Και όμως, πολλάκις, τα καλύτερα των διαπιστευτηρίων δεν αρκούν. Η διεθνής συνεργασία των black metallers Olde αποτελεί ένα ακόμη τέκνο του πολυπράγμωνος Chad Davis, με καταξιωμένα παραδείγματα του τύπου Hour Of 13 και Anu να παραμένουν λαμπρές ενδείξεις του συνθετικού του ταλέντου, ενώ τον τομέα των φωνητικών ως σύντροφος στη πορεία φαίνεται να έχει αναλάβει ο Stíofán De Roiste των ιδιαίτερα υποσχόμενων celtic metallers Celtachor. Όπως είναι φυσικό επακόλουθο λοιπόν, κυρίως χάριν του άριστου “Opus Funaerum” των Anu, οι προσδοκίες του υπογράφοντος δε θα μπορούσαν παρά να είναι οι υψηλότερες δυνατές για το αποτέλεσμα της αναφερθείσας σύμπραξης.

Η ειδοποιός διαφορά είναι πως το black metal των Olde δεν ξεχωρίζει. Ενώ όλα φαίνονται προδιεγραμμένα υπό τις πιο άριστες προϋποθέσεις, με τα παγερά riffs να αποκαλύπτουν μια ατμοσφαιρική διάθεση ενόσω τα εκφραστικά φωνητικά του Stíofán ντύνουν τη γενικότερη αύρα των συνθέσεων, τα κομμάτια καθαυτά περιλαμβάνουν λίγα πραγματικά αξιομνημόνευτα highlights, ενώ οι στιγμές που θα κολλήσεις να πατήσεις το play απουσιάζουν σε μεγάλο βαθμό. Χωρίς κάτι τέτοιο να σημαίνει πως το “The Gates of Dawn” αποτελεί ένα μέτριο album, βέβαια. Απλώς, όταν έχεις ένα μέτρο σύγκρισης με έταιρες δουλειές του καλλιτέχνη, τρέφεις τις ανάλογες προσδοκίες και σε σύγκριση με τους φανταστικούς Anu της περίπτωσής μας, οι Olde ηχούν μάλλον τυπικοί και ελάχιστα βαλτωμένοι σε ιδέες και φαντασία.

Σε μία θάλασσα απο κυκλοφορίες και τους Olde να αποζητούν τη δική σας προσοχή, το ερώτημα είναι κατά πόσο η κυκλοφορία αυτή θα βρεί το δρόμο στο CD player σας. Η ετυμηγορία θα μπορούσε να αποφανθεί υπό την απλή φράση «καλό, αλλά...» με το «αλλά» να δέχεται σημαντικό βάρος έκφρασης, αλλά τις εντυπώσεις να ισοσταθμίζονται σε κάθε νέα ακρόαση. Μέχρι τη δεδομένη στιγμή, θεωρήστε το ως προτεινόμενο σε υπάρχοντες φίλους των καλλιτεχνών, καθώς και σε όσους αρέσκονται σε δευτεροκλασσάτες μεν, ικανοποιητικές δε, προσπάθειες. Οι υπόλοιποι οδεύσατε με προσοχή, γιατί δεν φέρουμε καμία ευθύνη.