Που ήταν κρυμμένοι τόσα χρόνια αυτοί; ‘Η για να το θέσω αλλιώς, γιατί δεν τους γνώριζα; Τώρα που τους έμαθα όμως, να σας τους συστήσω: Οι Supersuckers υπάρχουν από το 1988 (μάλιστα) και δισκογραφούν από το 1992. Ηγέτης είναι ένας τύπος με όνομα βγαλμένο από ταινία του Ταραντίνο, ο κύριος Eddie Spaghetti, μπασίστας και τραγουδιστής του συγκροτήματος. Από ότι διαβάζω δε, ο ίδιος όλα αυτά τα χρόνια έχει ζήσει αρκετά τη rock ‘n’ roll ζωή για την οποία τραγουδάει.

Με ήχο μια διασταύρωση πρώιμων Guns ‘n’ Roses, Monster Magnet, Motorhead και Ramones, και μια φωνή που θυμίζει έναν πιο punk Dave Wyndorf ή έναν Steven Tyler με φαρυγγίτιδα, οι Supersuckers δε σε αφήνουν να ηρεμήσεις λεπτό. Ανελέητος βομβαρδισμός από 3λεπτους hard punk ‘n’ roll δυναμίτες, με τα πορωτικά riffs και κιθαριστικά σόλο να πάνε και να έρχονται. Σε κανένα σημείο δεν βαριέσαι, αφενός γιατί το "Get The Hell" έχει διάρκεια μόλις 36 λεπτά, αφετέρου (και κυρίως) γιατί οι συνθέσεις είναι μεστές, χωρίς υπερβολές και γεμάτες ενέργεια.

Νομίζω ότι, όπως και το περιεχόμενο του άλμπουμ, τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Αν γουστάρετε ανεβαστικό, βρώμικο rock ‘n’ roll, ειδικά τώρα που μπαίνει η άνοιξη, τότε αυτός ο δίσκος είναι για σας!

Από τα καλύτερα και πιο ξέγνοιαστα άλμπουμ που άκουσα τελευταία!