Κατηφορίζοντας την Πανεπιστημίου για το Τexas, δεν μπορούσα παρά να αισθάνομαι ωραία για τον τρόπο που ξεκινούσε η χρονιά...Εν μέσω μιας μελαγχολικής βραδιάς, τα doom/death metal ηχοτόπια φάνταζαν ιδανικοί σύντροφοι.

Φτάνοντας λοιπόν, μαζί με τον ειδήμονα του χώρου Johnny Dell, ομολογώ πως δεν περίμενα τόσο λίγο κόσμο, ειδικά όταν ρίχνοντας μια ματιά στην εκτεταμένη guest list, απόρησα για το πόσοι τελικά πλήρωσαν εισιτήριο για αυτήν την βραδιά, στην οποία εμφανίζονταν και ελληνικά συγκροτήματα....το θέμα της υποστήριξης της τοπικής σκηνής παραμένει επιτακτικό ακόμα και σε συναυλίες, όπου οι ελληνικές μπάντες αναλαμβάνουν τον ρόλο του support.Και επειδή οι καιροί είναι περίεργοι, πρέπει να πω, πως παρόλο που έπρεπε να έχουμε πρόσκληση για το show, λόγω κάποιας ασυνεννοησίας αναγκάστηκα να πληρώσω το εισιτήριο. Τελικά το χάρηκα και με το παραπάνω.

Δυστυχώς, όταν φτάσαμε οι SHATTERED HOPE είχαν ολοκληρώσει το set τους και έτσι ετοιμαστήκαμε για τους HEDON CRIES......Mε αναφορές στους πρώιμους PARADISE LOST, αλλά και την σουηδική σκηνή απέδωσαν καλά το υλικό τους με έναν πολύ καλό drummer, ο οποίος μάλιστα έσπασε και την μπαγκέτα του σε κάποια φάση..Προσωπικά, το νέο τους υλικό μου φάνηκε λιγότερο ενδιαφέρον από το παλιό τους, ενώ η διασκευή τους στο “The Wonders At Your Feet” των DARK TRANGUILLITY (το οποίο εμένα πάντα μου φέρνει στο μυαλό το “Alice” των SISTERS..), στην οποία επιτέλους έκαναν αισθητή την παρουσία τους και τα πλήκτρα, ζέστανε αρκετά τον κόσμο, όπως και το τελευταίο κομμάτι που ανεβάζοντας τις ταχύτητες έδωσε μια καλοδεχούμενη μελωδική σουηδική death-ίλα...

Την συνέχεια ειλικρινά δεν την περίμενα. Τους Γάλλους ΑTARAXIE δεν τους ήξερα και έτσι ειλικρινά δεν ήξερα τι να περιμένω, όσο είναι δυνατόν να ισχύει κάτι τέτοιο για το doom…Βλέποντας τους όμως να ανεβαίνουν στην σκηνή, δεν μπόρεσα παρά να χαμογελάσω για το πόσο clean cut ήταν τα μέλη με εξαίρεση τον θηριώδη κιθαρίστα. Και μετά ξεκίνησαν να παίζουν και εκεί χάθηκα....Οι τύποι παίζουνε ένα πολύ βαρύ doom death με αναφορές στους πρώιμους MY DYING BRIDE και στους DISEMBOWELMENT , με λίγη τζούρα νομίζω και από funeral doom, αλλά κατ εμέ το κύριο στοιχείο που σε κάνει να τσιτώνεσαι είναι τα ήρεμα μέρη τους (που μου έφεραν στο μυαλό NEUROSIS).

Εκεί, με εντελώς καθαρές κιθάρες και απλωτικούς, αργούς ρυθμούς σε βάζουν σε ένα απίστευτο feeling απόγνωσης και εσωτερικής πίεσης..Τα φωνητικά του μπασσίστα είναι απλώς το κερασάκι στην τούρτα...Με πληρέστατα death φωνητικά, αφήνει στα πιο ήρεμα μέρη την φωνή του, είτε να ψιθυρίζει είτε να επιδίδεται σε τσιριχτές και πνιγμένες black ακροβασίες που εντείνουν το κυκλωτικό κύμα που σε παρασύρει..Μια φωνάρα πλήρης από κάθε άποψη!!Με ένα set γύρω στα 55 λεπτά, 4 τραγούδια και μία διασκευή σε "μία μικρή γερμανική μπάντα" που σιγά μην έπιανα, oi ΑTARAXIE ήταν για μένα το highlight του show...Τσεκάρετε τους!!!

Με μια ενδιάμεση στάση στην κορυφή του Everest, παρά την γαστρεντερίτιδα που μας ταλαιπωρούσε, ανασυνταχθήκαμε και ετοιμαστήκαμε για τους MOURNING BELOVETH..Nα με συγχωρήσουν οι φανατικοί τους φίλοι, αλλά προσωπικά δεν κατάφεραν να με συγκινήσουν.Ίσως το ότι δεν έχω εντρυφήσει επισταμένως στο υλικό τους, ίσως το shock από τους Ataraxie με έκαναν να κάτσω κουρασμένος σε μια γωνία...Ο ήχος τους ήταν πολύ καλός, είχαν το αναμενόμενο πάθος, ενώ αν και οι καθαρές φωνές τους μου φάνηκαν ελαφρώς ασυντόνιστες, "παικτικά" ήταν δυνατοί.Απλώς δεν βγήκε σε μένα το κάτι παραπάνω...Προφανώς, εγώ θα έφταιγα!

Κλείνοντας, μια πολύ ωραία βραδιά και μπράβο στα παιδιά για την διοργάνωση, που απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη σημασία λόγω της προσωπικής μου έκπληξης με τους ATARAXIE...