Όταν βγαίνει ο ίδιος ο Bruce Dickinson και αναφέρεται στη ματαίωση του Rockwave μιλώντας για “police bullshit and I don’t know what the fuck..” και εν συνεχεία σαρκάζεται τις μεμονομένες εμφανίσεις του ίδιου και των Motorhead λέγοντας ότι έχουμε ένα “mini-rockwave and then another and another and another” καθίσταται σαφές το πόσο φαιδρά φαίνονται τα ‘περι-rockwave’ στους «απ’έξω». Και φανταστείτε τι συμβαίνει με όσα σχήματα πρόκεται να παίξουν καν στην Ελλάδα...

Επί της ουσίας, ο Dickinson κάνει μια ευπωπαική περιοδεία χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο, όπως είπε και ο ίδιος. Για την ακρίβεια διακοπές είπε ότι κάνει. Άρα λοιπόν από μια οπτική γωνία πρόκεται για περιοδεία-αρπαχτή. Από την άλλη, η γενικότερη party ατμόσφαιρα που επικρατούσε στο Λυκαβητό, καθώς και το παράξενο setlist, χαρακτηρίζουν την εμφάνιση ως «διαφορετική». Με άλλα λόγια, ο Dickinson πήρε τέσσερις φίλους του (των οποίων το image ήταν για γέλια ή και για κλάμματα) από κάποια μικρο-σχηματάκια και έπαιξε για να κάνει το κέφι του.

Άρχισε με το ‘Silver wings’, κατά τη διάρκεια του οποίου έριχνε κλεφτές ματιές γύρω-γύρω, διαπιστώνοντας ότι το θέατρο ήταν μισόγεμάτο. Αφού άρχισε το show και κατέβηκε ο κόσμος από την κερκίδα, η τελευταία ήταν πρακτικά άδεια. Επομένως μιλάμε γύρω στα 2000-2500 άτομα, ενώ υπήρχε και σημαντικός αριθμός σκαρφαλωμένων στο γνωστό βράχο πάνω από το θέατρο. Στις πρώτες σειρές επικρατούσε ο συνήθεις συνδυασμός «σπρώξιμο-χοροπήδημα-headbanging», χωρίς πάντως ο ενθουσιασμός να πηγαίνει στο κόκκινο. Η ποιότητα του ήχου μπροστά στη σκηνή ήταν μέτρια με αρκετό θόρυβο να καλύπτει πότε τον Dickinson (του οποίου η φωνή δεν ακούστηκε ποτε(!) όσο καθαρά έπρεπε) και πότε τις κιθάρες.

Οι καλύτερες στιγμές, σε ότι αφορά τα δικά του κομμάτια, υπήρξαν τα ‘Silver wings’, ‘Accident of birth’, ‘Darkside of acquarius’, ‘Tears of a dragon’, ενώ χαρακτηριστικό ήταν ότι εκτελέστηκαν μόνο δύο κομμάτια από το “Accident of Birth” και ένα (‘Tower’) από το “Chemical Wedding”. Ακούστηκαν επίσης, μεταξύ άλλων, τα ‘Broken’, ‘Laughing in the hiding bush’, ‘Tattooed millionaire’, ‘Delilah’ και φυσικά τα δύο τελευταία παρέπεμψαν σε καταστάσεις παιδικής χαράς και τσίρκου αντίστοιχα, χωρίς αυτό να είναι κακό βέβαια.

Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε σε κομμάτια “from a band you may have heard of” καθώς εκτελέστηκαν τα ‘Revelations’, ‘Prisoner’, ‘Powerslave’, ‘Flight of Icarus’ (στην εισαγωγή του οποίου προέτρεψε τους ‘επί βράχου καθίμενους΄ να μην τους μπουν στο μυαλό ιδέες αντίστοιχες με τους στίχους) και ‘Bring your daughter…to the slaughter’. Βέβαια καταφέραμε να γίνουμε ρεζίλι, διότι καθώς ο κόσμος ζητόυσε το ‘Alexander the Great’, ο Bruce προέτρεψε το κοινό να τραγουδήσει το chorus αλλά αποκαλύφθηκε ότι πολλοί λίγοι ήξεραν τα λόγια...

Η συναυλία ολοκληρώθηκε αφήνοντας μια ανάμικτη γέυση. Από την μια είχαμε το ιδιόμορφο setlist, από την άλλη έλειπαν τραγούδια. Από τη μια η πρώτη συναυλία του καλοκαιρίου, από την άλλη ο λίγος κόσμος και ο χαμηλός μέσος όρος ηλικίας. Από την μια τα καινούργια πρόσωπα στη σκηνή, από την αλλή το άθλιο image (o drummer κυκλοφορούσε ανάμεσά μας πριν τη συναυλία και έμοιαζε σαν punk freak μέσα στη κοκκαίνη και τη βρωμιά) μερικά εκτελεστικά λαθάκια και ο θόρυβος. Από την μία ο Bruce στα τρία μέτρα, από την άλλη η ο μάλλον χαμηλός βαθμός ενθουσιασμού και από τις δυό πλευρές (αν και ο Bruce έδειξε ότι είναι από τους λίγους frontmen…τους πολύ λίγους). Εν πάσει περιπτώση, το όποιο μεταλλικό κοινό παρεβρέθη, διασκέδασε, ξέδωσε, άκουσε καινούργια πράγματα, και έκανε ένα καλό ζέσταμα για την αυριανή ημέρα.