Οι Overkill δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Και τη γιαγιά μου να ρωτήσεις («στάνταρ μεγάλε…», φωνάζει η ομήγυρη…), ξέρει πως είναι μια από τις πιο τίμιες και συνεπέστερες μπάντες στην πιάτσα εδώ και τρεις δεκαετίες. Από το 2005 και με την έλευση του χταποδιού που περπατάει στα “δύο” και ακούει στο όνομα Ron Lipnicki, έχουν βρει ένα σταθερό line-up, γεγονός που αντικατοπτρίζεται στο ανανεωμένο πρόσωπο που μας έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια, και ειδικότερα από το “Ironbound” και δώθε, γεμάτοι δημιουργικότητα, φρεσκάδα και όρεξη που θα την ζήλευαν και οι πιο… καγκλωμένοι πιτσιρικάδες. Το ολοκαίνουργιο “White Devil Armory” απλά επιβεβαιώνει τα παραπάνω και δείχνει περίτρανα πως οι παλιοσειρές από το New Jersey δε λένε να σηκώσουν το πόδι από το γκάζι.

Ακούγοντας το δίσκο καταλαβαίνεις εύκολα πως συνταγή που είναι επιτυχημένη, δεν αλλάζει. Και πώς να αλλάξει άλλωστε όταν έχεις μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές του thrash, το πιο χαρακτηριστικό μπάσο του ιδίου ιδιώματος, ένα κιθαριστικό δίδυμο που "αλωνίζει" ότι βρεθεί στο διάβα του και έναν drummer που σεληνιάζεται όταν καβαλάει το μαύρο σκαμπουδάκι. Ιn-your-face speedαριστό metal ανακατεμένο καλά με μπόλικο groove και punk attitude, που αν τους προσθέσεις κάμποσα τρελαμένα σολίδια και τα περιχύσεις με ενέργεια και φρεσκάδα, φτιάχνεις ένα πιάτο μοναδικής thrash γαστρονομίας. Οι τύποι είναι απίστευτοι! Μπορούν για πλάκα να κερδίζουν τον ακροατή, όχι μόνο με thrash δυναμίτες (άκου το “Where There’s Smoke”) ή με κομμάτια υπέρτατου κοπανήματος (άκου το "Bitter Pill"), αλλά και με πολυδιάστατα κομμάτια (άκου το "In the Name") που μόνο συνθέτες που σκαμπάζουν από μουσική μπορούν να γράψουν. Όλα τα παραπάνω μπορεί να σερβίρονται με μπόμπα παραγωγή για γαρνιτούρα από τον chef D.D. Verni, αλλά το απόλυτο respect το κερδίζει άξια με το μικρόφωνό του ο μπάρμπα-Bobby. Αυτός ο μικρός θεούλης είναι 50φεύγα, έχει ταλαιπωρηθεί από τόσα προβλήματα υγείας και είναι ασταμάτητος. Κάθε φορά μάλιστα, έχω την αίσθηση πως ακούγεται όλο και πιο επιθετικός και τσαντισμένος (ξαναάκου το "In the Name").

Επειδή όμως τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, οι Overkill το ξαναέκαναν το θαύμα τους. Το “White Devil Armory” είναι ένας δίσκος τούμπανο, με συνοχή και δύναμη, αλλά και το τρίτο τους σερί κορυφαίο album μέσα σε μια εξαετία. Καλή όρεξη λοιπόν!