Αν για το metal τα 90s υπήρξαν η δεκαετία της έξαρσης των υποϊδιωμάτων (gothic, death, black, power κτλ), τότε τα 00s ήταν σαφέστατα η δεκαετία των συγκροτημάτων που επιδόθηκαν στην ανάμειξη των υποειδών αυτών. Κάπως έτσι, και με την αμέριστη βοήθεια του διαδικτύου που χάρισε μεγαλύτερη πρόσβαση στην παγκόσμια μουσική σε καλλιτέχνες και κοινό, προέκυψαν μερικές από τις πιο ξεχωριστές περιπτώσεις στον ακραίο underground (και μη) χώρο.

Σχηματισμένοι σε μια Μέκκα της ευρωπαϊκής πολιτισμικής κληρονομιάς, το Βερολίνο, οι ESSENZ μας συστήθηκαν αρχικά με το κάπως ακατέργαστο μεν, πολλά υποσχόμενο δε “Metaphysis” EP, για να κάνουν έναν χρόνο αργότερα αρκετά αυτιά να στραφούν προς την κατεύθυνσή τους, μέσω του σαρωτικού ντεμπούτου full-length τους. Εκεί γκρεμίζονταν τα σύνορα του doom, του black και του death metal και οι RUINS OF BEVERAST συναντούσαν το Κακό που παραφύλαγε πάντοτε ανάμεσα στα riffs των BLACK SABBATH και των PENTAGRAM. Καλά μέχρις εδώ, όμως τώρα είναι πλέον η ώρα της καταξίωσης ή της λήθης και το φετινό “Mundus Numen” απαντά εμφατικά διαλέγοντας την πρώτη εκδοχή.

Λιγότερο χαοτικό ίσως και περισσότερο οριοθετημένο από τον προκάτοχό του, το νέο δημιούργημα των Βερολινέζων διακατέχεται από πνευματικότητα και θέληση που δίνουν πραγματικό νόημα σε riffs, τα οποία σε άλλη περίπτωση πιθανά να ακούγονταν έως και παρωχημένα. Η ατμόσφαιρα παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο όπως πάντα, όμως ο «παίκτης-κλειδί» για την ομάδα εδώ είναι οι ασταμάτητοι όσο και επιδέξιοι ελιγμοί ανάμεσα σε ατόφιο doom metal (μα τις 1000 occult rock μπάντες, τέτοιο ψαρωτικό riff όπως αυτό στο 1.50” του “Amor” είχα χρόνια να ακούσω), black εξάρσεις και death καλπασμούς (ας κλειδώσει κάποιος τους MORBID ANGEL σε ένα δωμάτιο που θα παίζει το “Pleroma” στο repeat μπας και ξεμπλοκάρουν, παρακαλώ).

Με το κομμάτι που κλείνει τον δίσκο (“Mania”) να βγάζει μια σχεδόν αβάσταχτη industrial/post-metal ψύχρα που συναντά στον δρόμο της τους ISIS και τους GODFLESH, οι ESSENZ στο τέλος του δρόμου αφενός θριαμβολογούν πάνω στα συντρίμμια της κάθε ταμπέλας (αφού πρώτα όμως δείχνουν πως έχουν μελετήσει σε βάθος το εκάστοτε παρακλάδι) και αφετέρου κατορθώνουν να παραδώσουν μείγμα ομογενές ώστε να δικαιούμαστε να μιλήσουμε, ως έναν βαθμό τουλάχιστον, για τον δικό τους ήχο. Τολμήστε, αφήστε τις προκαταλήψεις και ταξιδέψτε μαζί τους...