Όταν υπήρχε κάποιος σοβαρός φιλανθρωπικός σκοπός, πάντοτε τα metal συγκροτήματα και γενικότερα όσοι ασχολούνται με το metal, προσπαθούσαν να βοηθήσουν με ό,τι μέσο διέθεταν με πιο τελευταία περίπτωση αυτή του αείμνηστου ηγέτη των Death και μέντορα του death metal, Chuck Schuldiner. Έτσι και τώρα ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα του heavy metal, οι Iron Maiden, παράτησαν τις διακοπές που κάνουν αυτή τη χρονιά για να δώσουν τρεις συναυλίες 19-20-21 Μαρτίου με σκοπό να βοηθήσουν οικονομικά τον πρώην drummer τους, Clive Burr, ο οποίος πάσχει από πολυμορφική σκλήρωση, αρρώστια η οποία είναι πολύ πιθανό να αποβεί μοιραία για τον πάσχοντα.

Οι τρεις συναυλίες δόθηκαν στο Brixton Academy του Λονδίνου, ένας χώρος που χωράει περίπου 3500 άτομα. Η τιμή του εισιτηρίου λίγο τσιμπημένη (περίπου 45 Ευρώ) αλλά από την στιγμή που ήταν για φιλανθρωπικό σκοπό και επρόκειτο να έβλεπες Iron Maiden, δε θα το σκεφτόσουν και πολύ. Το avopolis.metal παραβρέθηκε στην τρίτη κατά σειρά συναυλία στις 21 Μαρτίου.

Φτάνοντας στο Brixton Academy αντικρύσαμε μια τεράστια ουρά εκατοντάδων ατόμων να περιμένει ν’ ανοίξουν οι πόρτες στις 19:00. Εμείς, πιο τυχεροί, είχαμε κλείσει εισιτήρια μέσω του διαδικτύου οπότε είχε μια πολύ πιο μικρή ουρά γι’ αυτούς που θα παραλάμβαναν τα εισιτήριά τους από το εκδοτήρια. Πιάσαμε λοιπόν μια πολύ καλή θέση μπροστά μπροστά και αναμέναμε για τους θεούς του heavy. Οι Iron Maiden θα κάναν την εμφάνισή τους στις 20:15. Για να μη βαρεθούμε με τη πάνω από μία ώρα αναμονή, μάς έδειξαν σε video-wall το 10λεπτο video που περιέχεται στο live album της Σιδηράς Παρθένου “Live At Rock In Rio”. Μετά το video από τη Βραζιλία, βγήκε στην σκηνή ένας DJ ο οποίος μας κράτησε συντροφιά μέχρι τις 20:10 με τραγούδια από Black Sabbath, AC/DC, Ozzy, Judas Priest μέχρι Tom Jones! (είναι τρελοί αυτοί οι Άγγλοι)

Και μετά από όλα αυτά τα κολπάκια για προθέρμανση, σειρά είχαν να χαμηλώσουν τα φώτα, να αναρτηθεί στο background της σκηνής το εξώφυλλο του Brave New World και να μας καλησπερίσουν οι Iron Maiden με το “The Wicker Man”. Με τον Bruce Dickinson και τον Steve Harris όπως πάντα στην πρώτη γραμμή του πυρός, οι Maiden μπήκαν δυνατά και ξεσήκωσαν το πλήθος. Συνέχισαν με τα “Ghost Of The Navigator” και “Brave New World” για να μας γυρίσουν για λίγο στα παλιά με “Wrathchild” και “2 Minutes To Midnight”. Το κοινό φανερά πιο ενθουσιώδες στα παλιά τραγούδια και συνέχεια με “Blood Brothers” και “The Clansman” έχοντας στο background τον Eddie ντυμένο σαν τον Braveheart και περηφάνια και χαρά για τους σκωτζέζους οπαδούς που ανέμιζαν τις σκωτζέζικες σημαίες. Ακολούθησαν τα “The Mercenary”, “The Trooper” και “Dream Of Mirrors” και σειρά του Bruce Dickinson να ανεμίσει τη βρετανική σημαία καθώς έπαιζαν το “The Trooper”.

Το show συνεχίστηκε με μία έκπληξη: οι πρώτες νότες του “The Evil That Men Do” ακούστηκαν, χαμός από κάτω και εμφάνιση του Eddie στην σκήνη. Ακολούθησε λίγο ξύλο και παιχνίδια μεταξύ αυτού και του Janick Gers για να αποχωρήσει έπειτα από την σκηνή ο πιο άσχημος και τρομακτικός αγαπημένος ήρωας όλων των μεταλλάδων στο τέλος του τραγουδιού.

