Το “Helepolis” είναι ο πρώτος full-length δίσκος του συγκροτήματος, αλλά όχι και η παρθενική τους κυκλοφορία, αφού είχαν προηγηθεί ένα demo και ένα EP (“Up The Hammers” και “Winds Of War” αντίστοιχα) τα οποία κινούνταν σε heavy/επικό-doom ηχοτόπια. Καμία έκπληξη δεν περιμένει τους παλιούς ακροατές του συγκροτήματος, αφού ο δίσκος περιλαμβάνει όλα τα προηγούμενα κομμάτια τους πλην δύο (με το ένα εκ των οποίων να παραμένει το αγαπημένο μου, το “Vampyre's Night”), καθώς βέβαια και τεσσάρων καινούριων, τα οποία διατηρούν εκτός από το ύφος και την υψηλή ποιότητα των προκατόχων τους. Από τα παλιότερα κομμάτια συναντάμε μια μεγαλύτερη έκδοση του “Zeus The Thunderer” και τα υπόλοιπα μένουν χωρίς αλλαγές (τουλάχιστον εγώ δεν πρόσεξα κάτι).

Ευτυχώς επέλεξαν να συμπεριλάβουν και τα παλιότερα κομμάτια στο δίσκο, αφού όπως είναι λογικό δεν είναι πολλοί αυτοί που θα κάτσουν να ασχοληθούν με μη ολοκληρωμένες δουλειές και θα ήταν κρίμα τέτοια υπέροχα κομμάτια να μείνουν στην αφάνεια. Στίχοι εμπνευσμένοι σε μεγάλο βαθμό από την ελληνική μυθολογία και ιστορία, η οποία αποτελεί ιδανικό υπόβαθρο για να ξεδιπλώσουν την επική πλευρά της μουσικής τους, χωρίς βέβαια να λείπουν και διαφορετικές θεματολογίες, με τον Conan να δίνει βροντερό παρόν…

Ένας δίσκος που σίγουρα αξίζει την προσοχή όσων αρέσκονται στα συγκεκριμένα ακούσματα και ελπίζω να έγινε κατανοητό ότι εδώ δεν χωράνε ατυχή σχόλια του τύπου «καλοί είναι, για ελληνική μπάντα». Για την ακρίβεια εκφράσεις σαν την παραπάνω προσβάλουν και υποβιβάζουν, όχι μόνο την ίδια την μπάντα, αλλά και ολόκληρη την ελληνική σκηνή η οποία έχει να επιδείξει πληθώρα μουσικών θησαυρών σε όλα τα είδη του metal. Όταν λοιπόν μια τοπική μπάντα (γνωστοί ή φίλοι δεν έχει σημασία) δεν μας αρέσει, δεν είναι ντροπή να το λέμε, αφού μόνο έτσι θα ξεχωρίσουν αυτοί που πραγματικά αξίζουν. Και οι WISHDOOM ανήκουν χωρίς καμία αμφιβολία σε αυτή την κατηγορία συγκροτημάτων.