Ελλάς - Ελλήνων – Χριστιανών. Νομίζω πως μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσα να ξεκινήσω το report αυτής της συναυλίας, καθώς στο στόμα μου έρχονται γεύσεις από χούντα και –φυσικά- ξινίλα. Ο λόγος φυσικά είναι η απαίτηση της Αρχιεπισκοπής να αναβληθεί η συναυλία του “σατανιστικού συγκροτήματος των SLIPKNOT” στον Λυκαβηττό, γιατί, όπως επισημαίνει, διαφθείρει την νεολαία μέσω αντιχριστιανικών στίχων και διαβολικών συμβόλων. Οι “μορφωμένοι” αυτής της χώρας τελικά δεν βρίσκονται στις θέσεις που θα έπρεπε να βρίσκονται και φυσικά τις άδειες καρέκλες τους τις έχουν πιάσει αμόρφωτα πλάσματα με παρωπίδες και βαθιές τσέπες.

Η μέρα για μία από τις μεγαλύτερες metal συναυλίες που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα έχει φτάσει και τα περίπου 4500 άτομα που προμηθεύτηκαν εισιτήριο ανηφόρησαν στο θέατρο του Λυκαβηττού. Από πολλά στόματα άκουγες τη λέξη “επιτέλους” και μάλλον αυτό έχει δύο ερμηνείες: 1ον “Επιτέλους θα δούμε μια μπάντα σαν τους Slipknot στην Ελλαδίτσα” και 2ον “Επιτέλους φτάσαμε”. Ναι ο δρόμος για τον Λυκαβηττό είναι απλά τεράστιος αν είσαι με τα πόδια και πραγματικά κάθε χρόνο μου φαίνεται μεγαλύτερος, και ναι θα δούμε επιτέλους μια μπάντα του όγκου των SLIPKNOT στην εξευροπαϊσμένη και μεταολυμπιακή Eλλαδίτσα.

Η ώρα έχει πάει 8:45 και οι “έτεροι σατανιστές” της βραδιάς DEVILWORX ανεβαίνουν στην σκηνή μέσα από χειροκροτήματα. Η μπάντα των ex- SEPTIC FLESH Set, Χρήστο και Φώτη (NIGHTRAGE) μαζί με τον Δημήτρη των DARKSTAR στην κιθάρα παρουσίασε για πρώτη φορά το υλικό της live. Να πω την αλήθεια δεν εντυπωσιάστηκα από τις συνθέσεις τους, καθώς η δομή και η επιλογή των ιδεών απλά δεν τραβούν το αυτί του ακροατή, αλλά ίσως και να είναι το γούστο μου. Βέβαια ένα πράγμα που κανείς δεν μπορεί να κρίνει αρνητικά είναι οι ικανότητες του Φώτη στα τύμπανα αφού το παληκάρι έπαιζε σαν μηχανή. Οι DEVILWORX κάπου στη μέση του set τους έπαιξαν το “Unbeliever” των SEPTIC FLESH και ο κόσμος ανταποκρίθηκε κατάλληλα με αρκετούς να τραγουδούν μαζί με τον Set. Να σημειωθεί ότι ο ήχος δεν ήταν και ο καλύτερος, αλλά δόξα τον Γιαραμπί έφτιαξε στους SLIPKNOT.

Μετά από τους DEVILWORX ακολούθησε ένα διάλειμμα περίπου 15 λεπτών και αφού ο ήλιος έπεσε ακούστηκε από τα ηχεία το intro του ”Vol. 3, Prelude 3.0” και φυσικά επικράτησε πανικός και ανατριχίλες. Λίγο πριν τελειώσει το “Prelude…”, στη σκηνή ανεβαίνουν οι SLIPKNOT και φυσικά το δέος καλύπτει την απλή ανατριχίλα της εισαγωγής.

