Μου αρέσουν τα live που ξεκινούν στην ώρα τους, άντε με την τυπική καθυστέρηση των τριάντα λεπτών. Κάτι ανάλογο συνέβη και με το συγκεκριμένο, οπότε κανένα παράπονο στον τόσο σημαντικό τομέα της αναμονής, αφού με το λίγο κόσμο που είχε συγκεντρωθεί οι πόρτες άνοιξαν στην ώρα τους και η συναυλία ξεκίνησε στις 8:30.

CROSSOVER

Πρώτη μπάντα οι coming from the north CROSSOVER. Με καινούριο δίσκο και καινούρια μέλη επιδόθηκαν στο μίγμα Black/Thrash metal τους το οποίο έχει πολλούς οπαδούς, τουλάχιστον στο εν λόγω κοινό. Μην έχοντας δει ποτέ τη μπάντα live, αλλά έχοντας ακούσει δίσκους τους, περίμενα πολύ περισσότερα. Μου φάνηκαν λίγο άνευροι, σε σημεία έκαναν λαθάκια και πρέπει επίσης να επισημάνω ότι η παρουσία της κοπέλας στα δεύτερα φωνητικά κατέληξε σε κάποια φάση να έχει διακοσμητικό χαρακτήρα, αφού απλά καθόταν πάνω στη σκηνή. Αυτό που μου άρεσε πάντως ήταν η επικοινωνία του Zion με το κοινό καθώς και η πρόσκληση σε όποιον ήθελε να τραγουδήσει τη διασκευή στο “The sigh of evil existence” των ROTTING CHRIST. Κανείς δεν ανέβηκε, οπότε ο ίδιος είπε το κομμάτι.

DESOLATION

Τη σκυτάλη έπειτα παρέλαβαν οι DESOLATION. Ομολογώ ότι έμεινα εντυπωσιασμένος. Brutal Death Metal στα χνάρια DEICIDE και λοιπών χριστιανόπαιδων με την ανάλογη αντιχριστιανική ιδεολογία σε στίχους. Καλή σκηνική παρουσία, με έναν τραγουδιστή βόθρο να ταρακουνάει το κοινό με την επιβλητική παρουσία του και έναν ντράμμερ που με το περίεργο παίξιμό του, ειδικά τα γυρίσματα, με άφησε λίγο μαλάκα. Εύγε. Καλή κίνηση και το ότι εδίναν demo δωρεάν, καθώς και το ότι ξεσήκωσαν τον κόσμο με τη διασκευή τους στο “Once Upon The Cross”.

MARDUK

Η ώρα για τους MARDUK έφτασε όμως. Δεν ήξερα τι να περιμένω. Την τελευταία φορά που τους είχα δει στο Woodstock ήταν με άλλα μέλη πλην του κιθαρίστα Morgan. Ε, δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω την ηχητική επίθεση των Σουηδών. O Dragutinovic γκρεμίζει τα πάντα. Συνεχές blast, χωρίς να κουράζεται καθόλου. Ο Morgan ψυχή της μπάντας και Devo να βαράει το BC Rich Warlock του αλύπητα. Το ζουμί όμως, το σπέρμα, τα αρχίδια αυτής της μπάντας βρίσκονται στη θέση του frontman.

Εκεί κατέληξα μέτα από το αντίκρυσμα της παρουσίας του νεοφερμένου Arioch. Ο άνθρωπος δε στέκει. Απόκοσμος με φάτσα μέσα στη μανούρα και αυθεντικό black metal μίσος, όσο κλισέ και γελοίο ακούγεται αυτό. Βάψιμο καφρίλα, διαρκής κίνηση και απίστευτη φωνάρα. Βάναυση επίθεση. Τα κομμάτια απογειώθηκαν. Δε ξέρω τι άλλο να πώ, απλά ότι δεν είχαν καμία σχέση με αυτό που ακούς στα CD τους. Πολύ πιο επιθετικά, μεταμορφωνόντουσαν live, κάτι το οποίο επιβεβαιωνόταν άνετα, όταν κοιτούσες το αφιωνισμένο κοινό.

Δε θυμάμαι ακριβές setlist οπότε ενδεικτικά αναφέρω μερικά από τα κομμάτια που ακούστηκαν όπως το “Baptism By Fire” να εκτελούνται γρηγορότερα από ότι τα ηχογραφημένα. “Panzer Division Marduk”, “Burn My Coffin”, “Baptism By Fire”, “Of Hell’s Fire”, “Slay The Nazarene”, “On Darkened Wings”, “Azrael”, “La Grande Danse Macabre”, “With Satan And Victorious Weapons”, “Bleached Bones”, “Throne Of Rats”, “Seven Angels, Seven Trumpets”, “Perish In Flames”, “Blutrache”. Χορταστική συναυλία, που αμφιβάλλω αν άφησε κανέναν ανικανοποίητο.