Οι Sabaton μου αρέσουν! Θεωρώ ότι έφεραν μια νέα πνοή στο heavy-power, χωρίς να είναι καινοτόμοι στο αμιγώς μουσικό κομμάτι. Όμως η καρά-epic ατμόσφαιρα, σε συνδυασμό, όχι με fantasy θεματολογία, αλλά παρμένη από πραγματικά πολεμικά γεγονότα και η αμεσότητα των κομματιών, έφερε μια φρέσκια πνοή και τράβηξε κόσμο απομακρυσμένο από το ιδίωμα. Τους θεωρώ συνεπώς από τα πολύ καλά συγκροτήματα των τελευταίων ετών.

Στο “Heroes” όμως νομίζω ότι κάπου άρχισε να φαίνεται η επανάληψη στις συνθέσεις τους. Δεν είναι ότι τα κομμάτια είναι άσχημα, αντίθετα κρατιούνται στα υψηλά στάνταρ που έχει θέσει το συγκρότημα στα καλύτερα κατ’ εμέ άλμπουμ του, “Coat of Arms” και “Carolus Rex”. Αυτό ακριβώς όμως είναι και το πρόβλημα. Εκεί που οι συνθέσεις στα δύο προαναφερόμενα άλμπουμ ακούγονται φρέσκιες και πορωτικές, στο “Heroes” ακούγονται σαν μια απλή αντιγραφή της πεπατημένης με απλώς αξιοπρεπή αποτελέσματα κατά βάση. Αυτό σημαίνει ότι ο δίσκος ενώ δεν είναι βαρετός και γενικά κυλάει ευχάριστα, δεν δημιουργεί την ψυχική ανάταση που πρέπει να δημιουργεί το πραγματικά σπουδαίο epic-power. Τουλάχιστον όχι σε μένα. Κατά τα λοιπά η παραγωγή και ο ήχος είναι στο γνωστό μοτίβο του παρελθόντος, και αυτά απολύτως απαράλλακτα, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα αρνητικό.

Συνοπτικά, δεν είναι κακός ο δίσκος και ίσως σε κάποιον που ακούει για πρώτη φορά Sabaton να του φανεί και αρκετά καλός. Μετά από μια πορεία όμως 10 ετών και 5 άλμπουμ περιμένω κάποια στιγμή μια μικρή διαφοροποίηση στον ήχο και τις συνθέσεις των Sabaton. Αλλιώς να ακούμε μόνο το “Coat of Arms” να γουστάρουμε και περισσότερο.