Αρχίζω ξεκαθαρίζοντας ότι πάντα έβλεπα με μεγάλη καχυποψία την αλλαγή μουσικής πλεύσης αγαπημένων μου συγκροτημάτων (ω ναι, είμαι από αυτούς, τους εχθρούς της μουσικής, τους πολέμιους της εξέλιξης, τους κολλημένους και όλα τα σχετικά), και αυτό επειδή αποδεδειγμένα αυτή η αλλαγή σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις έχει λειτουργήσει θετικά. Και δεν μιλάμε για μικρά βήματα προόδου ή έστω ελαφριάς διαφοροποίησης του ήχου τους, αυτό ίσως πολλές φορές να είναι και θεμιτό. Μιλάμε και δίσκους εκ διαμέτρου διαφορετικούς από τους προκατόχους τους, σε σημείο να μην αναγνωρίζεις τη μπάντα.

Σε αυτή τη λίστα έρχονται να προστεθούν και οι EREB ALTOR με τον τρίτο τους δίσκο. Ξεχάστε τα επικά BATHORY-ίζουσα μεγαλεία των δυο πρώτων δίσκων τους και πιάστε μια επίσης επική ατμόσφαιρα (να και κάτι που κράτησαν σταθερό), αλλά βλέποντας τον όλο Viking Metal ήχο από ένα εντελώς διαφορετικό πρίσμα, διανθισμένο με blastbeats και brutal φωνητικά, που υποσκελίζουν το ρόλο των καθαρών σε ρόλο κομπάρσου, που τους φέρνει κοντύτερα στο black metal (σαν να λέμε ότι πήραν το δρόμο των BATHORY από την ανάποδη, να περιμένουμε πρωτόλειο black metal στον επόμενο δίσκο;). Έλεγξα αρκετές φορές αν έπαιζε ο σωστός δίσκος μέχρι να σιγουρευτώ ότι ακούω το σωστό συγκρότημα, και μου πήρε κάποιες ακροάσεις μέχρι να αποδεχτώ αυτή τους την αλλαγή.

Το “Gastrike”, παρ’ ότι δεν είναι κακός δίσκος, και έχει τραγούδια που μου τράβηξαν τη προσοχή (“Dispellation”, “The Mistress Of Wisdom”, “Seven”), δεν είναι ο δίσκος που εγώ θα μπορούσα να εκτιμήσω στο έπακρό του, παρ’ ότι αμφιβάλω, αν ακόμα και οπαδοί του συγκεκριμένου ήχου, θα γνωρίσουν ιδιαίτερες συγκινήσεις.