Αν πριν την ανακοίνωση του live των NO USE FOR A NAME κάποιος μου έλεγε ότι θα βλέπαμε επιτέλους την μεγαλύτερη μελωδική punk μπάντα που έβγαλε η δυτική ακτή των Η.Π.Α. θα γελούσα μέχρι τελικής πτώσης. Γιατί, για όποιον δεν έχει κατανοήσει τη σημασία αυτής της συναυλίας, οι NUFAN είναι πραγματικά ΤΕΡΑΣΤΙΑ μπάντα. Πραγματικοί ηγέτες της μελωδίας, μαζί με τους BAD RELIGION, και άρχοντες της θετικής αύρας. Θετικότητα και αισιοδοξία στο τέρμα!!!

Σε παρόμοια μονοπάτια χαμόγελου μέχρι κράμπας είναι και οι PLUS DOTS για αυτό φρόντισα να μην καθυστερήσω και να τους απολαύσω. Η μπάντα έχει χαρακτήρα και αποδίδει εξαιρετικά. Μόνο και μόνο το θέαμα με τα δύο σαξώφονα και την τρομπέτα σε συνεχείς “μάχες” τους κάνει ιδιαίτερους. Οι κιθάρες λογικά συνοδεύουν αλλά σε φάσεις επικαλλούνται το distortion και οι ρυθμοί ανεβαίνουν, ότι πρέπει για επιτόπια αλματάκια. Είπε κανείς SKA P; Όχι, όχι, αυτοί είναι φλώροι. LESS THAN JAKE; Αυτοί και αν είναι φλώροι!!! Η σωστή λέξη είναι VOODOO GLOW SKULLS αγαπητοί αναγνώστες. Γενικά, το “καραμουζάτο” /skapunk των PLUS DOTS είναι ότι πρέπει για να λυκνίσει κανείς το κολαράκι του πίνοντας σε κάποια παραλία μέχρι τελικής πτώσης. Τί και αν έξω κάνει το κρύο του αποδημιτικού πουλιού, μέσα στο Αn έχουμε καλοκαίρι.

Ο κόσμος ήδη έχει γεμίσει το club και η ατμόσφαιρα είναι πολύ καλή αφού όλοι έιναι έτοιμοι να αποδώσουν τις πρέπουσες τιμές στους NO USE FOR A NAME. Με το που κάνουν την εμφάνιση ο κόσμος δείχνει τι θα ακολουθήσει...ένα ατελείωτο πάρτυ.

Έναρξη με “Justified Black Eye” και το κοινό δεν χάνει στίχο, ενώ ταυτόχρονα ξεκινά ο μαραθώνιος stagediving/crowdsurfing. Η μπάντα ενθουσιάζεται και αποδίδει τέλεια. Λογικό αν σκεφτεί κανείς τα χρόνια που έχει στην πλάτη της. Έτσι “παίζουν” χαλαρά το κοινό, το οποίο “ιντριγκάρουν” με ατάκες του τύπου “είστε το καλύτερο κοινό της περιοδείας μέχρι τώρα...και η περιοδεία τελείωσε” ή συνεχείς προτροπές “Jump!!!Jump!!!”. Βέβαια όταν έχεις τέτοιους ύμνους δεν γίνεται αλλιώς παρά του να είσαι άρχοντας.

Στο “Soulmate” όλοι χοροπηδούν ενώ στο θεϊκό “Chasing the Rainbow” το refrain φέρνει χαμόγελα της κατηγορίας “τα μάγουλα στα μάτια”. Πραγματικά όπου και να κοιτούσες έβλεπες χαμογελαστούς τύπους να τραγουδούν!!! Highlight το “Exit” και o Tony να τραγουδά “A promise of pain…We’re back to the stars”. Απλοί αλλά γαμάτοι στίχοι. Κάπου εκεί η μπάντα έβαλε τον ανταγωνισμό των δύο πλεύρών της σκηνής στο παιχνίδι, δοκιμάζοντας πια φωνάζει πιο δυνατά. Μέχρι και αυτό το έκαναν με χάρη.

Βασικά ΟΛΟ το setlist ήταν ένα συνεχές highlight. Ότι θες το έπαιξαν!!!”The Trumpet Player”, “I Want To Be Wrong”, “Coming Too Close”, “Dumb Reminders”, ”On The Outside”, “Invincible” (έπος), “For Fiona”( I can't even think a words to match the way a feeling, I don't even think a book can say enough for you) κ.α. Τέλος, κυρίως πιάτου, με το “International You Day” και τον κόσμο να καλύπτει την μπάντα τραγουδώντας “where did I go wrong? i should have told you from the start that i'm closer then you think when we're apart”. Το μελωδικό punk του καψούρη δεν έχει τέλος!!!

Όσο για το encore έδειξαν πόσο γαμάτοι τύποι είναι. Έπαιξαν ότι είχε απομείνει και μια διασκευή σε...IRON MAIDEN. Ο κόσμος στο refrain έκανε ένα γηπεδικό ΟΟΟΟΟ-ΟΟΟΟΟ αποδεικνύοντας ότι εκτός από μετανάστες είμαστε όλοι...μεταλλάδες. Οριστικό τέλος με το καλύτερο κομμάτι τους, “Feeding The Fire” όπου το crowdsurfing ξέφυγε.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Μια ιστορική, για τα μουσικά δρώμενα συνολικά, συναυλία στο βιογραφικό μας. Όσοι δεν ήρθαν έχασαν. Όσοι ήρθαν, θα το θυμούνται για πολύ πολύ καιρό. Oι NUFAN ήρθαν, έπαιξαν, αποθεώθηκαν και έφυγαν...

Υ.Γ. Χαμογελάτε..τσάμπα είναι!!!