Αντί προλόγου ας παίξουμε ένα παιχνιδάκι: Λοιπόν, αν αντικαταστήσουμε το πρώτο γράμμα του ονόματος του group, με δύο άλλα και στην προκειμένη περίπτωση τα ''A'' και ''G'', ποια λέξη προκύπτει; Ακριβώς! AGALLOCH! Εύγε παιδάκια!!!
Οι AGALLOCH είναι και η υπ’ αριθμόν #1 κύρια επιρροή του πρωτοεμφανιζόμενου Σκωτσέζικου ντουέτου. Πρώτη προσπάθεια λοιπόν για τους FALLOCH το “Where Distant Spirits Remain” και όπως κάθε ντεμπούτο έχει τα θετικά και τα αρνητικά του σημεία. Πρώτα από όλα κυρίως οι πολύ όμορφες συνθέσεις και η έντονα μελαγχολική, «ταξιδιάρικη» διάθεση, που διέπει όλο το δίσκο είναι τα στοιχεία ατού των FALLOCH που τους καθιστούν αξιοπρόσεκτους και μελλοντική ελπίδα του ατμοσφαιρικού ήχου. Από την άλλη, η μοναδική κατηγορία που μπορεί να προσάψει κανείς στους δύο κυρίους που αποτελούν την μπάντα, είναι η έντονη προσκόλληση και οι πολλαπλές αναφορές στον ήχο των AGALLOCH. Βέβαια, εξαρτάται από τον κάθε ακροατή το πώς θα το εκλάβει και αν θα καταφέρει να βυθιστεί στην ατμοσφαιρική δίνη τους, αγνοώντας τα όποια ηχητικά δάνεια. Περισσότερη και διεξοδικότερη ανάλυση θεωρώ ότι είναι περιττή, καθώς το “Where Distant Spirits Remain” είναι από τους δίσκους που στηρίζονται κατά κύριο λόγο στην ατμόσφαιρα που δημιουργούν και όχι τόσο σε ανούσιες «τεχνικές λεπτομέρειες».
Σαν συνολικό αποτέλεσμα και έχοντας το ελαφρυντικό της πρώτης προσπάθειας, θεωρείται βεβαίως αρκετά ικανοποιητικό, αφού με πειθώ μεταδίδει αυτό που είχε εξαρχής στο μυαλό του το group και υπόσχεται πολλά για τη συνέχεια.
