Υπάρχουν πολλές μπάντες ανά τον κόσμο που συνδυάζουν το μελωδικό death με το progressive thrash, αλλά οι Άγγλοι Sylosis το κάνουν με ένα μοναδικό δικό τους τρόπο. Από τον πρώτο κιόλας δίσκο τους, το “Conclusion of an Age (2008)”, ξεχώρισαν για τις δυνατές μελωδίες, τις δεμένες ιδέες και την προσεγμένη παραγωγή του κάθε δίσκου. Την συνταγή αυτή λοιπόν, που μονοπωλεί την προσοχή του ακροατή τους, εφάρμοσαν και στο “Dormant Heart”.

Η αρχή λοιπόν γίνεται με το εισαγωγικό και αρκετά ατμοσφαιρικό "Where the Wolfes Come To Die", πριν αρχίσει το σφυροκόπημα με το “Victims and Pawns”. Γενικά οι Sylosis χαρακτηρίζονται για τον έντονο χαρακτήρα των κομματιών τους και τις αλλαγές στον ρυθμό μεταξύ κύριας μελωδίας και ρεφρέν. Αν και θα μπορούσε κάτι τέτοιο να είναι κουραστικό, τελικά τους δίνει την δυνατότητα να παίξουν με το ύφος και το συναίσθημα που θέλουν να βγάλουν. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το ομώνυμο κομμάτι, το οποίο μπορεί και να θεωρηθεί ως το καλύτερο του δίσκου. Με αμείωτο ενδιαφέρον λοιπόν, συνεχίζει το “Build a tomb”, αφού  προσφέρει την δυνατότητα για ένα δυνατό head banging και ένα πολύ καλό κίνητρο για να γίνει χαμός στο πλήθος της αρένας σε μια live εμφάνισή τους. Σε ίδιο ύφος και ήθος συνεχίζουν οι Άγγλοι και με ένα πολύ όμορφο ρεφρέν στο “Overthrown”, όπως και στο “Leech”, το οποίο γεμίζει τον χώρο. Σε ένα κομμάτι που θεωρώ ότι μπορούμε να σταθούμε είναι το “Indoctrinated”, το οποίο αν και ξεκάνει με μια εισαγωγή που θυμίζει λίγο Paradise Lost , μετά σε πετάει σε ένα μονοπάτι πιο “Hypocrisy” και όλα αυτά με το δικό τους ύφος συνδεδεμένα με ένα ελαφρώς “…And justice for all” τέμπο. Αν και είναι άδικο να ψάχνουμε να βρίσκουμε ομοιότητες μεταξύ συγκροτημάτων, πάντα είναι όμορφο να βλέπεις ότι τα πιο νέα συγκροτήματα δεν ξεχνούν τις ρίζες τους.

Είναι αλήθεια, ότι έχοντας ακούσει πολλές φόρες το “Dormant Heart”, ψάχνω να βρω μια ανακρίβεια, κάτι το βαρετό, κάτι το αδιάφορο, αλλά με τα βίας μπορώ να πω ότι πιο αδιάφορο του δίσκου είναι κάποια σημεία στις εισαγωγές. Θα μπορούσαν να είναι λίγο πιο δυναμικές αλλά και πάλι δεν ξενίζουν. Σα γενικό λοιπόν συμπέρασμα θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι Sylosis έφτιαξαν, όχι μόνο έναν από τους καλυτέρους δίσκους τους αλλά ένα άλμπουμ που μπορεί να κάνει τους πιο δύσπιστους να το ξανασκεφτούν, έως και να εθιστούν…

{youtube}wskTzLql5DM{/youtube}