Κυριακή. Αναμφίβολα όχι και η καλύτερη μέρα για τη διεξαγωγή μιας συναυλίας. Μα αυτό δεν έπαιξε κάποιο σημαντικό ρόλο καθότι και ανήμερα Χριστούγεννα να γινόταν το συγκεκριμένο live, τα ίδια άτομα θα πήγαιναν (...όχι παραπάνω από 100 σε αριθμό). Η συγκεκριμένη συναυλία των ιστορικών prog-thrashers είχε αρκετές ιδιαιτερότητες εξ’ αρχής. Κατ’ αρχάς, δεδομένων κάποιων προηγούμενων ακυρώσεων, μεταξύ των οποίων και το live της Θεσσαλονίκης το Σάββατο, θα ήταν η πρώτη συναυλία της περιοδείας τους. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι είχαν αλλάξει όλα τα μέλη της μπάντας εκτός από τον ιθύνοντα νου και μοναδικό συνθέτη της, Ralph Hubert, του οποίου η θέση στο μπάσο ήταν η μόνη δεδομένη. Όπως είναι φυσικό είχε δημιουργηθεί ένα μεγάλο ερωτηματικό στους οπαδούς του συγκροτήματος καθώς κανείς δεν ήξερε καν ποια ήταν τα υπόλοιπα μέλη.

Κάπως έτσι είχαν τα πράγματα όταν μπήκαμε στο Texas Necropolis (μιλάμε για το πρώην Underworld για όσους δεν το γνωρίζουν) για να μας υποδεχτούν οι δικοί μας POEM. Πραγματικά ό,τι και να πει κανείς γι’ αυτά τα παλικάρια είναι λίγο. Έπαιξαν μόνο δικά τους τραγούδια από το demo και τον επερχόμενο δίσκο τους, προσφέροντάς μας ένα μείγμα μεταξύ PAIN OF SALVATION και TOOL, όλα αυτά συνδυασμένα με καταπληκτική απόδοση. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει να γίνει στον τραγουδιστή τους ο οποίος ήταν φανταστικός, πιάνοντας επίπεδα απόδοσης που σίγουρα δε βλέπουμε κάθε μέρα.

Στη συνέχεια, στη σκηνή ανέβηκαν οι επίσης «εγχώριοι» VERDICT DENIED, οι οποίοι αρέσκονται στο τεχνικό thrash και μόλις κυκλοφόρησαν το δίσκο τους. Έπαιξαν διασκευές (σκότωσαν κυριολεκτικά το “Creeping Death” όμως…) και δικά τους τραγούδια στα οποία τα κατάφερναν καλύτερα. Δυστυχώς, ο ήχος όμως δε στάθηκε αρωγός στην προσπάθειά τους.

Έπειτα ήρθε η ώρα των MEKONG DELTA να αναλάβουν δράση. Ξεκίνησαν με το “Epilogue” για να μας μπάσουν στη συναυλία με το τεράστιο “Memories of Tomorrow”. Ο λιγοστός κόσμος που βρισκόταν στο κάγκελο έκανε ανελέητο headbanging, ο νέος τραγουδιστής αποδείχτηκε πολύ ταλαντούχος, όπως επίσης και ο ένας από τους 2 κιθαρίστες, ο Benedict (μας συστήθηκαν με τα μικρά τους ονόματα βλέπετε…) ο οποίος έπαιζε διάφορα απίστευτα πραγματάκια, όπως αρμόζει στην απαιτητικότατη μουσική των Mekong Delta.

Ο Ralph στη μια γωνιά, με ένα ήρεμο χαμόγελο ήταν χαμηλών τόνων στο παίξιμό του κι έδειχνε να απολαμβάνει πολύ αυτό που συνέβαινε. Ώρες-ώρες κοίταζε με καμάρι τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος σαν να ήταν παιδιά του. Και ηλικιακά να το πάρει κανείς, τους χώριζαν πολλά χρόνια. Το πιο πιθανό είναι ο drummer να μην είχε ακούσει καν metal το 1987 όταν οι Mekong Delta κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους!

Η βραδιά συνέχισε με ένα setlist που κάλυπτε όλη την πορεία της μπάντας, με κομμάτια όπως τα “The Cure”, “Heroes Grief”, “The Hut of Baba Yaga”, “Prophecy”, “Innocent”, “Immortal Hate”, “Transgressor” και “Sphere Eclipse”, με τα δύο τελευταία να αποτελούν ίσως και τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς.

Σε κάποια τραγούδια (πολύ λίγα) ο τραγουδιστής κοίταγε τους στίχους των κομματιών διότι, όπως μας εξήγησε και ο ίδιος, βρισκόταν στο γκρουπ μόλις 4 εβδομάδες(!). Ήταν όμως συμπαθητικότατος, είχε και πάρα πολύ καλή φωνή, οπότε τον συγχωρούμε!

Γενικό συμπέρασμα; Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι σταθήκαμε τυχεροί που είδαμε ένα ποιοτικότατο συγκρότημα σαν τους Mekong Delta στη χώρα μας. Και δεδομένων των περιστάσεων που προαναφέρθηκαν, είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι από τα πάντα. Όπως μας υποσχέθηκαν θα ξαναέρθουν και την επόμενη φορά θα είναι πολύ πιο δεμένοι ως μπάντα. Σας περιμένουμε λοιπόν. Ρίχτε και κανένα τηλέφωνο στους WATCHTOWER μπας και επανενωθούν να τους δούμε και αυτούς! Ε φανταστικοί Mekong Delta;;;