Όπως συμβαίνει με κάθε ανάλογο “hyped” φαινόμενο, η διαβόητη «μόδα» των TΗΕ DEVIL’S BLOOD μοιάζει να έχει κάνει ανάρπαστα πάμπολλα doom / retro rock ονόματα της εν λόγω σκηνής, με πρόσφατο παράδειγμα το “Magister Mundi Xum” των Νορβηγών DEVIL να έχει εξαντληθεί στη μορφή του CD από το πρώτο κιόλας μήνα της κυκλοφορίας του. Ενημερωτικά, το σχήμα της περίπτωσης αποτελείται από μουσικούς που φέρουν ένα μικρό παρελθόν στις τάξεις του black metal, οπότε ο χαρακτήρας της απόφασης να επιστρέψουν σε μια πιο “back to the roots” αισθητική αποκαλύπτει και μια αμυδρά σχέση με τη θητεία που υπηρέτησαν σε ανάλογα μεταλλικά σχήματα.

Οι DEVIL, όμως, μοιάζουν να φέρουν χαρακτηριστικά πολύ συγκεκριμένες διαφορές σε σχέση με παρεμφερείς «Σατανόπληκτες» καταστάσεις. Πρώτα απ’ όλα, απορρέουν μια αίσθηση αυθεντικότητας δυσανάλογα μεγάλης σε σύγκριση με τις περισσότερες retro παραγωγές – με μοναδική εξαίρεση να αποτελούν οι δουλειές των ελπιδοφόρων (και πιστών στα NWOBHM πρότυπα) CHRISTIAN MISTRESS. Δεύτερον, ισχυρότατο ατού καταλήγει η μικρή διάρκεια της κυκλοφορίας, επειδή το “Magister Mundi Xum” δεν έχει την παραμικρή υπόνοια του όρου «fillers» με τρόπο που τα όποια κριτήρια μοιάζουν να τιμούν τα standards παλαιότερων γενεών.

Τρίτον και σημαντικότερο, άξιο αναφοράς παραμένει το θέμα του tracklisting, το οποίο σε προϊδεάζει για την ύπαρξη της ιστορίας ενός ανάλογου concept στο background. Αν όμως διαβάσετε τους στίχους θα διαπιστώσετε πως οι βάσεις καταλήγουν χαρακτηριστικά εύπλαστες με τρόπο που εγκλωβίζουν μία γενικότερη αίσθηση της τάξης του Μεσαίωνα – όπως συμβαίνει και με τη μουσική σε πάμπολλες πτυχές της. Τα στοιχεία στα οποία αναφερόμαστε μοιάζουν μικρά, βέβαια, αλλά όπως κι αν το λάβουμε βοηθούν τα μέγιστα στην επίτευξη μιας λεπτής «προσωπικής» αύρας.

Σε μια προσπάθεια ανεύρεσης θετικών επιχειρημάτων, λοιπόν, οι DEVIL καταλήγουν αναπάντεχα συνειδητοποιημένοι από τη πρώτη κιόλας προσπάθεια, γνωρίζοντας ό,τι ακριβώς επιθυμούν, καθώς και τα βήματα που μοιάζουν ικανά για να το πετύχουν. Ίσως αισθάνομαι ελαφρά ένοχος που απολαμβάνω το demo τους τόσο πολύ, αλλά το κύμα «αντιφρόνησης» που έχει προκαλέσει το φαινόμενο των GHOST φαίνεται να παίρνει μπάλα πάμπολλα παραδείγματα του γενικότερου ήχου. Το θέμα όμως είναι πως οι DEVIL γράφουν πραγματικά καλά τραγούδια με μελωδίες, συναίσθημα και κιθάρες ικανές για να σε καθηλώσουν. Το “Time To Repent” αποτελεί ικανή απόδειξη κι αν καταφέρουν να συμπεριλάβουν περισσότερες “catchy” στιγμές στο δισκογραφικό τους μέλλον, η επιτυχία αυτή δε θα είναι καθόλου δύσκολο να επαναληφθεί.