Η πρώτη μου επαφή με το συγκρότημα έγινε περίπου τρία χρόνια πριν με το καταπληκτικό EP “The Journey Through Damnation”, οπότε ο πρώτος τους δίσκος δεν με έπιασε απροετοίμαστο(εξ’ άλλου τα μισά κομμάτια υπάρχουν και στις δύο προηγούμενες κυκλοφορίες τους), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν με κατέπληξε.
Για όσους λοιπόν δεν έχετε προηγούμενη επαφή με το συγκρότημα, θα περιέγραφα τη μουσική τους σαν κέλτικο heavy metal υψίστης ποιότητας. Με κάθε τραγούδι να κουβαλάει και ένα κομμάτι της Ιρλανδίας, αυτή τη μουντή μελαγχολία σε συνδυασμό με τον παραμυθένιο ηρωισμό που εκπέμπει αυτή η χώρα από εποχές περασμένες αλλά όχι ξεχασμένες, πιάνουν αυτό το τόσο ιδιαίτερο συναίσθημα των συμπατριωτών τους PRIMORDIAL καθώς και του τελευταίου δίσκου των GRAND MAGUS, χωρίς νύξεις «δανεισμού», αλλά βάζοντας την προσωπική τους σφραγίδα, με το τελικό αποτέλεσμα να κοιτάει άφοβα στα μάτια τις δύο προηγούμενες τεράστιες μπάντες.
Κομμάτια που δεν χρειάζεται να ακούσεις τους στοίχους για να καταλάβεις ότι εξιστορούν κέλτικους και παγανιστικούς μύθους, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που δεν χρειάζεται 100 διαφορετικά όργανα για να υλοποιηθεί. Και λίγο πριν το τέλος με το “Poem To The Gael” αφήνουν πίσω όλες τις metal καταβολές τους προσφέροντας μας ένα κομμάτι που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ένα ξεχασμένο άσμα αλλοτινών καιρών, δημιουργώντας το κατάλληλο υπόβαθρο για να ακολουθήσει το επικό μεγαλείο που ονομάζεται “The Last Caress Of Light - Before The Dark”, το οποίο έρχεται να κλείσει μια πανέμορφα ειπωμένη ιστορία, μέσα στην οποία θα θελήσω να βυθιστώ πολλές φορές ακόμα…