“The Blister Exists” για αρχή και οι 8 μασκοφόροι (ο Shawn, Clown, δεν μπόρεσε να ακολουθήσει την μπάντα στην Eυρωπαϊκή περιοδεία, καθώς είχε κάποια σοβαρά οικεγενιακά προβλήματα) κοπανιούνται αλύπητα και παρασέρνουν τους πάντες να κάνουν το ίδιο. Φυσικά τίποτα δεν συγκρίνετε με το τι ακολούθησε και μιλάω για το “Sic”. Όντας ακριβώς μπροστά στη σκηνή για φωτογραφίες, έβλεπα απλά το κοινό να καταστρέφετε μέσα σε ένα τεράστιο mosh pit. Πλέον βρίσκομαι στις εξέδρες του Λυκαβηττού, ακούω “Disasterpiece” και 8 άτομα επί σκηνής καταφέρνουν να βγάλουν περισσότερη ενέργεια απ’ ότι 4500 άτομα κάτω από αυτήν. Ο Joey απλά εδώ αποδεικνύει πως είναι ένας από τους κορυφαίους metal drummers στον πλανήτη αφού παίζει την δίκαση του κομματιού 3 φορές πιο γρήγορα από τον δίσκο (σ.Α. και να ‘ταν μόνο αυτό που έκανε…!). Ακολουθούν “Before I Forget”, “Left Behind”, “Vermillion”, “Pulse Of The Maggots” και ό,τι είχε μείνει όρθιο καταρρέει όταν ο Corey κάνει μια μικρή εισαγωγή για το “Everything Ends” και χωρίς να το ξέρει βρίσκει και ο ίδιος τον εαυτό του στο πάτωμα και μένει εκεί για λίγη ώρα αφού δεν πρόσεξε τα τύμπανα του Clown και απλά τσακίστηκε. “After I made a total ass out of myself let’s continue with ‘Everything Ends’”, κουτσαίνοντας και προφανώς πονώντας. Όλα κύλησαν λες και δεν έγινε τίποτα, αφού ο σωστός επαγγελματίας δεν κολλάει σε λεπτομέρειες όπως το να σπάσει τον αστράγαλό του και έτσι “Heretic Anthem”, “Duality” και μετά μια στιγμή που σε ελάχιστες συναυλίες βλέπεις κάτι παρόμοιο.

“Spit it Out” και το κλασσικό πλέον για live των SLIPKNOT “Jump the Fuck Up” όπου το κοινό κάθεται κάτω και στο σήμα του Corey πηδάει στον αέρα και έτσι και έγινε. Ο Λυκαβηττός γνώρισε έναν καλό σεισμό και η μπάντα έμεινε με ανοιχτό το στόμα από την ανταπόκριση του κοινού. “People=Shit”, “Get This” (σ.σ. αυτή τη στιγμή την περίμενα από το 2001), “Wait And Bleed”, “Surfacing” και η συναυλία κλείνει με το ”Danger Keep Away” και τον Corey να ζητάει βοήθεια να κατέβει από την σκηνή αφού δεν μπορεί να περπατήσει μετά την πτώση του.

Απλά μία από τις πιο heavy συναυλίες που έγιναν και θα γίνουν στην Ελλάδα, με έναν από τους καλύτερους ήχους που έχουμε ακούσει σε live ανοιχτού χώρου. Θα μείνει αρκετό καιρό στα αυτιά μας αυτό το “Jump The Fuck Up” και ίσως να το ξανακούσουμε του χρόνου αφού εκτός της υπόσχεσης που έδωσαν στο live ο Joey ορκίστηκε και σε γνωστό μου πρόσωπο πως θα επιστρέψουν οπωσδήποτε. Τελικά η συναυλία των “σατανάδων” έγινε και τίποτα δεν συνέβη. Ούτε δαίμονες στον ουρανό, ούτε δαιμονισμένοι νεαροί να τραγουδούν για τον άρχοντα του σκότους. Ουστ!