Θυμάμαι πιο πιτσιρικάς που (όπως οι περισσότεροι) είχα φάει τα σκαλώματά μου με την gothic (ή ατμοσφαιρική όπως λέγαμε τότε) σκηνή, τους PARADISE LOST, τους ANATHEMA κι ένα σωρό άλλους, πόσο μακρινά και απόκοσμα μου φαίνονταν τα πρώτα τους βήματα στο χώρο που οι παλαιότεροι όριζαν ως doom/death. Παρά το ότι τα τότε ανεκπαίδευτα αυτιά μου αφομοίωναν με δυσκολία δίσκους σαν το “Serenades” ή το “Turn Loose The Swans”, εντούτοις η κρυφή γοητεία που μου ασκούσε αυτός ο ήχος του χάρισε για πάντα μια απόμερη γωνία στην καρδιά μου.

Όταν λοιπόν, οι μουσικές αυτές αναβιώνουν τα τελευταία χρόνια, έστω και σε underground επίπεδο, μέσα από υπερταλαντούχες μπάντες όπως οι περί ου ο λόγος ANHEDONIST, δεν μπορώ παρά να ανοίξω την πόρτα της χρονομηχανής για ένα μικρό ταξίδι πίσω στα early 90s. Στο “Netherwards” ντεμπούτο τους (του οποίου η LP έκδοση θα κυκλοφορήσει από τη δική μας Nuclear Winter) θα βρει κανείς μια περίφημη μίξη του νεκρομεταλλικού σκότους, όπως μας το έχουν παρουσιάσει οι INCANTATION, με τη βρετανική απόγνωση που συναντήσαμε στις πρώτες δουλειές των προαναφερθέντων ANATHEMA, των MY DYING BRIDE και λοιπών «χαρούμενων» ηρώων. Άλλοτε βαρείς και ρυθμικοί, όπως στο στακάτο εναρκτήριο “Saturnine” κι άλλοτε πένθιμοι και λυρικοί, όπως στο γεμάτο υπέροχα πικρές lead μελωδίες “Estrangement”, οι Αμερικάνοι παραδίδουν το δικό τους δοκίμιο πάνω στον πόνο και (κυρίως) την μη-αναστρεψιμότητά του. Φροντίζουν να μας το υπενθυμίζουν με το μένος του rhythm section (σοφή επιλογή ο βαθύς, πηγαδίσιος ήχος στα τύμπανα), που στρώνει κατάλληλα το χαλί ώστε οι μινιμαλιστικές και old-school-to-the-bone κιθάρες να χτίσουν το προσωπικό κελί του κάθε ακροατή.

Αν είστε από αυτούς που κάποιες νύχτες, νιώθουν μια ανεξήγητα αβάσταχτη μοναξιά να τους καταπλακώνει, μόλις βρήκατε έναν κατάλληλο σύντροφο. To doom/death των ANHEDONIST είτε θα σας δείξει το δρόμο προς τα έξω, είτε θα δεθεί γύρω από τα πόδια σας, παρασύροντας σας στην άβυσσο...