλύφθηκε με κάποια “άβολα” αστεία ) πέρασαν οι δύο doom-ανιάρικες ώρες και τραγουδήσαμε το αντίο με τον πιο αρμόζοντα τρόπο (“Solitude”).

Τι μας έμεινε απ όλα αυτά; Respect σε αυτόν που άγγιξε την ευαίσθητη περιοχή του Leif, όταν ο τελευταίος έκανε crowd surfing!! Αναμένουμε το dvd για περαιτέρω σχόλια όσον κατέγραψε ο φακός…

Setlist: “March funebre”, “Mirror mirror”, “Samarithan”, “If I ever die”, “Hammer of doom”, “Dark are the veils of death”, “Demon’s Gate”, “Emperor of the void”, “Man of shadows”, “The bleeding baroness”, “Tears”, “Sorcerer’s Pledge” / “Demon of the deep”, “Kill the king” (Rainbow) / “Solitude”.