Τι προκύπτει αν μαγειρέψουμε με κύρια συστατικά έναν από τους κορυφαίους τραγουδιστές και μπασίστες στην ιστορία του σκληρού ήχου, τον Glenn Hughes (TRAPEZE, DEEP PURPLE, BLACK SABBATH, HTP, τεράστια solo καριέρα και άπειρες συμμετοχές), τον καλύτερο ίσως σύγχρονο blues/rock κιθαρίστα, τον Joe Bonamassa και τους γαρνίρουμε με τους εξαιρετικούς Derek Sherinian (DREAM THEATER, PLANET X, HOUSE OF LORDS) στα πλήκτρα και Jason Bonham στα ντραμς; Φυσικά το supergroup που ακούει στο όνομα BLACK COUNTRY COMMUNION. Η εν λόγω τεράστια παρέα με το ντεμπούτο τους “Black Country”, δημιούργησαν έναν από τους κορυφαίους δίσκους της περσινής χρονιάς και φέτος επιστρέφουν για να μας αποτελειώσουν με το “2”.
Στη δεύτερη λοιπόν απόπειρα τους, οι BLACK COUNTRY COMMUNION ακούγονται πιο δεμένοι, πιο απελευθερωμένοι, πιο κοντά στα 70’s και περισσότερο LED ZEPPELIN από ότι στο ντεμπούτο τους. Το αποτέλεσμα είναι απλά αριστουργηματικό! Η φωνή του Hughes διατηρείται στην κυριολεξία κρυστάλλινη και το παίξιμο του Bonamassa ξεχειλίζει τεχνική και συναίσθημα που σου γεννάει μια μελαγχολία για τον μεγάλο Ritchie Blackmore, που παραμένει χαμένος στο μεσαιωνικό του κόσμο, ενώ τα καταφέρνει περίφημα και στα φωνητικά καθήκοντα που έχει αναλάβει. Το “The Outsider” που ανοίγει τον δίσκο είναι σαν να βγήκε από το “Burn” των DEEP PURPLE και τα πλήκτρα του παραπέμπουν ευθέως στο ομώνυμο κομμάτι. Το “The Battle For Hadrian’s Wall” με την ακουστική του κιθάρα σε style “The Battle Of Evermore”, ακούγεται σαν φόρος τιμής στους LED ZEPPELIN, με το παίξιμο του «υιού» Bonham να θυμίζει εξαίσια αυτό του «μπαμπά». Στο “An Ordinary Son” ο Hughes είναι συγκλονιστικός, ο Bonham σπέρνει και ο Bonamassa μαγεύει. Η blues μπαλάντα “Little Secret” ξεχειλίζει συναίσθημα και τεράστια κιθαριστικά solo και μας χαρίζει μια μαγευτική ερμηνεία από τον Hughes. Ο δίσκος είναι γεμάτος σπουδαίες ερμηνείες, εκπληκτικά solo, έμπνευση και ακούγεται ξανά και ξανά χωρίς να κάνει κοιλιά ούτε για ένα δευτερόλεπτο!
Αν το “2” είχε κυκλοφορήσει τη δεκαετία του ’70, σήμερα θα αναφερόμασταν σε αυτόν σαν ένα αξεπέραστο κλασικό δημιούργημα! Αν οι LED ZEPPELIN, η ακόμα και η MK3 των DEEP PURPLE (Blackmore, Coverdale, Hughes, Lord, Paice) επανασυνδέονταν και κυκλοφορούσαν κάτι αντάξιο, θα μιλάγαμε για το μουσικό γεγονός της δεκαετίας! Ότι καλύτερο έχω ακούσει μέχρι στιγμής φέτος. Ας προσευχηθούμε σε όλους τους θεούς να τους δούμε ζωντανά τώρα που είναι στα καλύτερά τους!
