Αυτή την κυκλοφορία την περίμενα πως και πως! Πραγματικά είναι ιστορική στιγμή, διότι οι μάστορες του Φλωριδιανού death metal είχαν να βγάλουν δίσκο απο το 1991 και το θρυλικό 'From Beyond', έναν δίσκο που είναι διαμάντι του ιδιώματος και έχει επηρεάσει επίσης αρκετές μπάντες σε μεγάλο βαθμό (φυσικά το άθλιο 'Promise' του 1996 δεν το υπολογίζουμε καν, ούτε και οι ίδιοι νομίζω!).

Οι Massacre έκαναν την επιστροφή τους το 2012 με το “Condemned to the Shadows” (EP), αλλά μάλλον δεν το πήρε πολύς κόσμος στα υπόψη, λόγω των άπειρων δηλώσεων τους ότι την μια διαλύονται και την άλλη επανενώνονται. Η μπάντα λοιπόν έχει προσλάβει νέο ντράμερ με το όνομα Mike Mazzoneto και στα φωνητικά ο Edwin Webb, όπου είχε θητεία στους Diabolic, καλείται να αντικαταστήσει τον υπέρτατο Kam Lee (με τον οποίο από όσο είδα τα έχουν σπάσει τελείως). Δύσκολο το έργο του σίγουρα. Φυσικά οι Rick Rozz καιTerry Butler είναι και πάλι οι εγκέφαλοι.

Έπειτα από μια απειλητική εισαγωγή οι Massacre μπαίνουν στο ψητό. Ομολογουμένως περίμενα να μπούνε με κάτι πιο επιθετικό, αλλά όχι διότι το “As we wait to die” είναι ένα σχετικά αργό mid-tempo κομμάτι. Το τραγούδι βέβαια από τα μέσα και μετά έχει το απαραίτητο death-thrash πέρασμα με το κολασμένο σόλο που χαρακτηρίζει την μπάντα. Απλώς θα προτιμούσα να έμπαιναν με το επόμενο τραγούδι 'Ascension of the Deceased' το οποίο προσωπικά το θεωρώ από τα καλύτερα death metal κομμάτια που άκουσα την τελευταία δεκαετία σίγουρα! Γρήγορο, απλό, πορωτικό, πήχτρα στα εφιαλτικά σόλο. Αυτό ακριβώς είναι η ουσία των Massacre! Απλή μουσική που σου καρφώνεται αμέσως στο μυαλό. Κομμάτια όπως τα 'Darkness Fell', 'Succumb to Rapture' και 'The Evil Within' το αποδεικνύουν περίτρανα.
Κάποια κομμάτια όμως περνάνε χωρίς να αγγίξουν, όπως τα 'Hunter's Blood', 'False Revelation' και 'Stands of Time', το οποίο υποδεικνύει πως θα μπορούσαν να έχουν βγάλει κάποια τραγούδια από το δίσκο και να τον κρατήσουν πιο σύντομο.

Η παραγωγή είναι καθαρά Φλωριδιανού τύπου. Βαριά και ασήκωτη, groov-άτη, με μια απαραίτητη 'βρωμιά' που κάνει τα κομμάτια να ακούγονται ακόμα πιο πορωτικά. Ο νέος ντράμερ ακούγεται άψογος και ο Edwin Webb είναι πραγματικά άξιος αντικαταστάτης στα φωνητικά.

Φυσικά η σύγκριση με το 'From Beyond' είναι αναπόφευκτη. Το "Back From Beyond" είναι άξια συνέχεια και πορωτική δουλειά, αλλά αυτό που θα νιώσει κάποιος όταν ακούει το 'From Beyond' δεν θα το νιώσει απόλυτα εδώ. Σίγουρα όμως είναι ένας πολύ καλός και τίμιος δίσκος.