Οι Moonspell λοιπόν μας επισκέφτηκαν για τρίτη φορά στη χώρα μας για δύο συναυλίες στο Αθηναϊκό και Θεσσαλονικιώτικο κοινό. Την συναυλία στην Αθήνα υπό την διοργάνωση της Astra που έλαβε χώρο στο Gagarin205 άνοιξαν οι δικοί μας Opened Paradise…

Κατά τις 20:30 η support μπάντα ανέβηκε στη σκηνή του Gagarin205 και μας παρουσίασε δικό της υλικό αλλά και μία διασκευή. Ο ήχος ήτανε σχετικά καλός, αν και με χάλασε αρκετά ο ήχος της κιθάρας ο οποίος ήταν κουραστικός σε κάποιες φάσεις. Δεμένη μπάντα με καλές ιδέες, σε ένα gothic στυλάκι το οποίο όμως έχουμε ξανακούσει. Η διασκευή ήταν στους Guardian Of Delight, αλλά γενικότερα το πενταμελές αυτό σχήμα έκανε εμφανέστατο το γεγονός ότι ακούει πολύ Fields Of The Nefilim…

Μετά από λίγο και ενώ η προσέλευση του κόσμου ήταν ικανοποιητική (γύρω στα 800-900 άτομα) είχε έρθει η ώρα για τους Πορτογάλους οι οποίοι ανέβηκαν κεφάτοι στη σκηνή αρχίζοντας την ζωντανή τους εμφάνιση με το “In And Above Man” και στη συνέχεια το “From Lowering Skies”. Οι αντιδράσεις του κόσμου ήτανε καλές, αλλά σε καμία περίπτωση στα επίπεδα των δύο προηγούμενων φορών. Και ήρθε η στιγμή για κάτι παλαιότερο που ακούει στο όνομα “Alma Matter” πριν καν τελειώσει όμως οι πρώτες νότες του “Vampiria” ηχούνε απ’ τα μεγάφωνα του club. Συνεχίζουνε με το “Nocturna” και μετά παίζουνε διάφορα κομμάτια όπως “Everything Invaded” “Mefisto” και άλλα. Στο “Full Moon Madness” ο Fernando θέλει να κάνει τρεις αφιερώσεις.

Αρχικά αφιερώνει στον κύριο Ricardo Amorim τον κιθαρίστα της Πορτογαλικής αυτής μπάντας ο οποίος είχε τα γενέθλιά του, σε όλους τους φαν των Moonspell που παρευρισκόταν στον χώρο, αλλά και σε έναν φίλο του που ήταν στη γωνία όπως είπε, τον Ville των Sentenced. Κι εκείνη τη στιγμή ο Ville Laihiala που βρισκόταν στην Αθήνα μαζί με τον Sami Lopakka για συνεντεύξεις ανέβηκε στη σκηνή, είπε ένα γεια στον κόσμο, και δυστυχώς κατέβηκε χωρίς να τραγουδήσει μαζι με τους Moonspell. Παρ’ όλα αυτά ήταν μία ευχάριστη έκπληξη για τους παρευρισκόμενους οι οποίοι έδειξαν να ξαφνιάζονται με την παρουσία του Φιλανδού. Η βραδιά συνέχισε με “Opium”, “Awake” ακόμα και με κομμάτι απ’ το “Under The Moonspell” EP των Πορτογάλων.

Στο encore παίξανε 3-4 κομμάτια αν θυμάμαι καλά με το ένα να είναι αφιερωμένο στους Rotting Christ και ένα άλλο να έχει περίπου μια δεκάλεπτη εισαγωγή του Fernando να μιλάει όλο παράπονο για της ήττες της Εθνικής Πορτογαλίας από την Εθνική Ελλάδος στο ποδόσφαιρο το καλοκαίρι. Ατάκες όπως “Not only once, twice, in our home”, “Charisteas, Zagorakis”, “Metal is above football”, “Better Greece than France or Germany”, “I was afraid of seeing flags tonight in here” απ’ τον Fernando όπως και συνθήματα απ’ τους ποδοσφαιρόφιλους του κοινού έδωσαν ένα διαφορετικό τόνο στη βραδιά (σ.Α. και επανέφεραν μνήμες που δε θα σβήσουν ποτέ!)…

Γενικά ήταν μία πολύ καλή εμφάνιση με έναν πολύ καλό ήχο από μια πολύ δεμένη μπάντα. Σίγουρα άξιζε να τους δούμε και για τρίτη φορά. Περιμένουμε την τέταρτη…