Οι Σουηδοί Beardfish έχουν κυκλοφορήσει μόνο δισκάρες και με το νέο τους άλμπουμ συνεχίζουν τη σταθερά ανοδική πορεία τους. Πως όμως μια μπάντα που στηρίζει τον ήχο της και τη δομή των συνθέσεων τους σε μεγαθήρια του prog rock, όπως οι Yes και οι Genesis καταφέρνει να προσδιορίσει το ρόλο της στο μουσικό προσκήνιο χωρίς να ακούγεται σαν μια ξεψυχισμένη κόπια των παραπάνω; 

Την απάντηση τη δίνει το θέμα του άλμπουμ, που αναφέρεται στις δύο έμφυτες τάσεις του ανθρώπου, οι οποίες αν και δείχνουν αντιφατικές στην πραγματικότητα είναι αυτές που δίνουν την ώθηση για δημιουργία και ανέλιξη. Η μια τάση είναι όταν βλέπουμε τα σκούρα να κλεινόμαστε στην δική μας «ζώνη άνεσης» ενώ παράλληλα έχουμε την παρόρμηση να την σπάσουμε και να προχωρήσουμε μπροστά.

Ενώ το στιχουργικό περιεχόμενο του δίσκου  ασχολείται με τα παραπάνω, το μουσικό περιεχόμενο διατρέχει όλο το φάσμα του prog ήχου. Από μελιστάλαχτες “καθαρές” κιθάρες και υπέροχες αρμονίες που ακούμε στη μελωδική τριλογία “the One Inside” οδηγούμαστε σε οργιαστικό προοδευτικό ξέσπασμα στα “Hold On” αλλά και στο ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ. Δεν λείπουν δε και τα metal σημεία (“Daughter/Whore”), τα οποία με μαεστρία έχουν τοποθετηθεί ώστε να μην διαρρηγνύουν τη συμπαγή ροή της ακρόασης, αλλά αντίθετα να εμπλουτίζουν το ηχητικό αποτέλεσμα.

Το εκτελεστικό επίπεδο αλλά και η ποιότητα της παραγωγής είναι κορυφαία, ενώ το ενδιαφέρον του ακροατή  δεν χάνεται ούτε στιγμή. Πρόκειται  για μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες στο χώρο του prog για τη φετινή χρονιά. Προτιμήστε το με κλειστά μάτια (και ανοιχτά αυτιά). 

Υ.Γ.: το +4626 του τίτλου αναφέρεται στον κωδικό τηλεφώνου της γενέτειρας του κιθαρίστα/τραγουδιστή/πληκτρά της μπάντας Rikard Sjöblom, που είναι η πόλη Gävle, η δική του «ζώνη άνεσης».

{youtube}v=ssa_ZakaMzc{/youtube}