Ανέκαθεν πίστευα πως η ιστορία έχει σταθεί πολύ άδικη για τους MAGNUM. Δυστυχώς, το 1978 που κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους, το “Kingdom of Madness”, το hard rock έπνεε τα λοίσθια με όλα τα μεγαθήρια των 70’s είτε να έχουν διαλυθεί, είτε να κυκλοφορούν δίσκους κάτω του μετρίου. Αλλά και τη δεκαετία του ΄80, παρά την ποιότητα δίσκων σαν το “Wings Of Heaven”, ή το “On A Storyteller’s Night” και μια ορισμένη καταξίωση με την οποία τους προίκισαν, οι MAGNUM έπρεπε να αναμετρηθούν με το απελαύνουν NWOBHM και με τα σαφώς πιο εμπορικά sleaze/glam και arena rock. Η μουσική τους κατεύθυνση, σε συνδυασμό με ορισμένες πολύ κακές επιλογές των manager τους, αλλά και με την κάκιστη παραγωγή των πρώτων δίσκων τους, λίγο έλειψε να τους στοιχήσουν μέχρι και την ίδια την ύπαρξη τους το 1983.
Όμως, εν τέλει, ο άγραφος κανόνας που θέλει τη σκληρή και τίμια δουλειά να επιβραβεύεται έστω και καθυστερημένα δείχνει να δουλεύει σε αυτήν περίπτωση και έτσι οι MAGNUM από το 2001, οπότε και επανασυνδέθηκαν μετά από επτά χρόνια απουσίας, βρίσκονται σε μια συνεχώς ανοδική πορεία, τόσο εμπορική, όσο και -κυρίως- καλλιτεχνική. Το “On the Thirteenth Day” δε πρόκειται να εκπλήξει κανέναν από όσους έχουν παρακολουθήσει την πορεία του γκρουπ τα τελευταία χρόνια, αφού συνεχίζει να ακούγεται αρκετά κοντά στον ήχο του περσινού “Visitation”, έχοντας όμως αποβάλει πλήρως πλέον την επική θεματολογία τους προς χάριν πιο ανθρώπινων και καθημερινών θεμάτων, με την γνωστή όμως ποιότητα που ανέκαθεν χαρακτήριζε τη στιχουργική δουλειά του Bob Catley. Η νέα δουλειά των MAGNUM περιέχει πομπώδες, μελωδικό και μεστό hard rock, βασισμένο στα πλήκτρα του Mark Stanway, φλερτάροντας έτσι ελαφρώς με το AOR. Το “On the Thirteenth Day” όμως νομίζω πως υπερέχει των έτσι κι αλλιώς πολύ καλών προκατόχων του, με τον Tony Clarkin, τον βασικό συνθέτη και κιθαρίστα του γκρουπ να έχει κάνει έξοχη δουλειά και την πανέμορφη, μελωδική φωνή του Catley να εξακολουθεί να λάμπει, ιδιαίτερα στις μπαλάντες “Putting Things in Place” και “From Within”. Η νέα δουλειά των MAGNUN βρίθει εξαιρετικών συνθέσεων, από το εναρκτήριο, πομπώδες “All the Dreamers” ως το απόλυτο προσωπικό μου highlight “Didn’t Like you Anyway”, το πιο χαρούμενο “So Let it Rain” και το κάπως σκληρότερο “Shadow Town”, χωρίς όμως κανένα από τα κομμάτια που την αποτελούν να μην υπολείπεται αισθητά των προαναφερθέντων, καθιστώντας έτσι το “On the Thirteenth Day” ένα άκρως ποιοτικό και ζωντανό σύνολο.
Παρακολουθώ τη δισκογραφία των MAGNUM πολύ στενά εδώ και αρκετά χρόνια και οι Βρετανοί συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πολύ αγαπημένα μου συγκροτήματα. Απόλαυσα όλες τις πρόσφατες δουλειές του, αλλά το “The Thirteenth Day” είναι κατά τη γνώμη μου ότι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει από το “Wigs of Heaven” και το μακρινό 1988 και χωρίς φόβο μπορώ να το χαρακτηρίσω ως έναν από τους καλύτερους δίσκους στη μακριά και πολυτάραχη ιστορία τους!
