“Lasciate ogne speranza, voi ch'intrate” (ας εγκαταλείψει κάθε ελπίδα όποιος έρχεται εδώ) κατά το Δάντη η φράση αυτή είναι γραμμένη πάνω από την πύλη της κολάσεως. Η συγκεκριμένη ωστόσο κάλλιστα θα μπορούσε να βρίσκεται και σε περίοπτη θέση στο εσώφυλλο του νέου δίσκου των AMENRA.

Ενώ είναι γεγονός πως οι Βέλγοι μας έχουν κακομάθει τα τελευταία χρόνια με κυκλοφορίες που αγγίζουν το τέλειο, στη συγκεκριμένη περίπτωση ξεπέρασαν τους εαυτούς τους και με το “Mass V” παραδίδουν μια άρτια κυκλοφορία από κάθε άποψη. Η πέμπτη κατά σειρά full length κυκλοφορία τους είναι και η πιο ακραία τους. Ακραία όχι τόσο από άποψη μουσικού στυλ, ακραία όσον αφορά τα συναισθήματα που γεννά ο δίσκος στον ακροατή. Σε σημεία ο πόνος που εκφράζεται μέσα από αυτό το άλμπουμ μοιάζει αποκρουστικά ρεαλιστικός. Θαρρείς ότι κάθε μέλος της μπάντας έχει εντρυφήσει στην έννοια θλίψη.

Το "Mass V" δεν είναι μικρό, σου δίνει όμως την εντύπωση ότι κόβεται απότομα. Είναι απίστευτα εθιστικό και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν προσφέρει τελικά την αναμενόμενη «κάθαρση» στο τέλος, αφήνει ένα τεράστιο κενό μέσα σου.

Χωρίς πολλά πολλά, οι AMENRA παραδίδουν τον καλύτερο  δίσκο της χρονιάς στο χώρο του ακραίου Metal και κατά πάσα πιθανότητα έναν από τους αρτιότερους και συνάμα σκοτεινότερους των τελευταίων ετών. Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν για το γεγονός ότι οι AMERNA είναι μια υποτιμημένη μπάντα, αλλά η αλήθεια είναι ότι τους προτιμώ έτσι.