Κάθε πόλεμος έχει κεκτημένα μα και απώλειες, ακριβώς όπως κάθε καλλιτεχνική απόπειρα με σκοπό να μιλήσει στο βαθύτερο ψυχισμό του παραλήπτη έχει τις επιτυχημένες και τις αποτυχημένες “διεισδύσεις” της. Αν κάνουμε τον απολογισμό της καριέρας του Garm, θα καταλήξουμε το δίχως άλλο στο συμπέρασμα ότι είναι φτασμένος πολέμαρχος, με πολλές κερδισμένες μάχες στο βιογραφικό του, καθεμιά από τις οποίες ανέβαζε τον πήχη όλο και πιο ψηλά. Και –ακριβώς όπως κάθε πολέμαρχος- γνωρίζει καλά ότι για να μην καταλήξει σε πανωλεθρία, οφείλει να μεταλλάσσει τη μέθοδο επίθεσής του. Να ξαφνιάζει.

Σωτήριο έτος 2011, χρονολογία των Πολέμων Των Ρόδων για τον Garm και το άρμα του, τους ULVER, και ιδού ο απολογισμός:

Στο “Wars Of The Roses” έχουμε, πρώτον και κύριον, το “Providence”... Τι εστί “Providence”; Ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ οι ULVER. Ένα κομμάτι που μπορεί να κερδίσει τον οιονδήποτε, μυημένο ή μη σε τέτοια ακούσματα. Από την αρχική, επιβλητική του μελωδία στο πιάνο, τις απίστευτες φωνητικές γραμμές πάνω στις οποίες κεντάνε η χαρακτηριστικότατη βαθιά φωνή του Garm μαζί με τα εξαιρετικά γυναικεία φωνητικά, μέχρι τα κλασικά ULVER τερτίπια στη μέση με τα πνευστά και ένα σεμηναριακό ambient κλείσιμο να δίνει το τελειωτικό χτύπημα.

Επίσης, στο “Wars Of The Roses” έχουμε τον πιο εύκολο δίσκο των ULVER, ειδικά συγκρινόμενο με την εσωστρέφεια του παρελθόντος. Στοιχειωτικές μελωδίες όπως αυτές του ”England” και μελαγχολικά περάσματα όπως αυτά του “Island” δε δυσκολεύονται να εγκατασταθούν μόνιμα στο μυαλό του ακροατή. Αυτά, σε συνδυασμό με τους υπέροχους στίχους, οι οποίοι ως συνήθως όσο λίγοι είναι σε ποσότητα άλλο τόσο μεγάλοι είναι σε νόημα (Our names are written in water/The knowledge is all around us/We came here to be washed away), συντελούν σε μεγαλειώδες στιγμές νίκης για την τριανταφυλλένια αρμάδα των ULVER, οι οποίες αμαυρώνονται μόνο από τις απώλειες, τις αποτυχίες.

Τι δεν έχουμε, λοιπόν, στο “Wars Of The Roses”; Δεν έχουμε πάνω απ’ όλα σταθερότητα στην απόδοση. Κομμάτια όπως τα εύπεπτα “February MMX” και “September IV” παρότι δεν είναι κακά θα μπορούσαν να λείπουν και –σίγουρα- ο δίσκος χρειαζόταν ένα πολύ πιο χαρακτηριστικό κομμάτι για να τον κλείσει από το 15λεπτο “Stone Angels” . Στους πολέμους των ρόδων δεν έχουμε την κλειστοφοβική ταυτότητα που είχε το “Shadows Of The Sun” και σε κράταγε ξύπνιο μέχρι τις 5 τα ξημερώματα. Ούτε την urban ατμόσφαιρα που σε κρατούσε σε συνεχή εγρήγορση και αγωνία που είχε το “Perdition City”.

Το “Wars Of The Roses” έχει, λοιπόν, στιγμές. Έχει νίκες. Είναι ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός στην πορεία των ULVER, η σημασία του οποίου θα προσδιοριστεί εκ των υστέρων. Από το τι θα ακολουθήσει. Και πως…