Αν πέρναγες την πρώτη εφηβεία σου, σαν μεταλλάς κάπου στα μέσα του ’90, ήταν μια παράδοξη κατάσταση. Η δόξα υπήρχε αλλά ήταν αναμφισβήτητα πίσω και το καταλάβαινες. Άλλο “Kill ‘em All” και “Killers” και άλλο “Load” και “X Factor”. Τα άκουγες βέβαια, προσπαθούσες να απομονώσεις στιγμές μαγείας, έβαζες ραφτά στο τζιν μπουφάν, χτύπαγες τατουάζ στο θρανίο το “ΜetallicΑ”, αλλά πόσες φορές άραγε δεν ευχήθηκες να είχες γεννηθεί 10 χρόνια νωρίτερα;    

Η εκδίκηση είναι όμως ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Λέγεται NWOTHM και ήρθε για να βγάλεις τα απωθημένα σου. Δίσκοι ακατάλληλοι για αυχενικά σύνδρομα ξαναβγαίνουν, τζιν σωλήνες και άσπρα μποτάκια ανεμίζουν περήφανα στον αέρα των moshpits και τώρα που γράφω, κάποιος πιτσιρίκος που βαριέται στο μάθημα θα σκαλίζει στο θρανίο Enforcer….

Τέταρτος δίσκος λοιπόν για τους μάγκες από τη Σουηδία που συνεχίζουν να απλώνουν το νήμα του Heavy Metal. Όλα τα βασικά είναι εδώ. Δίδυμες κιθάρες που πραγματικά ξεσαλώνουν, μπασό-τύμπανο με μικρό βάθος για νοσταλγική διάθεση, φωνητικά που αρμόζουν στην 20 και κάτι τεστοστερόνη τους και μικρή διάρκεια γιατί όταν ξέρεις τι θες να πεις, δεν φλυαρείς. 

Πάνω από όλα όμως τραγουδάρες. Από αυτές που δεν χρειάζονται «πολλαπλές ακροάσεις» για να τις νιώσεις, ούτε κλασσική παιδεία για να τις εκτιμήσεις. Τραγουδάρες σαν και αυτές που σε έκαναν να αγαπήσεις τους Diamond Head, τους Angelwitch, τους Hallow’s Eve και ότι άλλο σου δημιουργούσε μια ακατάσχετη επιθυμία να φωνάξεις «Μέταλ ρε μ…» και να κλωτσήσεις το διπλανό σου.

Από τα 9 τραγούδια (+1 instrumental) του "From Beyond" τα 5 κινούνται στις γνωστές υπερηχητικές ταχύτητες, ενώ στα υπόλοιπα οι ταχύτητες σε κάποια σημεία πέφτουν για χάρη της ατμόσφαιρας και αυτό είναι μια μικρή αλλαγή στα μέχρι σήμερα δεδομένα τους. Με τα “Undying Evil” και “Hell Will Follow” θα κολλήσετε, στο “Banshee” θα βρείτε ένα από τα καλύτερα solo τους, ενώ στο “Below the Slumber” η σταδιακή κορύφωση είναι εντυπωσιακή. Αποκορύφωμα όμως είναι το ομώνυμο έ-π-ο-ς, φόρος τιμής στο underground metal των ‘80s, το οποίο εύχομαι να αποτελεί σημάδι της μελλοντικής κατεύθυνσής τους. 

Δεν είναι ο καλύτερός δίσκος τους (“Diamonds” are forever…) και δεν υπάρχει τίποτα που δεν έχετε ξανακούσει. Πόσοι δίσκοι όμως στις ημέρες μας φέρουν δικαιωματικά την ταμπέλα Heavy Metal και αποτελούν εγγύηση διασκέδασης;