Κάτι απογεύματα καλοκαιριού που βάζεις να ακούσεις κάποιον παλιό δίσκο των OFFSPRING, νιώθεις λες και ξαναβλέπεις το ‘’American Pie’’. Χαλαρή, πάρτι ατμόσφαιρα, δυνατές μελωδίες και κομμάτια που σημάδεψαν τα εφηβικά σου χρόνια. Μετά από χρόνια που ακούς ξαφνικά το ‘’Days Go By’’, που είναι και το νέο τους album, η αίσθηση μοιάζει με την προβολή του ‘’American Pie Reunion’’. Ο τότε έφηβος, ενήλικος πλέον, δέχεται διαφορετικά αυτή την αισθητική και μουσική και το αυτί, επίσης ενήλικο, μεταφράζει αλλιώς τα κάποτε ‘’party animal’’ κομμάτια.

Ακόμα και οι ίδιοι οι OFFSPRING έχουν αλλάξει. Και η ηλικία και λίγο ο ήχος τους. Το μόνο που παραμένει σχεδόν ίδιο είναι η χροιά της φωνής του Dexter Holland, που επιτρέπει στο συγκρότημα να πλησιάσει σε μορφή τραγούδια της δεκαετίας του ’90. Οι κιθάρες του Noodles παραμένουν δυνατές, αλλά αισθητά με αλλαγμένο style. Οι συνθέσεις του ‘’Days Go By’’ δεν μπορούν να σταθούν δίπλα σε αυτές του μέγιστου ‘’Americana’’ για παράδειγμα, αλλά αμφιβάλλω αν θα μπορούσαν να ακουστούν και σε συγκέντρωση παλαιών συμμαθητών στη φάση ‘’Να θυμηθούμε τα παλιά’’. Δεν είναι κακές, όμως δεν θεωρώ πως θα έχουν την απήχηση που είχαν οι προκάτοχοί τους. Κακά τα ψέματα το σημερινό rock κοινό δεν είναι τόσο δεκτικό σε συγκροτήματα σαν τους OFFSPRING, ενώ ο δίσκος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και 100% rock. Ακόμα και σημεία με hip hop ή pop καλοκαιρινές εμπνεύσεις υπάρχουν, σε μία προσπάθεια της μπάντας να έρθει κοντά στους σημερινούς κυρίαρχους ήχους. Επίσης, μόνο τυχαίο δεν πιστεύω ότι είναι το γεγονός ότι το album κυκλοφόρησε καλοκαίρι.

Αν δει κάποιος το ‘’Days Go By’’ σφαιρικά, απαλλαγμένος από αναμνήσεις, τότε ίσως συναντήσει ενδιαφέρουσες στιγμές στα ακούσματα. Άλλωστε ακόμα και ο τίτλος υποδηλώνει την παραδοχή της μπάντας ότι οι ημέρες περνάνε και κανείς δεν παραμένει ίδιος. Δυστυχώς ο χρόνος είναι αμείλικτος και κάποιος που του αντιτίθεται, όσο καλός και να είναι, τις περισσότερες φορές γνωρίζει την ήττα. Οι OFFSPRING έβαλαν το καλύτερο 90’s κουστούμι τους, έστυψαν το μυαλό και τα μουσικά τους όργανα και με τις καλύτερες προϋποθέσεις προσπάθησαν να πουν: ‘’Είμαστε εδώ και ακόμα μπορούμε να γράψουμε καλή μουσική’’. Σε μερικά κομμάτια το τόνισαν επιτυχώς, αλλά σε κάποια άλλα το πέρασμα των καιρών φαίνεται όπως το ουράνιο τόξο μετά την βροχή. Προσωπικά, πείτε με περίεργο και νοσταλγικά ρομαντικό, μου άρεσε αρκετά το album. Ξέρω όμως ότι είμαι ανάμεσα στην τρομακτική μειοψηφία. Αυτό που θα πρέπει όμως να αναγνωριστεί στο group είναι η τίμια προσπάθεια και γι’ αυτήν ακριβώς την κίνηση θα πρέπει να αντιμετωπιστούν επιεικώς.