Αργό, ανεπαίσθητο, νωχελικό, επαναλαμβανόμενο σε λούπες που δρόμο παίρνουν, δρόμο αφήνουν, το “Run Thick In The Night” των US CHRISTMAS κλαψουρίζει παραπονεμένα σε ένα μεθυσμένο παραλήρημα για ασυνάρτητες τραγωδίες και έπειτα ξαπλώνει στο πάτωμα, ο ουρανός γυρίζει πάνω απ’ το κεφάλι του, τ’ αστέρια μαζί, και αφήνεται στο τριπάρισμα… Αναμνήσεις δεν υπάρχουν, μήτε τίποτα το πραγματικό… Τίποτα το ουσιώδες… Ψυχεδέλειες, υπόνοιες folk, sludge ψευδαισθήσεις και ανυπόφορα πιεστική συνοχή. Τίποτε άλλο.

Μία ώρα και δεκαέξι λεπτά αργότερα γνωρίζεις ότι πρόκειται περί εξαιρετικής δουλειάς, όμως όχι, δεν έχεις κατανοήσει ότι μιλάμε εν προκειμένω για μουσική για πραγματικες rock bottom καταστάσεις. Ή –εν τη απουσία τους- για ένα παράθυρο στο δωμάτιό σου με θέα τον ουρανό που έχουν τα Απαλάχια Όρη ένα χειμωνιάτικο βράδυ. Σκληρός, τραχύς, μα η ανάγκη για ασφάλεια που σου προκαλεί μετατρέπεται -καθώς γίνεται μνήμη- στο ίδιο το αίσθημα της ασφάλειας. Τρομακτικό μα συνάμα λυτρωτικό.

Κάπως έτσι είναι η μουσική των US CHRISTMAS, η άλλη δισκογραφική απόπειρα των οποίων μέσα στο 2010 ήταν στον εξαιρετικό tribute δίσκο στους HAWKWIND, “Triad”, κάτι που μόνο τυχαίο δεν είναι. Οργανικές συνθέσεις, παραδειγματική αντίληψη περί μουσικού προσανατολισμού, μαεστρικό πάντρεμα του μοντέρνου με το vintage, εξαιρετική συνομιλία με το συναίσθημα και αρκετό βάθος ώστε να απαιτεί το χρόνο του και την υποστήριξή σου. In the night…

8,5