Ευτυχώς εδώ στο Avopolis/metal πρωταρχικός μας στόχος ποτέ δεν ήταν η αποκλειστικότητα και η «παγκόσμια πρωτιά» στην παρουσίαση νέων κυκλοφοριών ή ειδήσεων που αφορούν τη μουσική που αγαπάμε. Αντιθέτως η εμπεριστατωμένη και τεκμηριωμένη άποψη είναι ένα από τα βασικά μας ζητούμενα. Έτσι, μου δίνεται η ευκαιρία να εκφέρω την ταπεινή μου άποψη για το φετινό δημιούργημα των Vader , αν και έχουν παρέλθει  σχεδόν 3 μήνες από την κυκλοφορία του.

Σταθερά πιστοί λοιπόν στο ανά 2-3 έτη ραντεβού τους οι Πολωνοί δείχνουν για ακόμα μια φορά τα δόντια τους και ανταμείβουν τον κάθε ενδιαφερόμενο με μια γερή δόση από ποιοτικό death metal στο οποίο εξέχουσα θέση κατέχουν πρωτίστως η τραγουδοποιϊα και η μουσικότητα ενώ η στείρα τεχνική και πολυπλοκότητα έχουν εξοστρακιστεί. Στο “Tibi Et Igni” η μηχανή και πάλι δουλεύει στο φουλ σύμφωνα με τις οδηγίες - κατευθύνσεις που έχει ορίσει η μπάντα στα περίπου 30 χρόνια της ύπαρξής της. Έτσι, τα επηρεασμένα από Slayer και Morbid Angel riffs συνδέονται αρμονικά με τις αυξομειώσεις στις ταχύτητες ,τα φωνητικά του Peter και τα solos (της Kerry King σχολής ) οπότε το αποτέλεσμα για πολλοστή φορά κρίνεται ικανοποιητικότατο. Η καθιερωμένη πλέον διασκευή στη digipack έκδοση αυτή τη φορά αφορά τους Das Ich την οποία όμως δεν μπορώ να κρίνω περαιτέρω καθώς δεν είμαι γνώστης της μουσικής των Γερμανών.

Συνειρμικά πάντως (όσο κι αν θέλω δεν μπορώ να το αποφύγω αυτό) το Tibi Et Igni συγκρινόμενο με τις δυο προγενέστερες κυκλοφορίες των Vader μου ηχεί πιο άμεσο ,έντονο και επιθετικό. Και αυτό για μένα είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα. Προσθέστε ένα συν και για το γαμάτο εξώφυλλο.

{youtube}jRtj9qv30dg{/youtube}