Η συνέχεια μας επιφύλασσε ακόμα περισσότερες συγκινήσεις με τα “Fear Of The Dark” και “Iron Maiden”, όπου ο Bruce Dickinson τραγουδούσε στην κοιλιά ενός τεράστιου σιδερένιου (Iron) Eddie μαζί με τέσσερις όμορφες παρουσίες ντυμένες στα άσπρα σαν αθώες “παρθένες" (Maiden). Αυτό ήταν και το τελευταίο τραγούδι από το κυρίως setlist.

Το κοινό δικαιολογημένα αχόρταγο (είναι δυνατόν να χορτάσεις μόνο με 13 Iron Maiden τραγούδια;;;) ήθελε κι άλλο και ζητούσε την επιστροφή των Maiden στην σκηνή. Αυτοί με τη σειρά τους δε μας απογοήτευσαν και βγήκαν ξανά για να παίξουν τα encores. Τα encores ήταν και η καλύτερη στιγμή της συναυλίας αφού μας έδωσαν μια γερή δόση από την εποχή του “The Number Of The Beast”, παίζoντας το ομώνυμο, το “Children Of The Damned”, το “Hallowed Be Thy Name” και “Run To The Hills” που ήταν και το τελευταίο κομμάτι της συναυλίας. Αφού βγήκαν όλοι μαζί για να μας ευχαριστήσουν και να μας αποχαιρετίσουν, βγήκε μαζί τους και ο Clive Burr για να ευχαριστήσει το κόσμο κι αυτός με τη σειρά του μοιράζοντας drum sticks.

Γενικότερα, τέτοιου είδους εκδηλώσεις με φιλανθρωπικό σκοπό είναι καλό να γίνονται και να υποστηρίζονται από όλους εμάς που μπορούμε να προσφέρουμε έστω και κάτι μικρό. Για την επίδοση του συγκροτήματος, πιστεύω τα πολλα λόγια είναι περιττά. Οι Maiden ήδη έκλεισαν δύο δεκαετίες ζωής, πράγμα το οποίο τους έχει δώσει τεράστια εμπειρία για τις συναυλίες τους. Παρόλο που υπάρχουν τρεις κιθαρίστες, είναι πολύ δεμένοι σαν συγκρότημα και συνεννοούνται άψογα. Ο Dickinson είναι καταπληκτικός frontman και μαζί με τον Harris είναι αυτοί που θα τρέξουν πιο πολύ και θα ξεσηκώσουν το κοινό. Ο Gers επίσης είναι πολύ εκδηλωτικός ενώ οι άλλοι δυο κιθαρίστες είναι πιο ήρεμοι με τον Murray να έχει ένα πολύ χαρούμενο και ανάλαφρο στυλ παιξίματος και τον Smith κάπως πιο σοβαρό και αρχοντικό.

Το show που προσφέρουν οι Maiden είναι φοβερό με όλα τα κατάλληλα τεχνικά μέσα αλλά όπως ήταν φανερό και από τις αντιδράσεις του κοινού, θα θέλαμε να μας προσφέρουν μεγαλύτερες συγκινήσεις παίζοντας πιο πολλά από τα παλιά τους κομμάτια. Το setlist ήταν σχεδόν το ίδιο μ’ αυτό που είχαν στην περσινή τους περιοδεία για το Brave New World αλλά ήταν δικαιολογημένοι, διότι, όπως μας είπε ο Dickinson, βρίσκονται σε διακοπές και αυτές οι τρεις συναυλίες θα είναι οι μοναδικές για φέτος. Έκαναν μόνο τρεις πρόβες κι έτσι δεν είχαν χρόνο για να αλλάξουν πολλά πράματα από πέρσι. Ο υπογράφων δεν έχει ξαναδεί τους Iron Maiden live, οπότε για τον συναυλιακό ήχο έχει τη γνώμη ότι ήταν πάρα πολύ καλός. Τα στοιχεία όμως από ένα μίνι γκάλοπ που έκανε, έδειξαν ότι οι Maiden έχουν παίξει με καλύτερο και πιο καθαρό ήχο. Ίσως να μην έγινε κατάλληλη προετοιμασία γι’ άυτο ή το Brixton Academy να μην προσφέρεται για τέλειο ήχο. Παρολ’ αυτά, εμείς φύγαμε ευχαριστημένοι από το Brixton Academy και όχι μόνο γιατί είδαμε τους άρχοντες του heavy αλλά γιατί βοηθήσαμε κι έναν συνάνθρωπό μας, ο οποίος έχει συντελέσει σημαντικά στα τραγούδια που βάζουμε στο στερεοφωνικό μας...
Καλή δύναμη Clive!