Από την εταιρεία τους παρουσιάζονται καταχρηστικά ως η απάντηση της Γερμανίας στους SUFFOCATION. Ηχητικά και βέβαια έχουν αρκετές ομοιότητες με τους Αμερικανούς, ουσιαστικά όμως κάθε απόπειρα σύγκρισης είναι καταδικαστική για τους DEFEATED SANITY.
Και αυτό γιατί από το brutal death/grind στο οποίο επιδίδονται στο παρουσιαζόμενο cd, απουσιάζει ένα από τα βασικά συστατικά που κάνουν ένα δίσκο ενδιαφέρον. Αναφέρομαι, όπως είναι ευνόητο, στην έμπνευση και τον πλούτο των ιδεών που δυστυχώς αμφότερα απουσιάζουν και από τα 9 κομμάτια του cd. Ακρότητα για χάρη της ακρότητας, «στομαχικά» φωνητικά και blast beats χωρίς καμία σύνδεση και συνοχή. Στα υπερ-γρήγορα σημεία οι κιθάρες παράγουν ένα συνεχές μονότονο βουητό αντί για riffs, ενώ όταν οι ταχύτητες μειώνονται στο ελάχιστο ακολουθείται το ίδιο και απαράλλαχτο palm muted chord που από ένα σημείο και μετά σου σμπαραλιάζει τα νεύρα. Επιπρόσθετα σε στιγμές σου δίνεται η εντύπωση ότι ο drummer τους παίζει πάνω σε άδεια κονσερβοκούτια.
Αυτό που χρειάζεται να αντιληφθούν οι DEFEATED SANITY είναι ότι πλέον έχουμε 2011 και η ακρότητα από μόνη της όπως και η μιμητική αναπαραγωγή όλων των κλισέ του είδους δεν εντυπωσιάζει και πολλούς. Χρειάζονται πολλά περισσότερα για να προσφέρεις μια αξιοπρόσεκτη κυκλοφορία στο είδος και αυτό οι Γερμανοί δεν το καταφέρνουν σε καμία περίπτωση στο “Chapters Of Repugnance” όσο και αν σαν πιτσιρικάδες είχαν λιώσει το “Effigy Of The Forgotten”.
