Λογικά, το όνομα Goetic Equivalent δε θα σας λέει κάτι, όπως δεν έλεγε και σε εμένα μέχρι πριν κάτι μήνες. Πρόκειται για μια εγχώρια μπάντα, αγνώστων μελών/συντελεστών, η οποία κυκλοφόρησε φέτος την άνοιξη το (ομώνυμο) πρώτο της full-length, μέσω bandcamp, ενώ δεν είχε προηγηθεί κάποιο demo/promo. Το εξώφυλλο θα μπορούσε κάλλιστα να ανήκει σε κάποιο suicidal black album, ή ακόμη καλύτερα σε κάποια noise/industrial κυκλοφορία της Cold Meat.
Κι όμως οι Goetic επιδίδονται σε ένα τσιτωμένο και αρκετά δαιδαλώδες, καθαρά κιθαριστικό (το αναφέρω έτσι για να βγάλω εκτός τα “666 International” και “Grand Declaration of War” από το τοπίο) black metal που θυμίζει την intelligent στροφή της Νορβηγίας στη στροφή της χιλιετίας. Όσον αφορά τις επιρροές, η πρώτη στάση για εφοδιασμό γίνεται στους Darkthrone της «μεσαίας» περιόδου (Ravishing Grimness – Sardonic Wrath), τουτέστιν mid tempo πίκρα φιλτραρισμένη μέσω μιας σχετικά heavy παιχτικής προσέγγισης. Οι Satyricon του “Rebel Extravaganza” προφανώς δε θα μπορούσαν να λείπουν από το μείγμα, παρασιτώντας στις πιο δηλητηριώδεις στιγμές του δίσκου. Τέλος, οι Thorns είναι εδώ, όχι άμεσα, αλλά μέσω της επιρροής μπαντών που στηρίχτηκαν πάνω στις διδαχές του ομώνυμου μεγαθήριου τους, όπως για παράδειγμα οι Plutonium, ή οι δικοί μας Angstridden.
Αφήνοντας τώρα στην άκρη την παράθεση ονομάτων, εδώ έχουμε να κάνουμε με τεχνικό riffing σιδηροδρομικής κοπής, είτε στους mid-tempo, είτε στους σχετικά γρήγορους ρυθμούς (δύσκολα θα εντοπίσεις blastbeat σημεία). Μια γνώριμη γκρίζα λαμαρινιά διαπερνά την πάρα πολύ καλή παραγωγή, προσδίδοντας αστικό μανδύα στο όλο δημιούργημα. Τα φωνητικά συνοδεύουν το μολυσμένο καπνό της μουσικής με έναν αέρα τραχιάς απελπισίας, ενώ το rhythm section εναρμονίζεται παθητικά με το σύνολο, χωρίς να τραβάει την προσοχή.
Δεν είναι όλα ρόδινα βέβαια στην πρώτη δισκογραφική απόπειρα των Goetic Equivalent. Το προσωπικό στίγμα είναι δύσκολο να ανιχνευτεί στις συνθέσεις, οι οποίες έχουν μεν ικανοποιητική ροή και χαρακτηρίζονται από εκτελεστική δεινότητα, αλλά θέλουν κάποιες σταγόνες «χαρακτήρα» ακόμη. Το instrumental “Chapel” που κλείνει το δίσκο όμως, δείχνει ότι η μπάντα είναι έτοιμη για μεγάλα πράγματα. Αν λάβουμε υπόψιν ότι πρόκειται για την πρώτη και μοναδική κυκλοφορία του συγκροτήματος, μόνο ευχάριστη έκπληξη νιώθουμε με το αποτέλεσμα. Το επόμενο βήμα τους θα είναι άκρως σημαντικό.
Ακούστε τους στο Bandcamp.
