Μπορεί να μην ήρθαν φέτος οι GUNS N’ ROSES, αλλά με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο μέσα σε μερικούς μήνες έχουμε δει σχεδόν όλα τα πρώην μέλη της μπάντας (VELVET REVOLVER, ADLER’S APPETITE). Αυτή τη φορά σειρά να μας επισκεφτεί είχε ο κιθαρίστας Gilby Clarke (αντικατέστησε τον Izzy Stradlin και συμμετείχε στο “The Spaghetti Incident” album τους).

WILD MACHINE

Η βραδιά άρχισε νωρίς, με τους WILD MACHINE να παίζουν δυστυχώς μπροστά σε ελάχιστο κόσμο. Και είναι πραγματικά κρίμα, διότι απ’ ό,τι φαίνεται αυτή η νέα ελληνική μπάντα, πραγματικά “το έχει”…Ντυμένοι-Βαμμένοι περίπου σαν τους TWISTED SISTER, με την απαραίτητη τρέλα στο μάτι και τα αντίστοιχα πιασάρικα τραγουδάκια glam rock (ή hair metal…όπως θέλετε πείτε το…) ύφους, σίγουρα προκάλεσαν και ξύπνησαν μέσα μας θύμησες, αλλά και παράπονα που ποτέ δεν κατάφερε το εν λόγω είδος να βρει το αντίκτυπο που του άξιζε στην Ελλάδα. Με καλύτερο ήχο και λίγο πιο δουλεμένα κομμάτια, την επόμενη φορά θα τους χαρακτηρίσω ως την πιο cult heavy metal μπάντα της Ελλάδας (και να είστε σίγουροι ότι σχεδόν μόνο τέτοιες διαθέτει το Ελλαδιστάν…).

D. DOPPLER

Στην συνέχεια βγαίνει ένας τύπος ονόματι D. Doppler, με μια κιθάρα και μια μίνι κονσόλα, όπου μας πρόσφερε απλόχερα μισή ώρα ανίας και μπυροποσίας. Με solo πάνω στο solo, έλλειψη φωνητικών, προηχογράφηση όλων των υπόλοιπων οργάνων και με αστεϊσμούς με το ανύπαρκτο κοινό κατάφερε απλά να με εκνευρίσει και να προκαλέσει κοιλιά στο όλο show, γεγονός που θα έπρεπε να αντισταθμίσουν οι STAR STAR

STAR STAR

Εύκολη υπόθεση για την έμπειρη μπάντα του Johny Διακοπές, η οποία με τα πρώτα riffακια ξεσήκωσε κοινό και παρέδωσε μαθήματα κεφάτου hard rock. Με σύμμαχο τον πολύ καλό ήχο, θυμάμαι να παίζουν τα “Science Fiction Boy”, “Pizza Pati”, “Whore Whore”, “In my Head”, “Suicide”, “More (Sisters Of Mercy)” με τρομερό κέφι και τον Johny να κάνει τα δικά του. Εξαίρετη και η παρουσία των κοριτσιών στα δεύτερα φωνητικά, που μετά τα πρώτα λεπτά της ντροπής, τα πάνε περίφημα (εγώ προτιμώ την μελαχρινή). Αναμένω με ανυπομονησία το νέο τους album, το οποίο μάλλον δεν θα αργήσει, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κυρίου Διακοπές…

GILBY CLARKE

Με το πλήθος να έχει αυξηθεί αρκετά, κατά τις 11.00, ξεκινά και ο Gilby με την παρέα του, η οποία απαρτίζεται από τους Muddy Dutton (ex-L.A Guns) στο μπάσο και τον Chad Stewart (Faster Pussycat) στα drums. Ο ήχος είναι εκκωφαντικός, με τον Gilby να είναι πραγματική απόλαυση στα κιθαριστικά του καθήκοντα, όχι όμως και στα φωνητικά, τα οποία αγγίζουν τα όρια του ερασιτεχνισμού. Ακούγονται τα “Cure Me or Kill Me”, “Tijuana Jail”, “Under The Gun”, “Motorcycle Cowboy” και “Black” από την προσωπική του καριέρα. Διασκευάζει και τα “Knockin’ On Heaven’s Door” (Bob Dylan) και “It's Only Rock 'n Roll (But I Like It)” (Rolling Stones) αλλά όλοι περιμένουν να παίξει κάτι από Guns… κάτι το οποίο γίνεται με τα “Dead Flowers”, “It’s So Easy”, “Sweet Child O’Mine” όπου άπαντες ξεσηκώνονται και δείχνουν τον πραγματικό λόγο που ήρθαν σ’αυτό το live. Ας μην κρυβόμαστε πίσω απ΄το δάχτυλο μας… αν και κάποια κομμάτια του κυρίου Clarke είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά, όλοι οι χλέμπουρες που ήμασταν στο Underworld εκείνο το ανοιξιάτικο βράδυ της Πέμπτης μετράγαμε λεπτά μέχρι να πέσει το πρώτο κομμάτι των GUNS… Πολύ λυπηρό αυτό για την πραγματική αξία του καλλιτέχνη… αλλά φαίνεται να το έχει δεχτεί και ο ίδιος.

Υ.Γ: Δεν σχολιάζω την συμμετοχή του Gilby σε μπάντα μαζί με Tommy Lee, Jason Newsted και τραγουδιστή που θα προκύψει από reality τύπου FAME STORY… Μάλλον τα παιδιά αρχίζουν να πεινάνε…