Σάββατο 21 Μαΐου και ενώ όλο το περήφανο ελληνικό έθνος περιμένει με κομμένη την ανάσα την έναρξη του διαγωνισμού της Eurovision, κάποιοι αποφάσισαν να επισκεφθούν το Ρόδον για μία από τις τελευταίες συναυλίες που θα γίνουν εκεί. Οι Αμερικάνοι ISIS μαζί με τους JESU και τον Tim Hecker μας έκαναν ένα δώρο, την απόλυτη συναυλία!

Το χρονικό της ημέρας έχει ως εξής: Πηγαίνοντας στις 5 το απόγευμα στο Ρόδον για την καθιερωμένη συνέντευξη βρεθήκαμε προ εκπλήξεως μαθαίνοντας πως οι μπάντες θα καθυστερήσουν λόγω του ότι έχασαν την πτήση τους και έτσι εκτός του ότι η συνέντευξη ακυρώθηκε υπήρχε και η περίπτωση να αναβληθεί και η συναυλία. Έτσι ένα αυθόρμητο “ Ω ρε π….η μου” ξεστομίστηκε από όλους όσους είχαν επίγνωση της κατάστασης. Φυσικά το ευρύ κοινό δεν γνώριζε την κατάσταση οπότε και βρέθηκε στον χώρο την ώρα που έπρεπε.

Προς χαρά όλων η συναυλία ξεκίνησε μόνο με μισή ώρα καθυστέρηση λόγω του ότι τα παλικάρια της Damaged Productions υπερέβαλαν εαυτών και έσωσαν τη μέρα. Με τα πολλά, στα αυτιά μας ακούγεται ένα παράξενο μείγμα ήχων και εμφανίζεται ένα αντίστοιχο φωτισμών. Έλα όμως που κανένας δεν ήταν πάνω στην σκηνή! Έτσι, ψάχνοντας, βρήκαμε τον Tim Hecker στο booth του υπεύθυνου φωτισμού ντυμένο με μια μαύρη κελεμπία και μια μεταλλική μάσκα ιππότη (τρέχα γύρευε).

Μετά από περίπου μισή ώρα ανεβαίνουν στη σκηνή οι JESU του Justin Broadrick (γνωστό από GODFLESH, NAPALM DEATH) που πραγματικά έπαιξαν ό,τι πιο βαρύ έχουμε ακούσει μετά από τους υπερκαμμένους Sunn 0)), κάτι μήνες πριν στο Αν Club. Κατατονικοί όσο δεν πάει, με μια σάπια μίξη drone doom και industrial, συνοδευόμενη από μια αλλόκοτη προβολή εικόνων, κατάφεραν μέσα σε μια ώρα να κάνουν το κοινό να κολλήσει με τις ασήκωτες συνθέσεις τους και ώθησαν όσους αρέσκονται σε αυτόν τον ήχο να αναζητήσουν τη δουλειά τους. Αφού οι JESU αποχώρησαν, και έπειτα από περίπου 10 λεπτά, οι ISIS ανέβηκαν στη σκηνή.

Ξεκινώντας με το ”So Did We”, το κομμάτι που ανοίγει το “Panopticon”, η μπάντα απλά έδειξε τις διαθέσεις της για το τί θα επακολουθήσει και γιατί υπάρχει τόσος ντόρος γύρω από το όνομα τους. Πανικός απ’ όλους και η μπάντα απλά να ΖΕΙ τη μουσική της. ”Carry”, “Backlit”, “In Fiction” ήταν μερικά από τα highlights της βραδιάς που μας έκαναν να ανατριχιάσουμε, ακόμα και να κοπανηθούμε, κάτι που λίγες μπάντες καταφέρνουν. Κόμπος στο στομάχι ήταν το encore με το “The Beginning And The End”, ίσως την καλύτερη στιγμή της βραδιάς όπου όλοι υποκλιθήκαμε στο μεγαλείο τον ISIS.

Ο Aaron Turner και η μπάντα του ήταν απλά άψογοι επί σκηνής και, παρά το γεγονός του ότι δεν είπαν ούτε “Hi” στον κόσμο, απλά τα “έσπασαν”. Ο ήχος και στις τρεις μπάντες ήταν απλά απίστευτος με αποτέλεσμα σε κάποια σημεία να πιστεύουμε πως ακούμε το CD με μεγάλη ένταση.

Εν κατακλείδι αυτό που βιώσαμε το βράδυ του Σαββάτου στο Ρόδον δεν μπορεί να περιγραφεί με απλά λόγια, μια συναυλία που θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό μας. Τελικά η Παπαρίζου κέρδισε, το περήφανο ελληνικό σινάφι κωλοχάρηκε ( με συγκεκριμένο παράδειγμα τον αρχικάγκουρα που μας φώναξε μέσα από το στολισμένο με σημαία αυτοκίνητο του “ΤΟ ΠΗΡΑΜΕ ΒΡΩΜΙΑΡΗΔΕΣ !!!”). Άλλη μια στιγμή “εθνικής ηδονής”.