Τελικά είναι να βρίσκεσαι στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή. Ας υποθέσουμε ότι το συγκρότημα ANVIL είναι άγνωστο ακόμα και δεν κουβαλάει 30 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας. Κάθεσαι αμέριμνος σε ένα παγκάκι κάπου στον Καναδά και ξαφνικά σε πλησιάζει ένας τύπος με τη φάτσα του Lips, σου χαμογελάει και πάνω στην τρομάρα που διαγράφεται στο σαστισμένο σου πρόσωπο, σου προσφέρει να ακούσεις το ντεμπούτο album του συγκροτήματος του. Αν βρισκόμουν σε αυτή τη θέση και το δισκάκι που θα λάμβανα είχε τίτλο ‘’Metal On Metal’’, θα γινόμουν φανατικός οπαδός τους με το πρώτο άκουσμα. Αν πάλι ο δίσκος συνοδευόταν από τον τίτλο ‘’Juggernaut Of Justice’’, δεν νομίζω να είχα συγκινηθεί και ιδιαίτερα. Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως.
Το πιο πρόσφατο πόνημα των ANVIL δεν είναι και ότι καλύτερο για να διατηρήσει την πολύ παραγωγική ιστορία των Καναδών. Σου αφήνει την εντύπωση ότι πάνω σε μια μαστούρα κατά τη διάρκεια ομαδικής αφόδευσης, ο Lips και ο Robb Reiner αποφάσισαν να βγάλουν καινούριο δίσκο. Και επειδή όταν σφίγγεσαι πολύ δεν έχεις και μεγάλη έμπνευση (γιατί την απορροφά άλλο σημείο του σώματός σου) έβαλαν όλες τις ιδέες τους σε ένα blender, τις ανακάτεψαν και είπαν να αποδώσουν δικαιοσύνη ανάμεσα στα κομμάτια και κανένα να μην διαφέρει από το άλλο. Ναυάγιο!
Μοναδικά σωσίβια το ομώνυμο συμπαθητικό κομμάτι και το ‘’Paranormal’’, που σου φέρνει στο μυαλό σατανικό νανούρισμα, τον μπαμπούλα σε θέση εκκίνησης στην ντουλάπα και όλα αυτά με τη φωνή και την γελοιότατη φάτσα που κουβαλάει ο κύριος Kudlow. Εδώ δεν μπορώ να πω, το ευχαριστήθηκα. Γιατί μόνο σε αυτό το κομμάτι έβγαλαν το humor, ποτισμένο με heavy metal, που τους διακατέχει τόσα χρόνια. Και το κράτησαν και στο ορχηστρικό κλείσιμο με το ‘’Swing Thing’’, του οποίου η μουσική άνετα σπάει ταμία σε τσίρκο. Φαίνεται ότι όταν έγραφαν τις τελευταίες δύο συνθέσεις, η προαναφερθείσα επίδραση είχε περάσει και ήταν πάλι οι παλιοί καλοί ANVIL. Κατά τα άλλα, μαλλιά Lips Kudlow. Κοινώς, τρίχες κατσαρές…
