Όσοι παρακολουθείτε τη σκηνή του Καναδά, γνωρίζετε τον πολυπράγμων Fiel. Γνωρίζετε πως παίζει τύμπανα -και ενίοτε πλήκτρα- στους Forteresse, Csejthe και Ephemer. Γνωρίζετε επίσης πως τα περισσότερα έργα τους διατηρούν κάποια standards ποιότητας, όπως και το ότι ο ίδιος διατηρεί το δικό του προσωπικό σχήμα με το οποίο έχει κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής ένα ολοκληρωμένο full-length. Τα φωνητικά στο δίσκο βέβαια δεν έχει αναλάβει ο ίδιος, παρά ο Morne, παλιός συνεργάτης του με θητεία στους Csejthe και Monarque - μεταξύ άλλων. Ούτως ή άλλως, ο κύκλος αυτών των σχημάτων είναι μικρός και συνηθίζεται τα ίδια μέλη πολλές φορές να βοηθούν ο ένας τον άλλο, σχηματίζοντας με τέτοιο τρόπο μια ξεχωριστή σκηνή που έχει τραβήξει σημαντικό μερίδιο προσοχής από την Αμερικάνικη, αλλά και Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Έπειτα από την πρόσφατη επιτυχία των Ephemer, με τις δυο καταπληκτικές κασσέτες που κυκλοφόρησαν, νομίζω πως ήταν επόμενο ποια εταιρία θα αναλάμβανε τη κυκλοφορία του νέου έργου των Grimoire. Το compilation demo LP των Ephemer κυκλοφόρησε από την Eisenwald Tonschmiede και συνέχεια έλαβε το 12" EP L'aorasie Des Spectres Rêveurs, τίτλος που παραπέμπει άμεσα σε ονειροπόλους και ονειρική μουσική. Και είναι αλήθεια πως το EP δεν ακολουθεί αυστηρά τη black metal οδό, γιατί κατά σημαντικό ποσοστό είναι όμορφο. Η τραχύτητα δεν απουσιάζει, μήτε πάμπολλα από τα χαρακτηριστικά που καθόρισαν το είδος, αλλά είναι πολλές οι στιγμές που τα μελαγχολικά post-black μέρη αποτελούν τα σημαντικότερα highlights, με αποκορύφωμα τις πανέμορφες πινελιές σε πλήκτρα. Τα καθαρά φωνητικά επίσης προσδίδουν ατμόσφαιρα όποτε κάνουν την εμφάνισή τους, μπολιάζοντας το αποτέλεσμα, χωρίς όμως να υποσκελίζουν τον black metal χαρακτήρα που εμφανώς προσπαθεί να διατηρηθεί σε ισορροπία.

Η κατηγορία των one-man συγκροτημάτων είναι μια που συμπαθώ ιδιαίτερα. Ακολουθούν το όραμά τους σύμφωνα με τις δικές τους επιταγές. Αγαπούν ακόμα και τα λάθη τους, γιατί είναι δικά τους λάθη, σε σημείο τόσο υπερβατικό που πολλές φορές μπολιάζουν τη μουσική με συναίσθημα δυσανάλογο του τι θα μπορούσαν να επιτύχουν αν ήταν όλα σχεδιασμένα στην εντέλεια. Οι Grimoire δεν έκαναν λάθος κανένα εδώ, άφησαν όμως εσκεμμένα μια ατέλεια να λάμψει, γιατί ενώ η μουσική παραμένει μελωδική, δεν εντυπώνεται "γυαλισμένη" ως πρότυπο. Αυτό προσέδωσε ως αποτέλεσμα μια ζωντάνια στις μελωδίες, όπως και ορμή στη μουσική καθαυτή, η οποία παραμένει ζωηρή ακόμη και μετά την πάροδο αρκετών ακροάσεων. Ο εύπεπτος χαρακτήρας αποτελεί μια παγίδα που αποκρύπτει τρωτά σημεία τα οποία έχουν εξουδετερωθεί και ενώ οι συνθέσεις καταλήγουν "πιασάρικες", κατορθώνουν  να διατηρήσουν το επιθυμητό τους βάθος. EP οδηγός, προς αντιπαράδειγμα άλλων σχημάτων που έχουν εκφυλιστεί. Και αν κρίνουμε από πόση έμπνευση περιέχεται στα 25 αυτά λεπτά, νομίζω πως δεν θα αργήσουμε να δούμε κάτι νέο σε φυσική μορφή στο πολύ κοντινό μέλλον.

{youtube}O-v48vnBJVg{/youtube}