Έχω την εντύπωση ότι αποδίδουμε στον MkM λίγοτερα απ’ όσα δικαιούται. Μέσω των ANTAEUS ξανάδωσε πνοή στο αλλοιωμένο black metal των late 90s, έφερε και πάλι στο προσκήνιο την επικινδυνότητα που το χαρακτήριζε, ενώ έπαιξε και σημαντικό ρόλο στην άνθηση του ορθόδοξου ρεύματος, το οποίο στις μέρες μας φοριέται κατά κόρον. Όταν είδε ότι τα πράγματα έμεναν στάσιμα, δημιούργησε τους AOSOTH και συνέχισε από εκεί τις απόκοσμες αναζητήσεις του.
Το πιο εξωφρενικό όλων όμως, είναι ότι ενώ είχε τη δυνατότητα να κινηθεί με ασφάλεια στα μονοπάτια που ο ίδιος δημιούργησε, επέλεξε να διαβεί νέες πόρτες έως ότου κατέληξε στο αποκρουστικό αποτέλεσμα που φέρει το λιτό όνομα “III”. Κι αν κάποιοι νομίσουν ότι η λέξη «αποκρουστικό» αποτελεί μειονέκτημα, ας σκεφτούν ότι δεν υπάρχει ίσως μεγαλύτερος φόβος από το να αντιμετώπισεις κατάματα την ασχήμια του κόσμου αλλά και της ίδιας της ψυχής σου και (ακόμα περισσότερο) να την αποδεχτείς. Το γράφει άλλωστε: “I am so NOT you, you are all I never wanted to be / Am not smashing a mirror with you / Those thousand pieces do not reflect me”…
Το “III” βασίζεται στις κιθάρες του, αλλά με τρόπο διαφορετικό από αυτόν των ''γαμάτων riffs''. Αντίθετα, ο BST χρησιμοποιεί εκτεταμένες noise λογικές για να φέρει τον ακροατή σε κατάσταση διαρκούς υπερέντασης. Τα τύμπανα συνδράμουν με τη σχεδόν ψυχρή μονοτονία τους, ενώ το μπάσο γεμίζει κάθε πιθανή χαραμάδα από την οποία θα μπορούσε να μπει κάποιο φως. Πάνω σε αυτόν τον καμβά, η απαγγελία των στίχων από τον MkM υποδηλώνει αυθεντική παράνοια, απόρροια της αποπνικτικής αστικής ζωής. Κανείς δεν ξεφεύγει απ’ τους δαίμονές του, μπορεί μόνο να τους αντιμετωπίσει ή και να συμμαχήσει μαζί τους.
Ο νέος δίσκος των AOSOTH απαιτεί τόση προσπάθεια και προσήλωση για την κατανόηση της δυσαρμονίας του, που θα έβρισκα λογικό οι περισσότεροι να εγκατέλειπαν πριν καν ολοκληρωθεί το δεύτερο από τα έξι μέρη του. Από την άλλη όμως μήπως είναι το ίδιο πνιγηρή και αγχωτική η όλη ατμόσφαιρα που περιβάλλει τις περισσότερες πτυχές του βίου μας; Αν η απάντηση που θα δώσετε είναι (έστω και με επιφύλαξη) «ναι» τότε το “III” έχει κάτι να σας πεί. Η δική μου απάντηση ήταν ένα «ΝΑΙ» εμφατικό, εξ’ ου και ο βαθμός...
