“I seem to have loved you in numberless forms, numberless times. In life after life, in age after age, forever”.

Οι άνθρωποι αλλάζουν, το ίδιο κι οι εποχές. Από εκεί που ο Kvohst αποτελούσε τον ιδιαίτερα ελπιδοφόρο τραγουδιστή των avant-garde black metallers CODE, η μοίρα του επεφύλασσε μια απροσδόκητη σύμπραξη με το στρατόπεδο των DODHEIMSGARD, για να καταλήξουμε στην αποχώρησή του από το σχήμα σε σημείο που μοιάζει μάλλον αναμενόμενο, αν αναλογιστούμε τα όποια νοητά κενά στην αφήγηση. Παρότι πέρα για πέρα αξιόλογο, το τελευταίο πόνημα του group, ονόματι “Supervillain Outcast”, κατέληγε να φέρει και μια γεύση πρόχειρη σε εντυπώσεις, εν συγκρίσει με τις ζωντανές εκτελέσεις των τραγουδιών, στις οποίες οι συνθέσεις έκρυβαν βάθος δυσανάλογα μεγαλύτερο των studio εκδοχών, ενώ, παράλληλα, οι ερμηνείες του Kvohst έμοιαζαν ανώτερες σε βαθμό ανέλπιστα συναρπαστικό.

Όπως αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ορισμένα πράγματα απαιτούσαν χρόνο για να γίνουν σωστά κι από τη στιγμή που οι συγκυρίες δεν το επέτρεψαν, ο Kvohst αποχώρησε με ένα και μοναδικό σκοπό: να διεκδικήσει τις δάφνες που δικαιωματικά του ανήκουν. Η αλήθεια είναι πως αυτός ο άνθρωπος φαίνεται να έχει ασύγκριτα τεράστιο πείσμα κι επιμονή και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο θα καταφέρει να περάσει στη μεταλλική ιστορία ως ένας πραγματικά μεγάλος ερμηνευτής. Δεν είναι τυχαίο, εξ’ άλλου, το γεγονός ότι είχε τη στήριξη με τις ευλογίες του «μεγάλου» προκατόχου από τον πρώτο καιρό που προσχώρησε στους DODHEIMSGARD, ενώ η συνέχεια με τις αντίστοιχες κυκλοφορίες των DECREPIT SPECTRE και CODE -το album των GANGRENATOR δεν το έχω ακούσει ακόμα- στάθηκαν τόσο αξιόλογες, σε σημείο που η βελτίωση έμοιαζε, το λιγότερο, αλματώδης.

Όλα καλά μέχρι εδώ, τη λέξη μεγαλείο, όμως, δεν την έχουμε αγγίξει ακόμα - γιατί, ναι, το “Dawnbearer” αποτελεί μια έκφανση ειλικρίνειας και μεγαλείου συνάμα, ανώτερου όσων έχουμε αντικρύσει στο παρελθόν. Χαράζοντας μια νοερή, προσωπική, πορεία, με κάθε στάση να βρίσκει καταφύγιο σε διαφορετικές μουσικές, ο Kvohst αποφάσισε να δείξει ποιος πραγματικά είναι, καταλύοντας κάθε άμυνα κι αφήνοντας τον εαυτό του απροκάλυπτα εκτεθειμένο μέσα από συναισθήματα αμφισβήτησης, πόνου, έρωτα κι αγωνίας, σε σημείο που ο χαρακτήρας του δίσκου μοιάζει, πέραν από απροσδόκητος, απερίγραπτα βιωματικός. Οι προσωπικές του σκέψεις αποτυπώνονται στο χάρτινο booklet, υποβοηθούμενες από ένα αιθέριο folk αμάλγαμα πληθώρας εγχόρδων και πνευστών, με πιστούς συνοδοιπόρους -μεταξύ άλλων- τον αγαπητό του συνεργάτη Carl-Michael Eide και το άλλο του μισό ονόματι Marja - συμμετοχή, η οποία, αν ανατρέξετε σε στίχους και λοιπές παραπομπές, θα αντιληφθείτε πως αποτέλεσε το στοιχείο-κλειδί που μετέτρεψε το “Dawnbearer” σε μια υπόθεση βαθύτατα προσωπική. Οι ερμηνείες του Kvohst μοιάζουν για πρώτη φορά τόσο άψογα μεστές και σμιλευμένες σε μια παράσταση που δίνει μόνο τον καλύτερό του εαυτό κι ένα προσωπικό στίγμα που, άλλοτε, έμοιαζε κάπως αδύναμο στο να κερδίσει το απαραίτητο έδαφος αισθήσεων στη συνείδηση του ακροατή.

Εαν με ρωτήσετε, λοιπόν, κατά πόσο θεωρώ το “Dawnbearer” ένα πραγματικά μεγάλο δίσκο, δε γνωρίζω την απάντηση, επειδή, σε πρώτη ανάλυση, το album μοιάζει φρέσκο σε εντυπώσεις, ενώ σε δεύτερη, το στοιχείο που το απογειώνει είναι κατά πόσο μπορεί να επιδράσει στο βαθύτερο «είναι» ενός ανθρώπου μέσω αναμνήσεων και προσωπικών βιωμάτων. Το μόνο βέβαιο είναι πως ο Kvohst μεγαλούργησε σε προσωπικό πεδίο και, για πρώτη φορά στα χρονικά, φέρει τις ερμηνείες ενός πνεύματος τόσο μεγάλου, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με διαχρονικές φωνές, σε ένα δρόμο συνεχούς βελτίωσης και προόδου, αφήνοντάς μας με ένα τεράστιο ερωτηματικό για το τι πρέπει να περιμένουμε από τον επερχόμενο δίσκο των DHG. Μην αυταπατάστε, όμως, και μη ψάχνετε για μεταλλικές καταστάσεις, επειδή δεν θα τις βρείτε εδώ. Το “Dawnbearer” δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο πρώτος, πλήρως ανθρώπινος, δίσκος ενός Kvohst που μοιάζει να διακατέχεται από βαθιά αίσθηση πνευματικότητας και πόνου, με τις μελωδίες, τις ερμηνείες και την αύρα που δημιουργείται από τη σύμπραξη των έγχορδων και πνευστών να φέρνουν το χλωμό φως της αυγής στη ψυχή ενός ανθρώπου, μέσω της κάθαρσης και του προσδιορισμού από που ερχόμαστε και που έχουμε σκοπό να πάμε. Το αν θα τον συνοδεύσετε στο ταξίδι του είναι εντελώς δικό σας θέμα.

9